Do czego służy płytka drukowana bez miedzianych ścieżek, a jedynie niepołączone miedziane pierścienie?

Mam płytkę drukowaną, która ma idealny rozmiar do mojego projektu, więc chciałbym jej użyć, jeśli to możliwe. Jednak miedziana powłoka na tylnej stronie PCB otacza tylko poszczególne otwory (to znaczy, że żadne otwory nie są ze sobą połączone). Zobacz zdjęcie tutaj:

Uważam to za dziwne. Jak to może być przydatne? Na pewno potrzebowałbym trochę miedzianych torów z połączonymi ze sobą otworami, ponieważ niektóre elementy muszą być ze sobą połączone. Czy mam jakoś tworzyć własne utwory?

Widziałem w Internecie kilka rzeczy o ludziach, którzy wkładali wiele przewodów do tego samego otworu, aby wykonać połączenia, ale wydaje się to niepożądane. Wolałbym tego uniknąć, jeśli jest jakiś sposób na tworzenie ścieżek.

To, co masz, nazywa się płytką prototypową . Jest dostępny u wszystkich dostawców elektroniki i oczywiście nie jest przeznaczony do produkcji. Łącz rzeczy w dogodny dla siebie sposób. Zilustrowano wiele metod. Innym powszechnym sposobem jest wstawienie wyprowadzenia komponentu obok jego następnego połączenia i po prostu zgięcie go w celu dopasowania.

Rezultaty są zazwyczaj dość niechlujne, ale może zająć o wiele więcej obsługi niż prototyp makiet. Jest to więc powszechny krok przed wydrukowaniem i wytrawieniem płyt.

Możesz również znaleźć prototypowe płytki w tym samym schemacie obwodu, co płyty wypychane, dzięki czemu możesz po prostu przenieść obwód z jednego do drugiego, przylutować i zainstalować.

Jedną z technik jest użycie przewodów (lub dodatkowych przewodów z rezystorów / diod LED itp.) Do stworzenia „połączonych otworów”, o których mówisz.

Otwory na takiej płytce są wystarczająco blisko i wystarczająco duże, aby można było wykonać mostki lutownicze w celu połączenia ze sobą elementów. To wymaga trochę praktyki, ale może być przyzwoicie niezawodne.

Oprócz stosowania przewodów komponentowych i cynowanego drutu miedzianego do tworzenia połączeń między komponentami czasami uważam, że przydatny jest izolowany drut owijający. W poniższym przykładzie użyłem odpowiedniego narzędzia do owijania i słupków do owijania drutem, ale można go również po prostu zdjąć i przylutować. Innym dobrym stylem drutu jest izolowany drut z litym rdzeniem, taki jak w niektórych rodzajach kabli telefonicznych.

Takie tablice są zwykle używane ze zworkami (wspomniana metoda „wielu przewodów w tym samym otworze”). Alternatywnym sposobem tworzenia ścieżek byłoby użycie pióra przewodzącego obwód, jak pokazano w tym filmie .

Osobiście lubię używać drutu owijanego drutem, ponieważ jest cienki i łatwy do włożenia kilku na otwór. Gdy już się przyzwyczaisz, może być bardzo szybki i wydajny.

Możliwe jest przylutowanie elementu do pierścieni, a następnie użycie drutów lub mostków lutowniczych do połączenia takich elementów (w wielu przypadkach drut jest dla mnie łatwiejszy). Obecność pierścieni sprawi, że będzie to mechanicznie dość stabilne, więc nawet nieizolowane druty mogą być używane w wielu przypadkach bez zwarcia. W przypadku braku pierścieni lutowniczych można zginać nogi elementów, starając się utrzymać elementy na miejscu, ale takie mocowanie rzadko by było sztywne. Gdy elementy są lutowane razem, wygięte kołki zapobiegałyby ich przemieszczaniu się bardzo daleko od położenia, nawet gdyby nie było żadnych przewodów łączących, ale same przewody łączące faktycznie utrzymywałyby elementy w położeniu. Takie połączenia byłyby zatem podatne na znacznie większe naprężenia mechaniczne niż w przypadku lutowania komponentów na płycie,