Historia za dziwnym induktorem

Ten stary, chrupiący induktor znaleziony w starym telewizorze Iskra (Jugosławia) zaintrygował mnie i miałem nadzieję, że ktoś powie mi, jaka jest historia tego projektu.

Nie wiem, czy zdjęcia są wystarczająco opisowe, ale „głowa” cewki indukcyjnej jest magnetyczna, a plastikowa obudowa „przytula” kolejny cylinder ferrytowy z małym kwadratowym otworem pośrodku.

W odróżnieniu od jakiegokolwiek cewki indukcyjnej, której tak daleko przeszukiwałem, i chociaż rozumiem, jak działają cewki indukcyjne, nie mogę znaleźć przydatnego celu tego układu.

Jest to kiedyś bardzo powszechne wyrównanie liniowości poziomej dla telewizorów rastrowych CRT.

Zasadniczo wykorzystuje nasycenie rdzenia, aby uzyskać w jakiś sposób zależną od prądu indukcyjność. Magnes odchylający po prostu zmienia prąd w miejscu, w którym zaczyna się nasycenie, a tym samym efekt „korekcyjny”.

W starych telewizorach znajduje się system odchylania pionowego i poziomego realizowany za pomocą cewek indukcyjnych na szyi rurki telewizora. Część obrazu pochodzi z układu odchylania poziomego lub linii.

Układ odchylania linii składał się z dwóch obwodów rezonansowych, w których częstotliwość zmieniano za pomocą rurki działającej jako przełącznik. Te dwa obwody generowały każdą połowę cosinusa i przełączały u góry. Tak więc jedna połowa cosinusa była niską częstotliwością (widoczna część na ekranie), a druga połowa cosinusa była częścią wysokiej częstotliwości (niewidzialna część flyback). To, co jest potrzebne do części wizualnej, powinno być liniowe. Tak nie jest w przypadku cosinusa. Tylko bardzo niewielką część cosinusa można uznać za liniową. Aby cosinus był bardziej liniowy, w obwodzie umieszczono namagnesowany, regulowany induktor, poprawiając w ten sposób obraz na ekranie.

Myślę, że znalazłem podobny induktor lata temu.

Jeśli dobrze pamiętam (można to łatwo sprawdzić), okrągły cylinder jest magnesem i można go obracać za pomocą śruby lub podobnego narzędzia. Moja hipoteza była taka, że ​​może ona zmienić składową DC pola magnetycznego w głównej wiązce ferrytowej i albo zmienić indukcyjność własną, albo granicę dopuszczalnego prądu przed nasyceniem.

Ale nie mogę odpowiedzieć na to, po co to jest.

Jak powiedzieli inni, jest to tendencyjny induktor stosowany w nieliniowym obszarze krzywej ferrytowej B / H.

http://www.repairfaq.org/sam/deflfaq.htm#dshlc ma opis, w zasadzie w miarę wzrostu prądu w jarzmie odchylającym indukcyjność tej części spada, gdy jest ona dalej napędzana do nasycenia, co pomaga zmniejszyć wpływ na skanowanie liniowość strat miedzi w jarzmie.

Obwody rezonansowe (czasami nazywane „zbiornikami”) są kombinacją kondensatorów i cewek indukcyjnych. Częstotliwość rezonansową można dostroić, zmieniając pojemność lub indukcyjność. Duże kondensatory są drogie i podatne na awarie, więc w zastosowaniach o dużej mocy duży induktor jest sparowany z dwoma kondensatorami, zwykle w konfiguracji „pi”.

Zobacz https://en.wikipedia.org/wiki/LC_circuit do szerszej interpretacji, jednak niezbędna jest fakt, że CRT ugięcie magnetyczna zajmuje wysokie napięcie, a duża cewka obsługuje większą moc lepiej niż rozwiązanie kondensatora. Ponieważ kondensatory starzeją się pod wysokim napięciem, ale cewki indukcyjne prawie nigdy się nie zmieniają (chyba że ślimak ferrytowy zostanie wyregulowany).

Po tuningu ślimaki są rutynowo mocowane za pomocą Loctite lub twardego wosku.