Co odróżnia „dobry” schemat oka od „złego”?

Pracuję nad testami weryfikacji USB w pracy, a oscyloskop Agilent, z którym pracuję, zwraca ładne podsumowanie statystyk pozytywnych / negatywnych wraz z ładnym diagramem oka. Ponieważ w ramach zakresu wskazano pozytywny / negatywny, nie muszę przeprowadzać wielu analiz na tych diagramach.

W ciągu ostatnich kilku dni spojrzałem na kilka z nich i to mnie zaciekawiło: co ogólnie odróżnia „dobre” diagramy oka od „złego”? W wielu testach, które przeprowadziłem, urządzenie zawiodło, ale schemat oka wyglądał bardzo podobnie do tego, który przeszedł.

Rozumiem schemat, w którym widać rażące przejścia przez oko, ale jakie inne czynniki są brane pod uwagę, patrząc na te diagramy?

Oko, które pokazujesz, należy do kategorii „dobrych” oczu. Nie ma tam nic, co powinno powodować błąd częściej niż raz na 100 000 lat.

Niektóre rzeczy do poszukiwania:

• Czy wysyłasz prawdziwe dane podczas mierzenia oka? Bezczynny wzór lub podobne zachowanie może spowodować, że oko wygląda na znacznie czystsze niż oko przy prawdziwych danych.

• Czy występują jakieś zakłócenia zewnętrzne, które mogą powodować przerywaną degredację oka (która nie została zarejestrowana w tym przypadku)?

Dla porównania oto kilka „złych” oczu zaczerpniętych z wyszukiwania grafiki Google.

Jest to przypadek znacznego losowego hałasu:

Dolne oko tutaj pokazuje silne zniekształcenie cyklu pracy:

To oko wykazuje znaczną interferencję między symbolami (ISI). To oko prawdopodobnie nadal osiągałoby 10 ^-9 lub lepszy bitowy poziom błędu (ale wtedy wygląda na to, że pochodzi z symulacji bez szumów):

$\sqrt{f}$

Czerwone oko pokazuje efekt odbicia w linii transmisyjnej:

Te oczy wykazują silne drgania, być może spowodowane przez obwód odzyskiwania danych zegara, który działa poza swoimi możliwościami: