Jakie są różnice między starszym złotym standardem a obecnym standardem pieniężnym?

Moje obecne ograniczone rozumienie jest takie, że standard złota był systemem, w którym ustalono stałą kwotę waluty na jednostkę złota. Na przykład 1 uncja złota może wynosić 100 USD. Inny kraj, jak Wielka Brytania, może ustalić swoją walutę za 1 uncję złota za 50 GBP.

1. Oznacza to, że GBP i USD będą również ustalone na 1 GBP za 2 USD?

2. Jaki byłby przykład tego, jak przebiegałaby wymiana handlowa między tymi dwoma krajami? Powiedz, że USA miały ropę, którą Wielka Brytania chciała kupić. Czy Wielka Brytania dałaby USD w zamian za ropę naftową? Czy w zamian USA użyją tej GBP i zwrócą ją rządowi Wielkiej Brytanii w zamian za pewną określoną ilość złota? Więc w końcu amerykańskie rezerwy złota wzrosłyby, a brytyjskie rezerwy złota zmniejszyłyby się? Ale czy to nie oznacza, że ​​USA będą musiały wydrukować więcej pieniędzy, aby utrzymać stały kurs wymiany USD / USD?

3. Jak w dzisiejszej walucie fiskalnej odbywa się handel? Rozumiem, że różne czynniki, takie jak stopy procentowe i inflacja, mogą wpływać na kursy walut.

4. Ale dlaczego kraje utrzymują waluty innych krajów w „rezerwie”? Dlaczego to jest konieczne?

Złoty standard w USA był w rzeczywistości skomplikowany.

Miałeś rząd emitujący banknoty ze złota i prywatne banki emitujące banknoty ze złota ... ale także banki emitujące banknoty / depozyty z rządowych. Piramida na piramidzie.

Żadne z nich nie zostało w 100% zabezpieczone i oba były podatne na biegi.

W 1933 r. FDR nie pozwala już społeczeństwu wykupić złota za dolary. Rodzaj domyślny ... ale nigdy nie byliśmy na prawdziwym złotym standardzie! Zawsze mieliśmy więcej obietnic niż złota. To samo dotyczy banków. Biorąc pod uwagę, że złoto było kiedyś ekwiwalentem dolarów (tak jak Fed wymieniał te dwa), banki wykorzystywały dolary jako rezerwę dla wygody ... ale wkrótce stały się bazą monetarną.

Teraz USA nadal utrzymują międzynarodowy złoty standard. Ale to również było ułamkowe i miało więcej obietnic niż aktywów. Kraje (przede wszystkim) Francuzom nie podobało się, jak „zawyżono” dolara do złota i zaczęli masowo wykupywać swoje złoto. Międzynarodowe banki centralne prowadziły dolara, a Nixon nie miał innego wyjścia, jak również zdjąć nas z międzynarodowego standardu złota.

To jest mylące, ale dwukrotnie przekroczyliśmy standard złota. Raz do publicznej wiadomości (FDR) i raz do międzynarodowych banków centralnych (Nixon).

Jak to działało przed 1972 rokiem? Złoto było międzynarodową walutą rezerwową, ale oprócz tego dolar był środkiem, za pomocą którego złoto byłoby powszechnie wymieniane między krajami. Znacznie trudniej było rozliczać transakcje złotem niż papierowe (lub rachunkowe) dolary, co doprowadziło do jego popularności jako waluty rezerwowej. Czasami oczywiście ludzie zażądają złota za dolary, a ty będziesz mieć fizyczny transfer (jak załaduj złoto na statek i wyślij je na pełne morze).

Jeśli interesuje Cię historia amerykańskiego standardu złota, gorąco polecam książkę A History of Money and Banking in the United States: The Colonial Era to II War World autorstwa Murraya N. Rothbarda:

mises.org

Jaka jest zatem różnica między starym systemem a obecnym systemem? Nie bardzo, ponieważ nigdy nie byliśmy na prawdziwym złotym standardzie. Ale w skrócie, banki były w stanie wykupić banknoty dolarowe lub depozyty banku centralnego za złoto. Teraz dolarów nie można wymienić na nic. W bilansie Fed można zobaczyć zatrzymanie tego, ponieważ złoto nadal jest uważane za aktywa, a dolary (papierowe i elektroniczne) jako zobowiązania.

en.wikipedia.org

Więc w jaki sposób handel miałby miejsce przed Bretton Woods? Głównie przez banki. Bank odbierający uzyskałby kredyt na złoto lub walutę krajową, którą można było wymienić na złoto (dolary lub funty). Jeśli jedna ze stron chciała konwertować waluty, mogła, ale najczęściej odbywało się to jako przeniesienie z powiedz „depozytów funtowych” na „depozytów dolarowych”. Gdyby nowa partia zażądała zapłaty w złocie, mogliby to uzyskać, ale rzadko się to zdarzało.

Po Bretton Woods handel międzynarodowy ułatwiały głównie depozyty w dolarach, których zażądała obietnica odkupienia złota przez zagraniczny bank centralny (który zakończył Nixon).

Czy kiedy teraz fizycznie zażądano rezerw złota, spowodowało to problemy? Tak! Pamiętaj, że wszystkie kraje i banki wydały więcej banknotów / depozytów na dolary niż miały (nieco nieuczciwe, ale to już inna sprawa). Powiedzmy, że funt (podczas standardu) stracił sporo rezerw ... więc przechodzą one ze stosunku powiedzmy 1000 depozytów banku centralnego do 200 sztuk złota do 900 depozytów banku centralnego i 100 sztuk złota. Poważny cios w wiarygodność, który może doprowadzić do ucieczki z walutą. Czy muszą wydrukować lub zniszczyć więcej banknotów / depozytów ... nie, ponieważ nie odzyskują w 100% złota.

Dlaczego więc dziś kraje utrzymują waluty rezerwowe? Nie muszą, ale jest ku temu powód. Zasadniczo banki prywatne działają na zasadzie niedopasowania terminów zapadalności (równoważąc zadłużenie krótkoterminowe z aktywami długoterminowymi). Kiedy waluta nie jest stabilna (jak w przypadku małego kraju), krótkoterminowe stopy procentowe są zbyt niestabilne, aby umożliwić bankowość, a w rzeczywistości biegi bankowe mogą być inicjowane przez sprytnych drapieżników z zagranicy (takich jak George Soros). Politycy lubią banki ... iz jakiegoś powodu uważają, że są ważni dla gospodarki, więc idź do wielkich celów, aby je poprzeć. Dla małego narodu oznacza to, że ich waluta musi być w pewnym stopniu stabilna, aby ich system bankowy mógł przetrwać ... i naród osiąga to, utrzymując zapadkę. Możesz utrzymać kołek tylko wtedy, gdy możesz manipulować rynkiem,

Jeśli chodzi o rozliczanie transakcji międzynarodowych, odbywa się to głównie za pomocą pieniędzy bankowych, ale dolary są wspólną bazą ułatwiającą te transakcje (choć z pewnością używa się obecnie wielu innych walut).

Przyjęliście pewne założenia, które są raczej nierealne: 1. rząd jest stroną umowy sprzedaży, 2. rząd jest wykorzystywany do płacenia za ropę naftową. Założenia są nierzeczywiste, ponieważ ropa naftowa, podobnie jak inne produkty, są raczej sprzedawane przez prywatne firmy (lub przynajmniej będące własnością rządu) niż rządy. USD (nie GBP) to jednostka rozliczeniowa ceny ropy naftowej na rynku międzynarodowym (petrocurrency) . Mogę jednak trzymać się twoich założeń, aby wyjaśnić opisany przypadek.

1. Załóżmy, że w USA jest 50 jednostek ropy. Wielka Brytania kupuje te jednostki za 50 GBP. Rezerwa Federalna USA wymienia 50 GBP za 1 uncję złota. Redukcja brytyjskiego złota nie jest ważna, ponieważ jednostka waluty była (w czasach standardu złota) wspierana przez jednostkę gatunku. Jednostka gatunku została przypisana do jednostki waluty. Jeśli ktoś wymienił banknot na złoto, obowiązek włączony do banknotu został anulowany. Zadaniem gatunku było uniemożliwienie bankom centralnym emitowania banknotów bez potrzebnej ilości gatunku. W naszym przypadku Rezerwa Federalna USA otrzymała uncję złota i jest w stanie wyprodukować 100 USD. Utworzenie ponad 100 USD byłoby nielegalne.

Więc w końcu amerykańskie rezerwy złota wzrosłyby, a brytyjskie rezerwy złota zmniejszyłyby się? Ale czy to nie oznacza, że ​​USA musiałyby wydrukować więcej pieniędzy, aby utrzymać stały kurs wymiany USD / USD?

Nie, ponieważ stosunek banknotów do złota nie zmienił się. Ogólna zmiana złota nie jest ważna. Co ważne: stosunek jednostki gatunku do jednostki pieniądza.

Naszkicowałem krótko powyższą odpowiedź, aby zapewnić podstawowe zrozumienie waluty opartej na gatunkach. Muszę podkreślić, że system Bretton Woods był inny. Dolary zagraniczne były powiązane ze złotem, a inne waluty związane z dolarami zagranicznymi. Tak więc GBP był pośrednio powiązany ze złotem. Bretton Woods połączył złoty standard (USD) z pieniądzem fiducjarnym (inne waluty). Rezerwa Federalna USA zaczęła tracić złoto w latach 1959–1969 z powodu inflacji pieniężnej. Dolar został przewartościowany np. W 1960 roku. Po prostu było więcej banknotów USD niż jednostek gatunku powiązanych z tymi dolarami. Nie można było wtedy wymienić wszystkich dolarów na z góry określoną ilość złota, ponieważ USA zaczęły łamać przepisy Bretton Woods.

Do 1966 r. Banki centralne spoza USA posiadały 14 mld USD, podczas gdy Stany Zjednoczone miały tylko 13,2 mld USD w rezerwie złota. Z tych rezerw tylko 3,2 miliarda USD było w stanie pokryć zagraniczne udziały, a reszta pokryła krajowe udziały ( MFW ).

Wyprodukowanie rachunku za 100 USD kosztuje Biuro Grawerowania i Druku tylko kilka centów, ale inne kraje musiały zapłacić 100 USD za rzeczywiste towary, aby otrzymać jeden ( Wikipedia ), jak zakładał Barry Eichengreen.

GBP został wsparty towarami i usługami (pieniądz fiat). Ponieważ GBP został powiązany z USD, Zjednoczone Królestwo musi wytwarzać towary i usługi o wartości x GBP (gdzie x GBP było równe 100 USD), aby zmienić je na 100 USD. Odwrotnie, USA muszą jedynie wydrukować banknot, aby uzyskać z góry określoną kwotę GBP. Ponieważ złoty standard został złamany, stworzenie takiej sumy papieru kosztowało zaledwie kilka centów.

Jak w dzisiejszej walucie fiskalnej odbywa się handel? Rozumiem, że różne czynniki, takie jak stopy procentowe i inflacja, mogą mieć wpływ na kursy walut. Dlaczego jednak kraje utrzymują waluty innych krajów w „rezerwie”? Dlaczego to jest konieczne?

Pieniądze Fiata są zabezpieczone sumą towarów i usług. Wraz ze zmianą liczby banknotów, towarów i usług zmienia się wartość banknotu.

Banki centralne przechowują waluty obce na potrzeby operacji otwartego rynku. Poprzez operacje otwartego rynku bank centralny może wpływać na podaż danej waluty, zmieniając jej wartość.

Dalsza lektura: Jesús Huerta de Soto, Pieniądze, kredyt bankowy i cykle gospodarcze , LvMI, Auburn (Alabama).

złoto bilon austriacki bankowość centralna makroekonomia

Standard złota ma miejsce, gdy kraj stara się utrzymać stały kurs wymiany między swoją walutą a wartością złota. Na przykład Stany Zjednoczone próbowały utrzymać kurs około 20 USD na uncję trojańską począwszy od 1862 r. Przy pomocy tak zwanego dolara „greenback”, który jest przodkiem naszego obecnego dolara. Jest to trudne, ponieważ złoto ma wrodzoną wartość, która się zmienia, więc każdy rząd oferujący stały kurs wymiany może być arbitrażem i w rezultacie straci pieniądze. Na przykład, kiedy po raz pierwszy wyemitowano zielone, Departament Skarbu USA niemal natychmiast nie wywiązał się z nich.

Jedynym niezawodnym sposobem na utrzymanie standardu złota jest wydawanie złotych certyfikatów, w których istnieje relacja jeden-do-jednego między złotem w skarbcu a odpowiednimi emisjami walutowymi. Historycznie niewiele rządów miało dyscyplinę, aby to osiągnąć. Zamiast tego mają tendencję do utrzymywania rezerwy cząstkowej, w wyniku czego ich waluta traci na wartości aż do momentu niewykonania zobowiązania. W Stanach Zjednoczonych ta domyślna sytuacja miała miejsce w 1934 r.

Aby odpowiedzieć na konkretne pytania:

Jak działał handel w dawnych czasach?

W dawnych czasach handel zagraniczny działał zasadniczo na dwa sposoby: gotówkowy i uprzejmy. Aby handlować gotówką, handlowiec przynosił ze sobą wszelkie pieniądze wykorzystane w obcym miejscu. Na przykład Chiny wykorzystały srebro, aby kupiec przyniósł srebro, aby coś kupić. Aby handlować w naturze, handlowiec przynosi towary, sprzedaje je za lokalne pieniądze, a następnie wykorzystuje je do zakupu nowego towaru. Na przykład w handlu opium kupcy przynosili angielskie tkaniny, sprzedawali je w Indiach za rupie, a następnie używali rupii do zakupu opium. Opium byłoby następnie sprowadzane do Chin i sprzedawane za srebro. Srebro służyłoby następnie do zakupu jedwabiu i herbaty, które sprowadzano by z powrotem do Anglii.

Jak w dzisiejszej walucie fiskalnej odbywa się handel?

Niektóre transakcje są rozliczane gotówkowo. Kupujący kupuje potrzebną walutę w swoim lokalnym banku, a następnie kupuje towar zagraniczny. W takim przypadku kupujący ryzykuje niewykonanie zobowiązania przez sprzedającego. Druga metoda polega na akceptacji. Ten proces jest zbyt skomplikowany, aby łatwo go opisać. Zasadniczo banki działają w celu negocjacji handlu. Szczegółowe informacje można znaleźć w części „Akceptacja bankowców”. W obu przypadkach banki muszą rozwiązać wszelkie zakłócenia równowagi w handlu walutami.

Rozumiem, że różne czynniki, takie jak stopy procentowe i inflacja, mogą wpływać na kursy walut. Dlaczego jednak kraje utrzymują waluty innych krajów w „rezerwie”? Dlaczego to jest konieczne?

To nie jest konieczne. Bank zawsze może rozwiązać brak równowagi za pomocą złota. Na przykład, jeśli jestem Chorwackim Bankiem Narodowym i jestem długimi kunami i krótkimi forintami, mogę kupować złoto lokalnie z kunas, wysyłać złoto na Węgry, a ja dostanę forinta, co rozwiązuje problem braku równowagi. Wadą jest jednak to, że kupowanie i wysyłanie złota jest kosztowne i czasochłonne. Kupowanie dolarów amerykańskich u Kunasa może być szybsze i tańsze, a następnie kupować forinta za dolary. W ten sposób rozwiązuję moją nierównowagę znacznie wygodniej za pomocą dolarów zamiast złota. Działa to tak długo, jak długo zarówno dealerzy kuna, jak i dealerzy forintów akceptują dolary. USD nazywa się walutą „rezerwową”, ponieważ ludzie utrzymują ją w rezerwie, ponieważ jest ona powszechnie akceptowana przez traderów walutowych.