Silnik o napięciu znamionowym 3S (11,1 V) ma rezystancję wewnętrzną 0,12 oma. Maksymalny prąd wynosi 22 A.
11.1 V / 0.12 ohm = 92.5 A
Czy to nie znaczy, że zasilając prąd trójfazowy 11,1 V, silnik natychmiast się wypali? W jaki sposób elektroniczna kontrola prędkości (ESC) zapobiega przekroczeniu prądu 22 A?
Odpowiedzi:
Nie robi tego sam silnik. Gdy wirnik zaczyna się obracać, silnik wytwarza napięcie, które przeciwdziała przepływowi prądu; jest to powszechnie nazywane „wstecznym oddziaływaniem elektromagnetycznym (siła elektromotoryczna)”.
Prędkość silnika wzrasta, aż tylny EMF zmniejszy przepływ prądu do poziomu potrzebnego do uwzględnienia rzeczywistego obciążenia fizycznego silnika (plus straty).
Obliczany przez ciebie silny prąd jest pobierany tylko przez chwilę, gdy wirnik zaczyna się obracać. Jeśli wirnik nie będzie się obracał, wówczas prąd ten będzie pobierany w nieskończoność, i tak, może zniszczyć silnik.
Nie zapomnij o indukcyjności i wstecznym polu elektromagnetycznym. Gdyby przykładać 11,1 V prądu stałego do uzwojenia, to w tej fazie zetknęłoby się prądem 92,5A, ale impedancja sygnału prądu przemiennego jest wyższa. Gdy silnik zacznie się obracać, generuje napięcie wewnętrzne, tylne pole elektromagnetyczne, które zwalcza napięcie napędu. W wielu napędach prąd jest kontrolowany za pomocą sprzężenia zwrotnego prądu z każdej fazy, dzięki czemu prąd napędu nie może przekroczyć maksimum. Inne schematy mają zabezpieczenie nadprądowe zapewniane przez komparator na rezystorze czujnikowym na spodzie mostka 3-fazowego.
Cewka indukcyjna może mieć rezystancję DC wynoszącą 0,1 oma, a jeśli dostarczysz ją z 10 woltami prądu stałego, rozproszy ona 1000 watów i prawdopodobnie wystarczająco blisko natychmiast usmaży się i zadymi.
Zaletą silnika jest to, że albo komutuje (silniki prądu stałego), albo jest zasilany prądem przemiennym (co jest innym sposobem komutacji). Chodzi o to, że napięcie na „aktywnej” części cewki silnika odwraca biegunowość wystarczająco często, aby zapobiec wypaleniu się prądu stałego.