Czy realizowana jest maltuzjańska teoria wzrostu populacji?

Prawdopodobnie znasz teorię wzrostu populacji Malthusa .

Jeśli nie, model Malthusian ma następującą postać matematyczną:

Podstawowa reprezentacja graficzna to:

Zauważ, że populacja rośnie w postaci wykładniczej, ponieważ zasoby rosną tylko liniowo. Przez zasoby rozumiem nie tylko zasoby żywności, ale obejmują one również wodę, energię, ziemię i wszystko inne, co wspiera kontynuację ekspansji społeczeństw ludzkich.

Maltuzjańska teoria wzrostu populacji była przedmiotem krytyki, głównie IMHO, reakcja na zbyt pesymistyczną teorię.

Przyjrzyjmy się jednak faktycznemu wzrostowi populacji w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat:

Teraz wygładźmy wykres:

Widzisz to co ja?

Nadal nie jesteś przekonany? Przybliżmy czasy ostatnie (oś pionowa jest w miliardach):

To są dane z wikipedii , na których obliczałem procentową zmianę na pięć lat:

Należy pamiętać, że nawet na obecnym etapie nadal znajdujemy się powyżej średniej tendencji w ciągu ostatnich 211 lat (od 1804 roku, kiedy liczba ludności na świecie osiągnęła 1 miliard):

Na Ziemi żyje obecnie 7,35 miliarda ludzi.

Średni roczny wzrost liczby ludności wynosi 0,95% rocznie, ale rośniemy w tempie ponad 1% rocznie.

Czy realizowana jest maltuzjańska teoria wzrostu populacji? Jeśli to prawda, czy wkrótce osiągniemy punkt krytyczny z powodu ograniczonych zasobów?

Jeśli nie, dlaczego nie?

Proszę poprzeć to liczbami i liczbami, byłbym wdzięczny za dyskusję bardziej naukową niż opiniotwórczą.

Roczna stopa wzrostu światowej populacji spada od około 1967 roku (pięć dekad temu).

Absolutny roczny wzrost osiągnął szczyt w 1987 r. (Trzy dekady temu).

Malthusians twierdzą, że:

1. przyrost populacji jest geometryczny lub wyższy; i
2. wzrost produkcji żywności jest arytmetyczny lub niższy.

Jeśli któryś z nich się nie utrzymuje, to teoria Malthusa nie ma zastosowania. I okazuje się, że żadne z nich nie ma:

1. Populacja nie rośnie geometrycznie (nawet arytmetycznie); i
2. produkcja żywności okazała się być zdolna do większych niż arytmetyczne skoków wzrostu: produkcja żywności na mieszkańca wzrosła o 45% między 1961 a 2013 r. (źródło: Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Żywności i Rolnictwa FAOSTAT Indeksy produkcji żywności dla świata, kod elementu 434, kod domeny QI , Numer kierunkowy 5000, kod produktu 2051, rolnictwo (PIN) ;)

Niektóre istotne czynniki: tanie, niezawodne, wszechobecne środki antykoncepcyjne; edukacja i emancypacja, szczególnie dla kobiet; tanie i obfite nawozy zbożowe; mechanizacja rolnictwa; i selektywną hodowlę upraw, stosując starą praktykę spożywania najlepszych z każdej uprawy i siewu najgorszych, i postępując dokładnie odwrotnie.

Oto dwie wykresy, wykorzystujące globalne dane historyczne z amerykańskiej organizacji spisu powszechnego z lat 1800–1950 oraz dane ONZ z lat 1950–2014 .

Kryzys maltuzjański składa się z dwóch części. Pierwszym jest wykładniczy wzrost liczby ludności. Jak zauważyli inni, istnieje tendencja do spadku dzietności, gdy kraje osiągną zaawansowany poziom rozwoju. Oto kolejna liczba pokazująca ten fakt:

Należy zauważyć, że płodność (liczba dzieci na dorosłą kobietę) zasadniczo spada wszędzie i przewiduje się, że do połowy wieku na świecie będzie nieznacznie powyżej poziomu zastępowalności na całym świecie. Oto źródło .

Okazuje się również, że Malthus bardzo nie docenił znaczenia i potencjału rozwoju technologicznego dla rolnictwa.

Oto ilość pszenicy wyprodukowanej z jednego hektara ziemi w rozwijającym się świecie (gdzie następuje największy wzrost populacji; źródło danych ):

Konsekwencje dla produkcji żywności pokazano na poniższym rysunku, który pokazuje wskaźnik produkcji żywności na mieszkańca ( źródło ):

Rośnie, co oznacza, że ​​tempo wzrostu wydajności rolnictwa faktycznie przekroczyło tempo wzrostu populacji w ciągu ostatniego półwiecza (pomimo tego, że jest to okres najszybszego odnotowanego wzrostu populacji).

Myślę, że odpowiedź@EnergyNumbers obejmuje większość ważnych kwestii, ale chciałbym podkreślić coś innego. Podczas konfigurowania modelu nie należy podawać takich samych wag dla danych sprzed 500 lat, jak dla danych z ubiegłego roku. Ponieważ w tym czasie okoliczności mogą się bardzo zmienić, trendy również mogą się zmienić. Na przykład populacja świata była prawie stała między 1000 a 1300, ale wykazywała znaczny wzrost w ciągu ostatnich dwóch wieków. Być może nastąpił wzrost geometryczny w XIX i XX wieku, gdy współczesna medycyna rozprzestrzeniła się na wszystkie części świata, ale proces ten już się zakończył (większość miejsc ma podstawowe formy współczesnej medycyny), a obecny wzrost można lepiej opisać krzywą liniową. Kto wie, może za rok kształt krzywej znów się zmieni. Nie postawiłbym jednak na to.
Podkreślenie znaczenia zmiany okoliczności jest tutaj anegdota (która nie jest dowodem na nic):

W 1894 r. Times of London oszacował, że za mniej niż 60 lat każda ulica w mieście zostanie pochowana na głębokości dziewięciu stóp w oborniku końskim. Podobnie prognostykator nowojorski w latach 90. XIX wieku, przewidziany w 1930 r., Mieszkańcy tego niezbyt uczciwego miasta przekonają się, że te same odchody koni wzrosną o trzy piętra, jeśli nic nie zostanie zrobione.

Inne doskonałe odpowiedzi dostarczyły dane - moje zapewni proste spojrzenie na tym, na jakim etapie jesteśmy, jeśli utrzyma się teoria maltuzjańska .

Replikuję tutaj pierwszy wykres PO:

Aby wykres był znaczący, „zasoby” w nim muszą być mierzone jako „liczba osób, które mogą być utrzymane przez istniejące zasoby”. Do tego stopnia, że ​​ilość zasobów potrzebnych do utrzymania jednej osoby tak naprawdę się nie zmieniła - mówimy tu o przetrwaniu, a nie o „dobrym życiu” - ta normalizacja nie wpływa na następujące uwagi.

Rozważając powyższy wykres, zdajemy sobie sprawę, że: istnieje „okres początkowy”, podczas którego tempo wzrostu zasobów jest większe niż tempo wzrostu populacji. Wtedy wykładniczy wzrost populacji zaczyna się pokazywać, a jego tempo wzrostu staje się większe niż tempo wzrostu zasobów (które w teorii zakłada się, że pozostanie stałe). A dzieje się to przed „punktem kryzysu”.

Jakie są tego konsekwencje? Że istnieje początkowy okres, w którym „zasoby na mieszkańca” rosną, a następnie wchodzimy w drugi etap, w którym „zasoby na mieszkańca” spadają, gdy zaczynamy zbliżać się do „punktu kryzysu”. Pamiętaj, że nie ma to nic wspólnego z rozkładem zasobów między ludźmi.

Tak więc, zgodnie z samą teorią Malthusian, wyraźnym znakiem, że zaczęliśmy zbliżać się do punktu kryzysu, będzie obserwacja, że ​​„zasoby per capita” zaczynają wykazywać tendencję spadkową.

Jest to ogólny wniosek, nawet jeśli założymy, że zasoby nie rosną liniowo, ale mogą wykazywać wzrost wykładniczy (choć słabszy niż w populacji).

$1960-2010$

Z drugiej strony, jak wynika z raportów @EnergyNumbers, produkcja żywności na mieszkańca wzrosła o 45% między 1961 a 2013 rokiem . Ale to oznacza, że sama produkcja żywności wzrosła o 235% : liczba „zasobów na mieszkańca” wciąż rośnie komfortowo.

Więc na pytanie

„Czy realizuje się maltuzjańska teoria wzrostu populacji?”

Odpowiedź to

Nawet jeśli teoria w swej istocie jest poprawna, wciąż jesteśmy w punkcie, w którym zasoby rosną w tempie większym niż populacja. Odpowiedź brzmi: nie, nie mamy dowodów, że tak jest, że „teoria jest realizowana”, ponieważ obecnie (dodatnia) odległość między zasobami a populacją rośnie i nie maleje, więc nie ma „punktu krytycznego” w widok.