Czy lutowanie kondensatorów SMD bezpośrednio na stykach regulatora TO-220 to dobry pomysł?

Jakiś czas temu przeczytałem tutaj, że dobrym pomysłem jest posiadanie ceramicznych kondensatorów na pinach wejściowych i wyjściowych regulatorów 78xx i umieszczenie $10 \mbox{ } \mu F$ na wejściu i $1 \mbox{ } \mu F$na wyjściu. Mogę z łatwością uzyskać takie kondensatory tylko w formacie SMD, co dało mi pomysł na lutowanie ich bezpośrednio do pinów regulatora. To dałoby mi mniej lub więcej samodzielnych urządzeń, które mogłyby być łatwo użyte na budzących grozę płytkach chlebowych lub gdziekolwiek indziej potrzebowałbym użyć regulatora 78xx lub 79xx (Zakładając, że udało mi się je przylutować bez utraty kondensatorów, ale to inny temat) .

Więc moje pytanie brzmi: czy jest jakiś powód, aby nie lutować kondensatorów bezpośrednio do styków regulatorów? Najprawdopodobniej użyję 1206 komponentów.

W przypadku jednorazowego wsiadania na chleb wydaje się to dobrym pomysłem. Ponieważ przewód środkowy jest uziemiony, można umieścić kondensatory między tym przewodem a każdym przewodem zewnętrznym. Jeśli zrobisz to wystarczająco wysoko na części TO-220, nadal będziesz mieć mniejszą długość przewodów, aby swobodnie podłączyć się do płyty lub podłączyć w inny sposób.

Chciałbym jednak dodać osobno kondensator do szyny wyjściowej na płycie głównej. Nie zaszkodzi mieć tam trochę rozproszonej pojemności. Pomogłoby to zrównoważyć część nieodłącznej rezystancji połączenia, która może być wyższa niż powinna z powodu zabrudzenia lub zużycia styków.

Nie powinno to stanowić problemu podczas testowania, szczególnie nie dotyczy kondensatorów ceramicznych. Ale nie jest to dobry pomysł, aby robić to długoterminowo z tantalem lub elementami elektrolitycznymi. Jak już wspomniano Al Kepp - te komponenty wolą temperaturę pokojową - a te regulatory 78xx są liniowe = wytwarzają dużo ciepła.

Przewiduję dwa problemy.

Pierwszym z nich jest lutowanie ręczne ceramicznych kondensatorów SMT. Szok termiczny może uszkodzić opakowanie. Zastosowanie żelaznej końcówki do pada (lub ołowiu w twojej sytuacji) jest zalecaną procedurą (patrz arkusz danych kondensatora lub nota lutownicza).

Drugi to naprężenie mechaniczne. Kondensatory ceramiczne SMT są delikatne. Wkładanie części do płyty chlebowej i zderzanie się części podczas pracy z obwodem powoduje znaczny ruch przewodów, niż może to spowodować uszkodzenie lutowanych na nich kondensatorów.

Mam dwie rekomendacje. Po pierwsze, znajdź dostawcę komponentów ołowiowych, ewentualnie planuj z wyprzedzeniem, aby móc skorzystać z dystrybutorów na całym świecie. Po drugie, uwzględnij wybór kondensatorów jako część projektu. To nie jest jeden rozmiar dla wszystkich. Niektóre konstrukcje wymagają kilku kondensatorów na każdym układzie scalonym, podczas gdy kilka nie wymaga obejścia (lub takich, które zapewnia płyta chlebowa z tylną płaszczyzną).

Jest to poważny problem związany z produkcją. Zautomatyzowane maszyny typu „podnieś i umieść” nie mogą nakładać na siebie dwóch części (wszyscy producenci mają różne specyfikacje dotyczące minimalnego luzu dla swoich urządzeń).

Zasadniczo proponujesz lutowanie punktowe. W przypadku prototypów, projektów jednorazowych i poprawek rev 1.0 jest to często używane, ale ważne jest, aby zrozumieć, że jest to naprawdę zły projekt.