Widziałem pytania takie jak to i to, które mówią o wyborze kondensatorów, które szeregowo jak najlepiej pasują do pojemności obciążenia kryształu.
Jaki efekt ma wybór niewłaściwej pojemności? Czy wypacza częstotliwość, zmienia kształt generowanej fali, czy coś zupełnie innego? Czy istnieje oczywista korelacja między zbyt niską a zbyt wysoką pojemnością? Czy to przypadek drobnych błędów lub rzędów wielkości?
Odpowiedzi:
Nie może oscylować.
Nie może oscylować niezawodnie.
Może mieć niską do bardzo niskiej wydajności.
Może oscylować na niewłaściwej częstotliwości (może to być podtekst lub wydźwięk).
Za dodatkowe punkty mogą przeskakiwać między trybami (nie zwykle)
Może uruchamiać się bardzo wolno. I / lub nie zawsze.
Może wytwarzać mniej sinusoidalny przebieg niż oczekiwano.
Może rozbić kryształ (nie jest to zwykle stosowane w nowoczesnych aplikacjach).
Może działać idealnie.
Współczynnik 2 pojemności zwykle OK, ale nie zawsze.
Należy zauważyć, że niektóre kompozycje ceramiczne są znacznie gorsze pod względem tempco, początkowej dokładności i ogólnej stabilności niż inne.
Zależy od użytego układu scalonego, układu, tego, jak czuje się Murphy i fazy Księżyca.
Układ może być niezwykle ważny. Obszar pętli zamknięty kondensatorem i przewodami kryształowymi stanowi część obwodu oscylatora. Producenci często udzielają dość szczegółowych porad na temat układu kryształów i kondensatorów. Zanotuj to.
Oscylatory kryształowe podchodzą bliżej do analogu i czarnej magii niż rozsądni ludzie chcą spędzić dobry dzień. W wielu przypadkach „po prostu działają”, a arkana jest dobrze ukryta. MOŻESZ stwierdzić, że pojemność, która jest wyłączona przez współczynnik 2, a nawet 5x, nadal działa OK. A może nie. Kiedy nie działają zgodnie z nadzieją, mogą być najbardziej uparte i uparte, ohydne i odrażające, i generalnie przytłaczające.