HDMI i I

Spojrzałem na pinout HDMI i pomyślałem: dlaczego mieliby używać I 2 C do komunikacji między wyświetlaczem a hostem? Moje pytanie tutaj dotyczy wskaźników projektowych, które prowadzą do tego wyboru.$^2$

HDMI jest dość nowym standardem, a I 2 C jest około 1982 roku . I 2 C jest przeznaczony do komunikacji na pokładzie, z jednego układu do drugiego, ponadto standard pozwala na podłączenie wielu urządzeń do tej samej magistrali. Kabel HDMI może mieć długość około 15 m , więc sygnał I 2 C powinien prawdopodobnie używać wyższych niż normalne napięć, aby uniknąć zbyt dużego szumu, dodając konieczność transceiverów po obu stronach. Jeśli chodzi o wiele urządzeń, nie mogę naprawdę myśleć, w jaki sposób można podłączyć więcej niż jeden monitor do jednego portu HDMI, chyba że jesteś bardzo, bardzo niestandardowy.$^2$$^2$$^2$

Naprawdę nie jestem ekspertem w zakresie protokołów komunikacyjnych, ale myślę, że lepszy byłby RS485, CAN lub inny protokół punkt-punkt, pełny dupleks, wyższy SNR.

Dlaczego więc mieliby wybrać I 2 C?$^2$

Uwaga: Wiem, że może to być oznaczone jako „oparte na opiniach”, mam nadzieję, że ktoś w pobliżu może wymyślić / znać jakieś obiektywne powody.

Historia DCC w HDMI przechodzi przez DVI aż do VGA. Jest zaimplementowany w taki sposób, że można po prostu podłączyć standardowy układ pamięci eeprom I²C po stronie monitora, które są prawie tak tanie jak zabrudzenie (AT24C01 i kompatybilne).

Sygnał I2C powinien prawdopodobnie wykorzystywać wyższe niż normalne napięcia, aby uniknąć zbyt dużego szumu

Nie. Napięcie +5 opowie Ci inną historię. Co mogą zrobić, to niższa częstotliwość zegara w autobusie. Kable HDMI są zwykle również dobrze ekranowane.

Dlaczego więc mieliby wybrać I2C?

Był tam w DVI (z którym HDMI jest kompatybilny) i działa i jest tani.

I2C jest bardzo tani i prosty do wdrożenia z wielu powodów. Jest często używany, gdy trzeba przesłać tylko kilka bajtów. Jest to również bardzo ustrukturyzowany interfejs z protokołem określającym, kto powinien rozmawiać w danym momencie. I2C, ze względu na swój wiek, jest również dobrze obsługiwany przez producentów I2C (dlatego jest niedrogi i prosty w implementacji). Ze względu na niską szybkość transmisji danych SNR tak naprawdę nie stanowi problemu, a 3,3 V jest typowym napięciem magistrali i może być w razie potrzeby mocno filtrowane dolnoprzepustowo.

Myślę, że ważne jest, aby podkreślić, JAK I2C byłyby wykorzystywane w monitorze. I2C umożliwiłoby nie tylko komunikację z wieloma monitorami, ale z wieloma urządzeniami (np. Wieloma układami scalonymi) w obrębie każdego monitora, chociaż w większości systemów hosta istnieje prawdopodobnie osobna magistrala I2C dla każdego kabla HDMI. Interfejs I2C prawdopodobnie zostałby użyty do nawiązania połączenia z hostem, gdzie host zapytałby monitor o takie rzeczy, jak jego rozdzielczość, liczba klatek na sekundę, producent, nazwa i prawdopodobnie inne rzeczy. I2C nie byłby wystarczająco szybki, aby przesłać dane obrazu i dźwięku, informacja ta przechodzi przez przewody TDMS, które będą szybkie i o niskim SNR.

Jest tani, działa, był już tam z czasów VGA i nie było prawdziwego powodu, aby go zmieniać.

Dobra inżynieria w przestrzeni konsumenckiej jest tania i działa wystarczająco dobrze (co robi głównie HDMI), nikt nie zdobywa punktów za zaprojektowanie czegoś w tej przestrzeni, która wykorzystuje dodatkowe układy, ma poważne obciążenie komunikacyjne i obsługuje złożone topologie wielopunktowe dla czegoś takiego.

Układ jest odczytywany raz przy wywołaniu łącza, więc nawet jeśli można taktować tylko częstotliwość KHz, nie stanowi to problemu dla około stu bajtów danych. Zarówno CAN, jak i RS485 wymagałyby większej wydajności w bardzo ograniczonej pod względem kosztów aplikacji konsumenckiej.

Podejrzewam, że materiały DDC zostały zaimportowane hurtowo bez większego namysłu, ponieważ tak naprawdę większość taktowania wideo (Displayport i HDMI są prawie identyczne elektrycznie), a taktowanie wideo można łatwo prześledzić przynajmniej tak daleko jak wideo kompozytowe na kineskopach, przednim ganku, aktywnym wideo, tylnym ganku, odstępie między przeglądami ... Wygląda bardzo dobrze dla każdego faceta ze starej szkoły.

W rzeczywistości jest to dość rzadki przypadek organu normalizacyjnego, który NIE wprowadza zmian w celu usunięcia korzyści jednego producenta, i zamiast tego stosuje znany standard działania defacto. I2C nie zaskoczyłoby mnie, ale z rozebranym autobusem i aktywnym stanem logicznym 1, lub czymś równie nieprzyzwoitym, aby uniknąć przekazania Phillips / NXP / Nexperia przewagi!