Modele matematyczne dla lamp próżniowych?

Czy istnieją powszechnie akceptowane modele algebraiczne do działania lampy próżniowej (trioda, tetroda i pentoda)? W ten sam sposób, w jaki BJT mają model Gummel-Poon lub Ebers-Moll, a (makroskalowe) MOSFET-y mają model algebraiczny odcięcia / liniowości / nasycenia, czy istnieje podobny model dla lamp próżniowych? Model z dokładnością do prądu stałego plus niektóre komponenty dynamiczne (dominujące pojemności) byłyby doskonałe, ale mam problem ze znalezieniem jakichkolwiek odniesień. Dobrze byłoby wiedzieć o efektach wyższego rzędu (odpowiadających efektowi wczesnemu w BJT), szczególnie jeśli mają one wpływ na praktyczne projekty.

Jestem jednym z twórców CircuitLab, a lampy próżniowe są jedną z naszych najbardziej pożądanych funkcji i badam, czy zastosowanie tego w naszym symulatorze byłoby praktyczne. Dzięki!

Ogólny model lampy z małym sygnałem jest dość zarysowany na łączu zamieszczonym przez Madmangurumana: źródło prądu równolegle z opornością płyty i związanymi z nimi pojemnościami między elektrodami.

W przypadku nieliniowej analizy dziedziny czasu sytuacja jest bardziej skomplikowana, jak przedstawiono tutaj. Jak stwierdzono w artykule, możliwe jest uzyskanie modelu matematycznego triody lub pentody na podstawie prawa Langmuira-Childa, ale model ten nie odzwierciedla dokładnie rzeczywistego zachowania lampy w niektórych obszarach jej działania. Najlepsze modele są „fenomenologiczne”, tj. Zaprojektowane tak, aby pasowały do ​​rzeczywistych krzywych wydajności lampy tak blisko, jak to możliwe, bez względu na leżącą u ich podstaw fizykę.

Jest to program Użyłem dostępne , który pozwoli Ci podjąć opublikowanych krzywe tube, dopasować model do krzywych, a potem wypluć subcircuit SPICE. Działa dobrze w przypadku triod, nie wiem jednak, czy można go zastosować do pentod. Istnieje również wiele, wiele gotowych do uruchomienia modeli SPICE o różnej jakości dla różnych rur w sieci.