Często starsze standardy stają się przestarzałe, ponieważ zastępowane są nowszymi technologiami. W przeszłości tworzenie sieci odbywało się za pomocą kabla koncentrycznego zamiast skrętki stosowanej obecnie. Dlaczego zastosowali droższy kabel koncentryczny? Nie wygląda na to, że technologia skrętki nie istniała wtedy, więc postęp technologiczny nie wydaje się być powodem.
Odpowiedzi:
Koncentryczny został wykorzystany ze względu na kontrolowaną impedancję, szerokość pasma i właściwości samoosłonowe.
Pewne okablowanie skrętkowe istnieje od bardzo dawna, głównie do przenoszenia częstotliwości audio w okablowaniu telefonicznym. To nie było wymagało postępu technicznego. Aby zrekompensować problemy związane ze stratnością i impedancją skrętki, konieczne były znaczne usprawnienia technologiczne w elektronice stosowanej do połączenia z nią (takie jak szybkie adaptacyjne korektory), aby uczynić ją bardziej opłacalną niż kabel koncentryczny.
Nieekranowana skrętka (kable telefoniczne CAT1 i CAT2) w tym czasie (początek lat 80.) nie miała wystarczającej wydajności, a koncentryczny (10Base2, 10Base5) nie wymagał koncentratorów (które wtedy były dość drogie). Gdy ratyfikowano 10BaseT (CAT3), cena piast (i później przełączników) spadła z powodu masowej produkcji.
Problem nie dotyczy okablowania. Problem polega na względnym koszcie elektroniki w porównaniu do okablowania. W tym czasie istniała skrętka, ponieważ była używana przez długi czas na liniach telefonicznych.
Jednak pomysł posiadania oddzielnego elementu sprzętowego wykonującego przełączanie w środku, wykorzystującego topologię gwiazd używaną dzisiaj do skrętki, zwiększyłby koszty i złożoność technologii, która była już dość złożona. Prowadzenie kabla koncentrycznego do każdego komputera i traktowanie go jak prawdziwego medium oznacza, że wystarczy zainstalować tylko jeden interfejs sieciowy na każdym komputerze. W czasach, gdy układy scalone, tranzystory i płytki drukowane były relatywnie droższe od okablowania, nie korzystając z centralnego koncentratora / przełącznika, zaoszczędzono na kosztach.
Skrętka nieekranowana istnieje tak długo, jak istnieją linie telefoniczne, ale pierwotnie została zaprojektowana w celu odrzucania szumów na częstotliwościach audio. Nie został zaprojektowany z odpowiednią liczbą skrętów w celu odrzucenia szumu przy wysokiej częstotliwości cyfrowej Ethernet. Kabel koncentryczny był jednak od dawna używany w różnych zastosowaniach RF, a jego właściwości tłumienia szumów przy tych częstotliwościach były dobrze znane.
Ponadto istniejący kabel koncentryczny może pozwalać na odległości między 0,2 a 0,5 km. Zdolność do transmisji na duże odległości bez konieczności stosowania drogiego repeatera ma kluczowe znaczenie podczas okablowania dużego budynku lub kampusu, które były ich pierwotnymi celami projektowymi.
Pierwsi inżynierowie, którzy wymyślili technologię Ethernet, po prostu zwrócili się do produktu okablowania, o którym wiedzieli, że niezawodnie wykonają to zadanie. Najpierw spraw, by działał, a potem martw się, że poprawisz go później.
Skręcona para nie istniała na „początku”. Był gruby kabel koncentryczny ( 10base5 ) później cienki kabel koncentryczny ( 10base2 ), a nawet później UTP / FTP / STP (nieekranowany, foliowany, ekranowany skrętka) ( 10baseT, 100BaseT, 1000BaseT, 10GBaseT, ... ).
Skrętka jest znacznie tańsza niż kabel koncentryczny i pozwoliła na architekturę gwiaździstą zamiast architektury magistrali. Zaletą architektury gwiazdy jest to, że w przypadku awarii kabla (lub terminatora) wpływa to tylko na jedno urządzenie, a reszta będzie działać. A administracja jest znacznie prostsza.
Zainstalowana podstawa okablowania UTP (strukturalnego) jest ogromna, a instalowanie kabli w budynkach często stanowi znaczną część kosztów sieci. Firmy wymagają od dostawców sieci ciągłego rozwoju sprzętu, który może być używany z (ustrukturyzowanym) okablowaniem UTP, które jest już dostępne. Dzisiaj widać przejście z sieci przewodowej na bezprzewodowe (WiFi), w wielu nowych budynkach biurowych zainstalowano bardzo ograniczone okablowanie danych, często tylko w centralnych lokalizacjach, z których zasilane są punkty dostępu Wi-Fi (i zgubiony telefon).
Nie jestem pewien, czy oryginalne okablowanie ICS dla Token Ring było wczesnym wariantem skrętki (prawdopodobnie tak było), ale z pewnością było grubsze i miało mniej odprowadzeń niż to, co znamy jako UTP.
I tak 22 maja 1973 roku narodził się Ethernet. Po miesiącach wysiłków opartych na pomysłach Metcalfe i pomocy Boggsa w projektowaniu i debugowaniu niezbędnego sprzętu sieciowego, pierwszy działający prototyp Ethernet, system CSMA / CD 2,94 Mb / s łączący ponad 100 stacji roboczych za pomocą kabla 1 km, został uruchomiony 11 listopada , 1973. Na podstawie wykazanego sukcesu firma Xerox zdecydowała się na patent Ethernet w 1975 r.
W 1973 r. Modemy telefoniczne wykorzystujące skrętkę miały 0,0012 Mb / s lub 0,0003 Mb / s, a 2400 (0,0024 Mb / s) było oczekiwanym maksymalnym osiągalnym. Każda skręcona para obsługiwała tylko 2 stacje robocze, po jednej na każdym końcu. Zaletą było to, że przy tych prędkościach można było osiągnąć odległość znacznie większą niż 1 km w sieci dial-up
Chociaż więc prawdą jest, że w tamtym czasie istniała „technologia skrętki”, mylące jest porównywanie jej do wczesnej sieci Ethernet.
Innym ważnym osiągnięciem, które pozwoliło na zastosowanie UTP do sygnałów o niskim napięciu, jest koszt transformatorów w porównaniu z układami scalonymi stosowanymi do równoważenia różnicowego, co znacznie zmniejsza wymagania w zakresie ekranowania i izolacji. Całe to żelazo i miedź były drogie w zakupie jako surowiec i wysyłce jako gotowy produkt.