Jak działały podręczne gry wideo z lat 70. i 80.?

Ciekawi mnie, jak działały wczesne przenośne gry wideo z lat 70. i 80. Wiesz, te małe gry z wyświetlaczem LCD z „stałymi elementami”, co oznacza, że ​​było podłączone do jednej (lub niewielkiej liczby) określonych gier. Na przykład,

ten :

lub to :

W szczególności, jakiego rodzaju mikrokontrolerów używały te gry? O ile pamiętam, zwykle na środku płyty znajdowała się jedna „kropelka” epoksydowa, która prawdopodobnie kontrolowała wszystko. Więc moje pytanie brzmi: co było w tej kropli? Czy był to niewielki standardowy mikrokontroler z pamięcią ROM z uruchomioną grą, czy też był to niestandardowy procesor / kontroler dla każdego projektu? A może nie był to nawet procesor, ale bardziej prosta maszyna stanu podłączona do gry? Zdaję sobie sprawę, że odpowiedź może zależeć od konkretnej gry.

Czy został wydany projekt / schematy dla którejkolwiek z tych gier lub czy istnieją jakieś dobre książki / referencje na temat tego, jak zostały wykonane? Wreszcie, jakich narzędzi użyto do zaprojektowania takich mikrokontrolerów? Czy było oparte na czymś takim jak synteza VHDL / Verilog, czy może było to podejście na niższym poziomie z okablowaniem poszczególnych elementów?

Chociaż 4004 i Z80 były dostępne, oba były mało prawdopodobne, aby były używane w urządzeniach przenośnych, w których ważna była niska liczba części, koszt i żywotność baterii.

Były rodziny 4-bitowych i 8-bitowych mikrokontrolerów z lat 70., które zostały w większości zapomniane - zwykle miały one ROM-y na chipie, więc po opracowaniu programu na stosunkowo drogim systemie emulacji - zawsze w języku asemblera - zapłaciłeś pieniądze i producent krzemu stworzył maskę - i wydrukował SWOJĄ konkretną zawartość ROM-u na waflu pustych układów, a następnie przetestował, pokroił i zapakował * je: sześć tygodni później otrzymałeś dostawę 25000 mikrosów ze stałą zawartością ROM i modliłeś się, aby program działał ...

(* Lub dostarczona kostka umożliwiająca dopasowanie do własnej kropli epoksydowej)

• Texas Instruments miał TMS-1000 i sprzedał prawdopodobnie miliony z tym samym cholernym zestawem 20 nieco nietypowych melodii do dzwonków do drzwi.

• National Semi miał SC / MP ... niewiele o tym wiem, poza tym, że wierzę, że został użyty w pierwszym komputerze Sinclair, „Science of Cambridge MK14”, rok lub dwa przed ZX80, ZX81 i Spectrum.

• Intel miał osiem48 gorzków 8048, które mogą być nadal używane w klawiaturach PC, o ile wiem ... mieli nawet wersję EPROM (8748), która spodobała się mniejszej firmie (bez kosztów maski! TAK!) Zostałem ugryziony, gdy obiecana wersja 8748 CMOS została cicho odrzucona ...

• Zilog miał (nadal myślę, że) Z8.

• Dziwne, że Motorola trochę tęskniła za łodzią pomimo 6800 - 6802 mogła być próbą, ale 6811 była (o ile pamiętam) dość późno w grze.

• RCA miał CMOS (niska moc !!!!) 1802 z najdziwniejszą instrukcją na świecie.

• A dawno zapomniana firma o nazwie General Instruments miała inną ofertę, którą mój „wstępny” arkusz danych z 1983 r. Nazywa PIC1652 lub PIC1654 (z 256 lub 512 słowami pamięci ROM programu) i dość dziwaczny zestaw instrukcji. Oczekuję, że zatonął bez śladu ...

„Czarna kropelka” to technologia chip-on-board (COB). Technika ta jest nadal stosowana do dziś, a matryce półprzewodnikowe są umieszczane bezpośrednio na płycie i połączone ze sobą. Czarna substancja służy do ochrony cienkich drutów przed uszkodzeniem. Teraz znasz termin, w którym można znaleźć wiele zasobów, na przykład następujące wygląda na dobre wprowadzenie:

http://www.siliconfareast.com/cob.htm

Intel 4004 został wydany w 1971 roku i powszechnie uważany za pierwszy ogólnie dostępnego mikroprocesora. W połowie lat 70-tych mikroprocesory, takie jak Zilog Z80, były dostępne i były w stanie obsługiwać tak proste gry.

Więc chociaż nie jestem znawcą branży gier, rzeczywistość jest taka, że ​​prawdopodobnie nie różniły się one znacznie od tego, jak dziś robisz rzeczy, mikroprocesor w połączeniu z pamięcią ROM i prostym kontrolerem LCD. Pamiętaj, że większość gier z tej epoki miała na stałe elementy na ekranie LCD zamiast mapowania bitów, co uprościłoby moc przetwarzania.