W jaki sposób pomógł telewizor z lampami elektronowymi?

W starych filmach (lub nowych filmach odtwarzanych w tych czasach) często widzę ludzi walących w górę telewizorów lub ekranów z lampami elektronowymi. Jakoś wydaje się, że pomaga to ustabilizować / wyostrzyć obraz. Ale dlaczego?

Czy są jakieś powody, dla których obwód elektroniczny mógłby nie działać zgodnie z oczekiwaniami, a działać zgodnie z oczekiwaniami po ostrym wstrząsie mechanicznym? Jakie warunki powodują taki problem w elektronice? Wygląda na to, że Atari ST cierpiał na podobny problem, który można rozwiązać, wykonując coś, co stało się znane jako „upuszczenie Atari” (jak omówiono w tej sekcji na wikipedii ), chociaż jest to opisane jako spowodowane luźnymi połączeniami, czy są jakieś inne tryby awarii, które można naprawić w podobny sposób i dlaczego?

Ta praktyka jest ogólnie znana jako „Percussive Maintenance”.

Wszelkie dotykające styki, na przykład w złączach, zaworach i ich podstawach oraz między wycieraczką potencjometru a ścieżką, mają tendencję do tworzenia filmu izolacyjnego między stykami. Zdarza się to najłatwiej w wyższych temperaturach, przy wysokiej wilgotności oraz w przypadku zanieczyszczenia w powietrzu, zwłaszcza siarczków. Może to spowodować większą rezystancję, zachowanie nieliniowe lub całkowite zerwanie styku. Może powodować przerywane zachowanie, zmianę wilgotności lub napięcia na skrzyżowaniu.

Przesłanie wstrząsu mechanicznego przez urządzenie może przesunąć styki względem siebie, zakłócając film i przywracając kontakt.

W przypadku telewizora z głośnikiem czasami wibracje dźwięku zmieniają stan kontaktu.

Wysokie naciski kontaktowe i złocenie poprawiają niezawodność kontaktów w przypadku tego rodzaju problemów. Zawory telewizyjne, ponieważ się rozgrzały, były szczególnie wrażliwe i oczywiście nie są obecnie używane.

Warto zauważyć, że starsze telewizory zostały zbudowane z ręcznie przylutowanej elektroniki punkt-punkt, w której brakuje mocnego miejsca do zakotwiczenia komponentów, takiego jak ten obraz przedstawiający spód obudowy Motorola VT-71 748 z 1948 roku telewizja.

(zdjęcie pochodzi ze strony wikipedii dla budowy punkt-punkt )

Z samego obrazu jasno wynika, dlaczego solidne uderzenie w pudło może zapewnić wystarczającą ilość energii, aby przesunąć luźne elementy i zatrzymać je w takim stanie, w którym wrócą do prawidłowego działania. Może to wynikać z dotknięcia odsłoniętych przewodów lub poluzowania słabego złącza lutowniczego, a ruch spowodowany solidnym uderzeniem przesuwa uszkodzone elementy z powrotem do pozycji, w której znów działają - albo przez zerwanie połączeń, które nie powinny być połączone, albo przez robiąc coś przeciwnego do komponentów, które powinny być połączone.

Złe połączenia, skorodowane gniazda lamp próżniowych powodujące słaby kontakt, połączenia lutowane na zimno i tak dalej mogą czasami zostać tymczasowo złagodzone przez rozsądne zastosowanie technik „konserwacji udarowej”.

To nie była tylko praktyka z epoki lampowej. W wyświetlaczach z czasów tranzystorowych (tj. Gdy jedyną pozostałą lampą próżniową była sama CRT) celem konserwacji udarowej, która czasami mogła uzyskać więcej korzyści z uszkodzonego monitora, były najprawdopodobniej elementy magnetyczne, takie jak transformatory, dławiki, flyback itp. Zazwyczaj były one duże fizycznie i masywne, więc mogły tworzyć przerywane połączenie z płytką drukowaną w wyniku zmiany temperatury lub uderzenia, a także składać się z części takich jak laminowanie rdzenia, które mogłyby utracić mechaniczne połączenie, gdyby ich masy cementujące uległy awarii i słyszalnie wibrowały , często ze szkodą dla stabilności obrazu.

Kontakty w tunerach perkusyjnych / wieżowych miały duży wpływ. [

Nie jestem ekspertem, ale pamiętam, kiedy byłem dzieckiem, robiłem to na 14-calowym monitorze mojego PC 486 (marka to Leading Edge). W pewnym momencie po raz pierwszy wydawało się być losowe, na wyświetlaczu pojawiały się banany, pokazując coś jak kolory ekranu ładowania C64, ale ze znacznie wyższą częstotliwością (nie miało znaczenia, czy byłem w czarnym monitie DOS, czy w kolorowej grze!). Jedynym rozwiązaniem, jakie znałem jako dziecko, było uderzenie tego cholerstwa i po kilku uderzeniach wszystko wrócił do normy.

Później nawet kopnięcie tego cholerstwa nie było pomocne, więc zadzwoniłem do mojego taty, żeby się przyjrzał, dowiedział się, że 15-pinowy RGB na końcu monitorów gubił się w szafce, wlutował go ponownie i wszystko było w porządku i znowu dandy.

Nie mam doświadczenia ze starymi telewizorami CRT, ale zgaduję, że chwilowe wykrawanie naprawi pozycję niektórych elementów pasywnych, np. Pokrywek / rezystorów / cewek lub drutów. nie jestem pewien, nawet jeśli obliczony cios może powiedzieć elektronom, czy pokazuje czysty lub zniekształcony obraz na ekranie.