Kiedy ekonomiści mogą twierdzić, że „rozumieją” wydarzenie lub zjawisko?

Powszechnym zwyczajem jest, że mimo dziesięcioleci poważnych badań ekonomiści wciąż nie mają dobrego zrozumienia przyczyn cykli koniunkturalnych (w szczególności Wielkiego Kryzysu). Co by powiedzieć, że to (lub inne wydarzenie / zjawisko - wzrost gospodarczy, upadek Związku Radzieckiego, przyczyny nierówności) jest „rozumiane”? Czy jakieś kluczowe pytania z ekonomii są „rozwiązane”?

Kilka dodatkowych pytań do dyskusji - Czy ekonomiści mogą powiedzieć, że „rozumieją” coś, kiedy potrafią kształtować politykę w celu manipulowania nią w pożądany sposób? Czy umiejętność przewidywania zjawisk stanowi „rozumienie”? Czy coś jest „rozumiane”, gdy w zawodzie panuje powszechna zgoda?

Nie jestem pewien, czy istnieje poprawna odpowiedź na to pytanie (a jeśli tak, to jeszcze tego nie rozumiemy!), Ale oto pierwszy przykład odpowiedzi:

Nawet jeśli spojrzysz na nauki przyrodnicze, istnieje proces, w którym pomysły są dopracowywane w miarę upływu czasu. W XVII wieku ludzie „rozumieli” mechanikę przede wszystkim dzięki Newtonowi. Ale to nie znaczyło, że Einstein nie mógł poprawić teorii względności. Jednym podejściem byłoby więc powiedzenie, że tak naprawdę nigdy nie rozumieliśmy mechaniki, byliśmy po prostu zdezorientowani, dopóki nie pojawił się Einstein. Ale ten binarny pogląd na zrozumienie ustanawia bardzo wysoki próg, którego ekonomia może nigdy nie osiągnąć; w rzeczy samej, według tego standardu może być tak, że ludzkość nigdy tak naprawdę niczego nie rozumie. Myślę, że większość dobrych naukowców byłaby bardzo podejrzliwa w opisywaniu problemu jako rozwiązanego - teorii nie można udowodnić, że są poprawne, a jedynie „nie obalonych”, a następnie ulepszonych.

Alternatywnym poglądem byłoby zatem, że zrozumienie jest mierzone w ciągłej skali, tak że rozpoznanie częściowe jest rozpoznawane, a nowe odkrycia udoskonalają to istniejące rozumienie. Można wtedy zdefiniować coś, co (przynajmniej częściowo) rozumie się, kiedy

1. Ekonomiści podzielają szeroki profesjonalny konsensus w tej sprawie.
2. Konsensus jest zgodny z dostępnymi danymi empirycznymi.
3. Pogląd konsensusowy stanowi znaczący wkład ponad wiedzę, której można oczekiwać od laika.

Można powiedzieć, że problem, w którym ekonomia osiąga lepsze wyniki we wszystkich trzech wymiarach, jest lepiej zrozumiany.

• Coś jak efekt pułapu czynszu, rola niekorzystnej selekcji na rynku, potencjalne korzyści wolnego handlu lub statyczny wpływ monopolu na dobrostan wydają się być dość dobrze zrozumiane (przynajmniej według standardów nauk społecznych), ponieważ ekonomiści są w szerokie porozumienie, te rzeczy nie są dobrze rozumiane w społeczeństwie, a poglądy ekonomistów na te kwestie są generalnie empiryczne.

• Rzeczy takie jak skutki bodźca fiskalnego, skutki płacy minimalnej dla bezrobocia lub dynamiczny związek między konkurencją a innowacjami wydają się być mniej zrozumiałe, ponieważ ekonomiści często nie zgadzają się w tych kwestiach - zarówno ze sobą, jak iz danymi .

Uzasadnienie trzech składników definicji jest następujące:

1. Konsensus nie jest bezpośrednią miarą zrozumienia. Ale włączam to jako wskazówkę, aby dojść do wniosku, że istnieją pewne obszary ekonomii, w których pozornie przekonujące teorie, które całkiem dobrze pasują do niektórych aspektów danych, stoją w bezpośrednim konflikcie z alternatywnymi teoriami, które również dobrze sobie radzą pod pewnym względem. Wydaje się, że posiadanie dwóch sprzecznych poglądów na problem, którego nie jesteś w stanie pogodzić, powinno być karane w jakimkolwiek stopniu zrozumienia.

2. Oczywiście ekonomia jest przedsięwzięciem empirycznym - ma na celu opisanie i wyjaśnienie zjawisk empirycznych. Opis lub wyjaśnienie zjawiska, które nie jest spójne z danymi, wyraźnie nie jest częścią dobrego zrozumienia tego zjawiska.

3. Kryterium to ma na celu przyjrzenie się idei, że ekonomiści odnoszą szczególne sukcesy w poprawie zdrowego rozumienia świata w niektórych obszarach. W tych obszarach ekonomiści mogą być postrzegani jako szczególnie dobrze rozumiani w stosunku do ogółu społeczeństwa. Rozważ dwa przykłady: (i) monopolista pobierze więcej, gdy popyt będzie mniej elastyczny; (ii) dwa kraje mogą czerpać korzyści z handlu, nawet jeśli jeden z nich ma absolutną przewagę nad każdym dobrem. Oba są zagadnieniami, na które zgadzają się ekonomiści, ale (i) jest zdrowy rozsądek, podczas gdy (ii) jest całkowicie sprzeczny z intuicją. Definicja ma na celu uchwycenie idei, że zrozumienie (ii) jest bardziej znaczące, ponieważ społeczeństwo zależy od ekonomistów, aby wymyślili takie rzeczy. Społeczeństwo prawdopodobnie mogłoby dojść do wniosku (i) bez pomocy ekonomistów.

Wszechobecny podał bardzo dobre wyjaśnienie tego, co stanowi zrozumienie problemu gospodarczego. Chciałbym odpowiedzieć na drugą część twojego pytania na temat tego, jakie „kluczowe pytania” są rozwiązywane w ekonomii (jeśli istnieją).

Po pierwsze, oczywiste. Musimy porozmawiać o tym, jakie znaczące problemy gospodarcze są, które ekonomiści najlepiej nadają się do rozwiązania. To jest moja próba uporządkowania głównych problemów (i prawdopodobnie będą spory co do wagi, jaką przykładam do niektórych aspektów).

Podstawowy problem: ograniczone zasoby i nieograniczone ludzkie pragnienia wymagają od nas ustalenia:

• Co produkować i robić to skutecznie, że wytwarzanie większej ilości dobra nie zmniejsza produkcji innego.
• Jak efektywnie przydzielać towary, aby nikt nie mógł stać się lepszy bez pogorszenia sytuacji innej osoby.

Problem publiczny: efekty zewnętrzne absolutnie zmniejszają dobrobyt. Dobra i usługi publiczne nie będą efektywnie przydzielane w normalnych warunkach rynkowych, co absolutnie zmniejsza dobrobyt i wymaga od nas ustalenia:

• Jak znaleźć najmniej kosztowny / uciążliwy sposób internalizacji efektów zewnętrznych (w tym straty deadweight).
• Jak skończyć na efektywnych alokacjach po subsydiach i podatkach, aby nikt nie mógł się poprawić bez pogorszenia sytuacji kogoś innego.
• Jak zrównoważyć budżet publiczny planisty społecznej między nieskończonymi okresami. (Państwo nie jest skorumpowane i zwiększa swoje dobro kosztem innych).

Problem dobrobytu: Zmienność makroekonomiczna absolutnie zmniejsza dobrobyt. Ubóstwo i utrzymująca się duża nierówność dochodów mają negatywne skutki zewnętrzne, które zmniejszają całkowitą opiekę społeczną. (Można również argumentować, że ubóstwo należy traktować jako dobro publiczne, a zatem należy do poprzedniej kategorii). Wymaga to od nas ustalenia:

• Jak skutecznie ustanowić politykę stabilności makroekonomicznej, w której nie można poprawić kompromisu między inflacją a wzrostem. Możemy jednak chcieć ulepszyć jeden aspekt kosztem drugiego.

• Jak skutecznie i szeroko zapewniać ubezpieczenie od ryzyka , w którym każdy jest w stanie spożywać płynnie, uzyskując dostęp do ubezpieczenia gwarantującego podstawowy poziom dobrobytu dla siebie.

• Jak zagwarantować podstawowy poziom dobrobytu dla każdego użytkownika poprzez zrównoważony podatek budżetowy lub dotację o najniższej utracie deadweight.

Ostatnia sekcja jest chyba najtrudniejsza dla mnie. Czy ubóstwo jest związane z bezwzględnymi standardami, względnymi standardami lub jest najbardziej narażone na poważne bezrobocie? Jaki jest krańcowy koszt eliminacji ubóstwa (szczególnie problematyczny, ponieważ prawdopodobnie jest to funkcja faktycznego dochodu)? Niemniej jednak uważam, że jest to jeden z najbardziej przekonujących materiałów, z którymi mamy do czynienia w dziedzinie ekonomii; powodem, dla którego dbamy o to wszystko, jest interes ludzki, i właśnie tam znajdziemy najbardziej konkurencyjne interesy.

Jakie są kluczowe pytania z ekonomii?

Oto kilka typowych, istotnych, które w większości zostały rozwiązane:

1. Czy kontrola cen zmniejsza dobrobyt? (Tak)
2. Czy taryfy na dobrobyt handlowy zmniejszają się? (Tak)
3. Czy duże deficyty federalne szkodzą gospodarce narodowej? (Tak)
4. Czy w idealnej gospodarce powinniśmy mieć zmienne lub stałe kursy walut? (Ruchomy)
5. Czy standardy walutowe oparte na metalu są śmieciami? ( Yeeeeessssss )

Oto kilka, o których najpierw myślę, pisząc to. Ale jest wiele innych nierozwiązanych kwestii:

1. Jak rozwiązujemy zagadkę premium-premium?
2. Kiedy rząd powinien subsydiować handel, aby rozwiązać problem handlu dwustronnego Myerson-Satterthwaite ?
3. Czy naprawdę istnieje wykonawca aukcji Walrasian dla [wstaw tutaj rynek]?

Być może pytania te wydają się bardzo małe w porównaniu z innymi pytaniami, które postawiłeś powyżej, ale służą one jako ważne podstawy do zrozumienia dalszych pomysłów, lub dla nierozwiązanych, stanowią długofalowe problemy, które prawdopodobnie wymagają zupełnie nowej innowacji.