Czy elektrozawór zapewnia ciągły czas pracy przez bardzo długi czas?

Mam kilka przekaźników elektromagnetycznych A4F010-06-BS-DC24V.

Czy mogę używać ich w ciągłym cyklu pracy, jak niektóre przekaźniki, czy też powinny być używane tylko przez określony czas?

Martwię się o spalenie cewek elektromagnesu.

Oryginalny arkusz danych wydaje się być japoński.

Mam jeszcze jedno pytanie, które może być nieco nie na temat. Próbowałem usunąć część przyłączeniową elektromagnesu, która była przytrzymywana przez dwie śruby. Jedyne, co widziałem oprócz dwóch otworów na śruby, to małe 3 otwory. Myślałem, że te elektrozawory faktycznie miały kilka „zaworów”, które otwierały się pod polem magnetycznym po aktywacji. Byłem dość zaskoczony, gdy zauważyłem, że solenoid ma tylko 3 otwory i jak to kontroluje. Kiedy próbowałem podłączyć się do 24 V DC, nie widziałem żadnego widocznego ruchu poza kliknięciem. Czy masz pojęcie, jak to może działać?

Część z czerwonym kółkiem pokazuje małe 2 lub 3 otwory, o których mówiłem.

To wygląda tak samo jak seria elektrozaworów CDK 4F0 / 1/2/3 .

Nie ma limitu cyklu pracy cewek wymienionych w arkuszu danych. Byłoby bardzo niezwykłe, gdyby nie byli ciągle oceniani. Należy pamiętać, że są one elektromagnetyczne - pilotowane, a nie bezpośrednie, więc będą miały dość niską moc - 1,8 W zgodnie z arkuszem danych. Powinieneś być w stanie trzymać rękę na cewce, gdy są one zasilane przez godzinę.

Prąd rozruchowy i prąd trzymający

Należy pamiętać, że modele prądu przemiennego mają wyższy prąd rozruchowy niż prąd trzymający. Wynika to z faktu, że indukcyjność cewki wzrasta, gdy elektromagnes jest wciągany do cewki. Wyższa indukcyjność oznacza wyższą impedancję i niższy prąd. Ponieważ na prąd stały nie ma wpływu indukcyjność po początkowym czasie narastania, prąd rozruchowy i prąd trzymania są określane tylko przez rezystancję cewki.

W wyniku powyższych elektromagnesów zasilanych prądem przemiennym (i przekaźników / styczników) mają wbudowaną przewagę w zakresie oszczędzania energii w porównaniu z prądem stałym. Jednak bardzo szerokie zastosowanie 24 V jako standardowego napięcia zasilania w przemysłowych systemach sterowania oznacza, że ​​żyjemy z karą mocy.

Sztuczka redukcji mocy elektromagnesu DC

Tylko dlatego, że pojawił się w komentarzach ...

^{symulacja tego obwodu - Schemat utworzony przy użyciu CircuitLab}

Rysunek 1. Obwód energooszczędny dla przekaźnika prądu stałego lub elektromagnesu. Początkowo do cewki przyłożone jest pełne napięcie przez jej normalnie zamknięty styk (NC), ale w momencie zasilania napięcie zostaje przerwane, a zasilanie opornika spada.

Pilotowanie

Mam jeszcze jedno pytanie, które może być nieco nie na temat. Próbowałem usunąć część przyłączeniową elektromagnesu, która była przytrzymywana przez dwie śruby. Jedyne, co widziałem oprócz dwóch otworów na śruby, to małe 3 otwory. Myślałem, że te elektrozawory faktycznie miały kilka „zaworów”, które otwierały się pod polem magnetycznym po aktywacji. Byłem dość zaskoczony, gdy zauważyłem, że solenoid ma tylko 3 otwory i jak to kontroluje. Kiedy próbowałem podłączyć się do 24 V DC, nie widziałem żadnego widocznego ruchu poza kliknięciem. Czy masz pojęcie, jak to może działać?

Rysunek 2. Animacja zaworu elektromagnetycznego 5/2. Źródło: ZDSPB.com .

Wyjaśnienie

Rysunek 3. Adnotacja w celach informacyjnych z tekstem poniżej.

Ten zawór ma pięć portów (1) do (5) i dwa położenia (lewy i prawy). Stąd zawór 5/2.

• Ciśnienie jest przykładane w (1) i wychodzi w (2), gdy elektromagnes jest wyłączony, i (3), gdy jest włączony.
• (4) i (5) to porty wydechowe. Posiadanie dwóch sprawia, że ​​konstrukcja szpuli (11) jest bardzo prosta.
• (6) jest elektrozaworem. Rusza to siłownik (7). Należy pamiętać, że jest on niewielki i wymaga małej mocy, aby go przesunąć w porównaniu z elektrozaworem bezpośredniego działania, który poruszałby bezpośrednio szpulę (11) i musiałby pokonać opór uszczelnienia itp.
• Gdy pilot jest wyłączony, powietrze sieciowe z (1) przez (8) jest podawane do (10), aby poprowadzić szpulę w prawo - normalne położenie. Wyjście (3) zostanie pobudzone, a wyjście (2) zostanie odpowietrzone w punkcie (5).
• Gdy elektromagnes jest zasilany, siłownik pilotujący (7) przesuwa się w prawo, aby odciąć powietrze do (10) i odpowietrzyć lewą stronę szpuli (11) w (13) do wylotu (4). Ciśnienie sieciowe w (12) przesuwa następnie szpulę (11) w lewo, port (2) jest zasilany energią, a port (3) jest wyczerpany w (4).
• Należy zauważyć, że podczas gdy pod napięciem pod napięciem przykładane jest do obu końców szpuli, powierzchnia w (10) jest większa niż w (12), więc szpula porusza się w prawo.

Wszystko po to, by odpowiedzieć na twoje pytanie: podział na główny blok i sekcję pilotującą w twoim zaworze może nieco różnić się od animacji. Najprawdopodobniej trzy dziury to:

• Zasilanie sieciowe pilota do pilota (8).
• Sam pilot do pchania szpuli (10).
• Układ wydechowy pilota (13).

Pamiętaj, że istnieje wiele pomysłowych odmian tych zaworów. Niektórzy mogą po prostu użyć sprężyny w (12) i nie mieć asystenta pilota. W niektórych elektrozawór porusza maleńką membranę z miękkiej gumy, aby wpuścić powietrze do (10).

Rysunek 4. Spód zaworu pilotowego.

(1) i (2) będą zasilać ciśnieniem zaworu pilotowego i prowadzić do szpuli. Skąd wiemy? Ponieważ (3) nie ma uszczelki, a jedyne miejsce wycieków nie ma znaczenia, to na wydechu, więc (3) musi być otworem wylotowym (13) na rysunku 3.

To zależy od modelu.

Niektóre mogą mieć prąd aktywacyjny i prąd podtrzymujący. Ten ostatni typ musiałby być początkowo aktywowany większą energią, aby wykonać „ruch”, a następnie trzymany tam z mniejszą siłą. Ta informacja będzie w arkuszu specyfikacji. Byłbym jednak zaskoczony, gdyby ten elektromagnes wymagał takiej obsługi. Takie rzeczy są zwykle kontrolowane przez proste mechaniczne przełączniki i przekaźniki.

Jeśli nie masz czytelnego arkusza, ale masz urządzenie, możesz je przetestować przy pełnym obciążeniu i sprawdzić, czy robi się gorąco.

BTW: Ogólnym problemem związanym z trzymaniem jednostek prądu jest przerwa w zasilaniu, co może spowodować wypadnięcie rzeczy i nawet jeśli sterownik jest nadal aktywowany w trybie niskiego prądu, jednostka nie powróci do pozycji aktywacji. W zależności od aplikacji może to stanowić problem.

Większość będzie oceniana za pracę ciągłą, niektóre mogą być oceniane tylko za pracę przerywaną. Informuje o tym w arkuszu danych.

Czynnikiem ograniczającym będzie wzrost temperatury cewek, a nie korpusu zaworu. Temperaturę cewki można łatwo oszacować, mierząc rezystancję cewki w stanie zimnym, a później w stanie gorącym. Miedź ma tempco około 0,4% / C lub 10% dla wzrostu o 25 ° C. Byłbym szczęśliwy, stosując cewki do wzrostu o 50 ° C, czyli bardzo mierzalnego 20% rezystancji cewki.

Podobnie jak przekaźniki, oczekiwałbym, że elektrozawór będzie w stanie utrzymać prąd poniżej swojego prądu rozruchowego. Jeśli stwierdzisz, że podczas ciągłego używania robi się zbyt gorąco, możesz eksperymentować, aby zobaczyć, w którym niższym prądzie go zatrzyma, i uruchomić go nieco powyżej tego, zamiast przez cały czas o napięciu 24 V.

Wiele elektrozaworów będzie w stanie wytrzymać chwilowo pewien poziom prądu i niższy poziom prądu w sposób ciągły. Ponadto, w większości zastosowań ilość prądu, który musi być doprowadzony do przedłużonego elektromagnesu, aby go wyciągnąć na miejsce, będzie większa niż ilość, która musi zostać dostarczona do zwiniętego elektromagnesu, aby go utrzymać.

Łącząc te dwa czynniki, sposobem na uzyskanie maksymalnej wydajności z elektromagnesu jest zwykle jego początkowe zasilenie wysokim prądem, a następnie przełączenie na niższy prąd (albo przez zmniejszenie napięcia, albo szybkie przełączanie źródła napięcia wystarczająco, aby prąd elektromagnesu nie wzrósł zbytnio w górę ani w dół).

Zespoły, które wykorzystują elektromagnesy do jakiegoś celu (np. Otwieranie zaworu) zazwyczaj będą wymagały tylko pewnej siły i mogą wykorzystywać solenoidy, które mogą utrzymywać związany z nimi poziom prądu przez czas nieokreślony. Jeśli problemem jest efektywność energetyczna, praktycznym rozwiązaniem może być napędzanie takich zespołów wysokim prądem początkowym, ale zmniejszanie prądu po ich wycofaniu. Zespoły, w których jest to praktyczne, często oprócz prądu aktywacyjnego określają również prąd podtrzymujący. Jednym niewielkim zastrzeżeniem jest to, że niektóre zespoły zawierają cewkę aktywującą wysokoprądową i cewkę trzymającą niższy prąd i automatycznie przełączają się między nimi za pomocą styku wyczuwającego położenie. Takie zespoły powinny zasadniczo być napędzane stałym, niemodulowanym napięciem.

Podczas napędzania elektrozaworów zwykle używam obwodów „hit and hold”. Wynika to z faktu, że większość producentów określa swoje cewki, aby rozpalić je na powierzchni, tj. W pobliżu wrzenia / rozgrzać w dotyku. Wpłynie to negatywnie na większość sprzętu medycznego, na którym pracuję, a także na wysokiej jakości materiały ACDC, które nie cierpią z powodu awarii. Supercat i Trevor wspomnieli o tym i jest to poważny problem. Jeśli jednak projektujesz płytkę drukowaną i chcesz upuścić taki obwód, sprawdź DRV103 w TI:

https://www.digikey.com/product-detail/en/texas-instruments/DRV103H/DRV103H-ND/390444

Możesz ustawić czas działania „trafienia” pasywnie, cykl pracy „wstrzymać” z inną pasywną, a także dostrzec przerwę w obwodzie i sygnalizację przeciążenia za pomocą kołka błędu. Nie jest to idealne rozwiązanie dla każdej implementacji, ale jeśli chcesz uzyskać informacje zwrotne na temat obciążenia z poziomu komputera i obniżonej temperatury pracy elektromagnesu, jest to świetny sposób na uzyskanie tego.