Różnica między tymi adapterami RF
Odpowiedzi:
To:
jest prostym rozdzielaczem BNC, nie ma w nim rzeczywistego obwodu, wszystkie uziemienia / ekrany są bezpośrednio połączone, podobnie jak piny sygnałowe. Między wszystkimi pinami jest tylko prosty drut .
Ten rozdzielacz BNC nadaje się tylko do zastosowań o niskiej częstotliwości , takich jak dystrybucja zegara odniesienia 10 MHz do wszystkich urządzeń pomiarowych. Lub do podłączenia sygnałów niskiej częstotliwości z generatora fal do oscyloskopu. Jeśli użyjesz tego rozdzielacza BNC do sygnałów powyżej 100 MHz, możesz spodziewać się takich problemów, jak odbicia, które zniekształcają twoje sygnały. Przy niskich częstotliwościach jest to mniejszy problem, aw DC nie ma żadnego problemu.
Drugie urządzenie jest odpowiednim rozdzielaczem / łącznikiem mocy RF , wewnątrz może wyglądać podobnie do tych rozdzielaczy / łączników:
Fantazyjny model, pamiętaj, że pokrywa została zdjęta:
lub model tego biedaka, tylko płytka drukowana ze złączami:
Och, ale tam widzę tylko ślady (PCB)! To także proste połączenie!
Tak, ale nie, zwróć uwagę na kształt śladów, są one zaprojektowane w taki sposób, aby sygnały RF o określonych częstotliwościach (patrz arkusz danych) były odpowiednio podzielone / połączone między wszystkie wejścia i wyjścia.
To urządzenie może podzielić jeden sygnał na dwa sygnały o mniejszej mocy.
To urządzenie może także łączyć dwa sygnały w jeden sygnał o łącznej mocy sygnałów wejściowych.
To urządzenie działa poprawnie tylko wtedy, gdy wszystkie porty są prawidłowo zakończone z właściwą impedancją charakterystyczną (zwykle będzie to 50 omów). Zwykle używasz takiego rozdzielacza RF / urządzenia sumującego z urządzeniem RF, które ma już odpowiednią impedancję wejściową i wyjściową.
ZFRSC-42, na którym pokazano zdjęcie, jest w rzeczywistości prostszy niż splitter / łączniki, które pokazałem powyżej, ZFRSC-42 jest wersją rezystancyjną i prawdopodobnie ma obwód podobny do:
Jest to prostsze niż „specjalne ślady” pokazane powyżej, ale oznacza to, że w opornikach utraci się trochę mocy. Zaletą jest to, że użyteczny zakres częstotliwości może być większy niż te pokazane powyżej.
Ten po lewej to po prostu złącze „T”. Wszystkie trzy połączenia są ze sobą połączone.
Drugi to rozdzielacz rezystancyjny z wejściem i dwoma wyjściami. Arkusz danych
To, co jest „lepsze”, zależy od tego, co chcesz zrobić.
Urządzenie po lewej to prosty trójnik. Może być używany do pracy w pobliżu prądu stałego. Można go również stosować przy umiarkowanych częstotliwościach (do kilkudziesięciu megaherców, może nieco więcej) w celu wytworzenia krótkiego (im krótszy, tym lepiej, zwykle T-peice jest przymocowany bezpośrednio do urządzenia) gałęzi od linii przesyłowej do wysokiej odbiornik impedancji. To ostatnie zastosowanie występuje w sieci Ethernet 10BASE-2, CCTV, monitorowaniu sygnałów za pomocą oscyloskopów i prawdopodobnie w wielu innych aplikacjach. Zaletą takiej konfiguracji jest to, że nie traci się siły sygnału przy każdym podłączanym sprzęcie, wadą jest to, że odcinki w sprzęcie mogą wytwarzać odbicia, które stają się bardziej znaczące przy wyższych częstotliwościach.
Urządzenie po prawej to rozdzielacz rezystancyjny. Zasadniczo T-peice z trzema rezystorami w środku dla dopasowania impedancji. Ponieważ jest to dopasowana impedancja i zależy tylko od rezystorów, może pracować w dowolnym miejscu, od prądu stałego do częstotliwości GHz, i możesz mieć długie kable na każdym z portów. Minusem jest to, że wiąże się to ze znaczną karą w sile sygnału, utrata sygnału przez rozdzielacz (zakładając, że wszystkie porty są poprawnie zakończone) wynosi 6dB.
Żaden z tych rozgałęźników nie zapewnia „izolacji”, sygnały mogą przemieszczać się z dowolnego portu do dowolnego innego portu. W zależności od aplikacji może to stanowić problem, może być nieistotne lub nawet pożądane.
Istnieją dwa inne typy splitterów, o których powinieneś wiedzieć, prawdopodobnie będą wyglądać fizycznie podobnie do splittera po prawej stronie. Oba są „rozdzielaczami mocy”, czyli idealnie powinny doprowadzić do utraty sygnału 3dB, ponieważ moc sygnału jest równo podzielona.
Jednym z nich są rozgałęźniki oparte na linii transmisyjnej, takie jak te przedstawione w odpowiedzi Bimpelrekkie. Mogą być bardzo wydajne, ale działają dobrze tylko w wąskim paśmie. Bardziej złożone kształty mogą poszerzyć pasmo, ale nadal istnieją poważne ograniczenia wydajności łącza szerokopasmowego.
Pierwszym zdjęciu w odpowiedzi Bimpelrekkie za dostaje imponująco szerokie pasmo dla rozdzielacza linii przesyłowych z około czterokrotnie między minimum a maksimum określone częstotliwości.
Drugi, który pokazuje, jest znacznie prostszy i prawie na pewno ma znacznie węższe pasmo. Niestety jest sprzedawany przez sprzedawców, którzy wyraźnie nie wiedzą, co sprzedają, lub wręcz kłamią i twierdzą, że nadaje się do „30-1000 MHz”, co jest wyraźnie bzdurą.
Ostatnim typem rozdzielacza jest rozdzielacz oparty na transformatorze. Mogą one zapewniać dobrą wydajność w szerokim paśmie, ale nie spadają do prądu stałego i są zwykle bardziej stratne niż projekty oparte na linii transmisyjnej przy częstotliwościach mikrofalowych, na przykład tutaj jest jeden z mini-obwodów, który jest określony w zakresie 5 MHz do 2,5 GHz, chociaż strata jest zauważalnie wyższa w kierunku górnego końca tego zakresu.
Urządzenie po lewej to adapter „T”. Centralne styki trzech złączy BNC są po prostu ze sobą połączone. Nie ma izolacji między kołkami.
Urządzenie po prawej NIE jest adapterem . Jest to dwukierunkowy rezystancyjny rozdzielacz mocy (lub sumator). Pomiędzy złączami występuje pewna izolacja (6dB).
Istnieją lepsze rozgałęźniki / łączniki, które oferują większą izolację.
Pierwszy typ rozgałęźnika może być użyty do podłączenia wielu monitorów wideo, a następnie włączysz rezystor terminujący 75 Ohm tylko dla ostatniego monitora. Lub podłącz rezystor BNC 75 Ω do (ostatniego) rozdzielacza, aby prawidłowo zakończyć przewód. Jest także przydatny do obserwacji sygnału wideo za pomocą oscyloskopu, bez konieczności dodawania dodatkowego obciążenia 75 Ohm. (75 omów dla wideo, 50 omów dla instrumentów).
Drugi typ jest przydatny do obsługi dwóch (lub więcej) obciążeń, które są już zakończone, zwykle wejścia antenowe RF przy 75 Ohm. Następnie chcesz się upewnić, że źródło nadal widzi obciążenie 75 omów. Ma to głównie na celu zapobieganie odbiciom (i falom stojącym) w kablach, które mogą poważnie zniekształcić obraz lub sygnał synchronizacji.