Kiedy zmieniają się krzywe podaży i popytu?

Załóżmy, że cena jabłek wzrosła i że ilość jabłek sprzedawanych w ciągu ostatnich kilku tygodni spadła. Z tego możemy wywnioskować, że krzywa podaży musiała przesunąć się w lewo.

Nadal mam problemy z pełnym zrozumieniem tego. Powiedziano mi, że gdy zmieniają się zmienne endogeniczne, takie jak cena i ilość, następuje jedynie ruch na krzywej popytu / podaży, a gdy zmieniają się zmienne egzogeniczne (szok popytu itp.), Same krzywe przesuną się w lewo lub w prawo.

W tym przykładzie następuje wzrost ceny, więc przesuwamy się w górę krzywej popytu, prawda? A kiedy osiągniemy docelowy poziom ceny, pojawi się odpowiednia ilość. A teraz, ze względu na równowagę rynkową, krzywa podaży również musi dotrzeć do tego miejsca? Więc przesuwa się w lewo? Czy to jest poprawne? Czyli w modelu popytu i podaży nie ma pojedynczych ruchów na krzywych, ponieważ zawsze będą natychmiastowe reakcje mające na celu odtworzenie równowagi?

Edycja: Dzięki za wszystkie odpowiedzi!

Krzywe podaży i popytu są funkcją ceny i ilości. Jeśli cokolwiek innego zmienia się poza P lub Q, co jest istotne dla krzywej, krzywa przesuwa się.

W odniesieniu do podaży zmiennokształtni dzielą się zasadniczo na trzy kategorie:

1. Technologia
2. Liczba producentów
3. Cena nakładów

Na żądanie:

1. Liczba kupujących
2. Cena uzupełnień lub zamienników
3. Gusta i preferencje klientów
4. Dochód konsumpcyjny

Jeśli wpadniesz na coś, co nie pasuje do tych kategorii, ale nie jest to P ani Q, wynik jest nadal przesunięciem! Prawdopodobnie potrzebujesz wyobraźni, aby ścisnąć ją w jednej z 7 formalnych kategorii. Na przykład, jeśli krzywa podaży wynosiła P = 2 kw. + 3, a nastąpił spadek kosztu nakładów, krzywa popytu mogłaby przesunąć się do P = 2 kw. + 2. Zwróć uwagę, że poziomy cen są niższe na każdym poziomie Q.

Zmiany podaży i popytu, które nie są „przesunięciami”, nazywane są „przesunięciami wzdłuż krzywej”. Są to wszelkie bezpośrednie zmiany w P lub Q. Najłatwiej to zobaczyć na liniowym, matematycznym przykładzie.

Powiedzmy, że rząd chce ustalić cenę produktu. Jeśli P = 2Q + 3 jest podażą, to zastanów się, że jeśli ustawisz cenę (zgodnie z prawem) na 7, to Q wynosi teraz 2. Krzywa pozostaje stabilna, ale przesuwamy się wzdłuż niej, aby dostać się do nowego P = 7 , Q = 2 pozycja. Gdziekolwiek P i Q zaczynały się (P = 12 w przykładzie), kończymy teraz w punkcie P = 7, Q = 2, a krzywa pozostaje nieporuszona wzdłuż całej linii P = 2Q + 3.

• Czy cena jabłek wzrosła, ponieważ nastąpił wzrost popytu? Następnie krzywa popytu przesunie się w prawo i uzyskasz nową równowagę, w której przecinają się nowa krzywa popytu i ta sama krzywa podaży. Przy tej wyższej cenie dostawcy będą gotowi dostarczyć większą ilość jabłek.

• Czy cena jabłek wzrosła, ponieważ podaż spadła? W takim przypadku podaż przesuwa się w lewo, powodując wzrost cen tam, gdzie ta nowa krzywa podaży przecina starą krzywą popytu.

Innymi słowy cena sama w sobie nie może wzrosnąć. Musi być tak, że coś na rynku zmieniło się wcześniej, aby doprowadzić do tego wyniku.

Ruchy wzdłuż obu krzywych

może się zdarzyć tylko wtedy, gdy nie jesteśmy w stanie równowagi. Ilekroć jesteśmy w równowadze, nic się nie porusza, dopóki jedna z krzywych się nie zmieni. Powiedzmy, że jedna z krzywych uległa zmianie. Następnie będziemy poruszać się po zakrętach, aż znów znajdziemy się w równowadze.

Dlatego wszelkie ruchy wzdłuż krzywych mogą się zdarzyć tylko wtedy, gdy nastąpiło wcześniejsze przesunięcie krzywych. Zazwyczaj myślimy o tych ruchach, które zachodzą „dość szybko” na wielu rynkach, tak że przez większość czasu są one „prawie w równowadze”, tylko dlatego, że reakcje cenowe na zmiany przesunięć krzywych zachodzą tak szybko.

Po pierwsze, zauważ, że w prawdziwym świecie prawie wszystko porusza krzywą. Poruszanie się po krzywej jest tylko artefaktem matematycznym, który wyjaśnia, że ​​mamy do czynienia z funkcją:

q = f (p).

Oczywiście z osiami myląco wymieniano ich domyślne matematyczne stanowiska. Tak więc, kiedy uczysz funkcję popytu w izolacji (innymi słowy, miejscowy zamknięty Model), który może brać pod uwagę tylko cenę, pjako zmiennej egzogennego i jej zmiana powoduje zmianę ilości, q. To wszystko. Sama funkcja jest właśnie podana i niezmieniona. W tym abstrakcyjnym modelu nigdy nie możesz wiedzieć, DLACZEGO ceny się zmieniły, ponieważ nie masz informacji o niczym poza pierwotnym systemem. W najprostszej formie możemy rozważyć:

q = A - B * p,

gdzie Ai B- tylko stałe dodatnie. (W pewnym sensie są one również egzogeniczne, ale model zabrania ich zmiany: są parametrami - nie zmiennymi.)
Po drugie. Jeśli traktujesz swój rynek lokalny jako część systemu zewnętrznego, możesz uwzględnić wpływ innych czynników (rynków itp.), Które nie zostały wyraźnie uwzględnione w twoim modelu. Właśnie wtedy A(i być może B) wchodzi w grę, a ta gra ma kluczowe znaczenie. Parametr Aoznacza wszystko inne na świecie. Zatem zmiana odpowiedniego czynnika egzogenicznego (tj. Dochodu konsumenta I) spowoduje zmianę wartościA. To właśnie powoduje, że twoja krzywa przesuwa się w górę lub w dół (ale myląco uczymy naszych studentów pierwszego roku, że przesuwa się w prawo lub w lewo, co jest tylko wizualnym efektem pomieszania osi). Aby to zrozumieć, pomyśl o swoim modelu początkowym w następujący sposób:

q = A - B * p = (C + D * x) - B * p,

gdzie xmoże być wszystko, co może praktycznie wpłynąć na twój rynek lokalny (jeśli dochód, x = I). Teraz Amożna to postrzegać jako funkcję xi nie ma nic złego w traktowaniu odpowiednio x (i D ) jako wektora:

A = C + D * x .

Powinieneś teraz zobaczyć, że twój prosty model początkowy jest tylko rzutem modelu wieloczynnikowego:

q = C + D * x - B * p.

Podsumowując, w realnym świecie jest 99,9% przypadków to zmiany krzywych popytu (lub podaży) (reszta dotyczy testów i quizów podręczników ekonomicznych).

Rozumiem, dlaczego jesteś zdezorientowany, ale wydaje mi się, że niektóre komentarze dotyczyły tego, ale na wszelki wypadek nadal jesteś zdezorientowany.

Krzywa przesuwa się.

Przesuwa się równowaga.

Aby równowaga mogła się poruszać, jedna LUB obie krzywe muszą się poruszać.

Krzywa popytu nie może poruszać się wzdłuż krzywej popytu.

Jeśli weźmiesz pod uwagę punkt przecięcia się krzywych podaży i popytu, to równowaga;

Każde przesunięcie krzywej popytu spowoduje przesunięcie wzdłuż krzywej podaży.

Każde przesunięcie krzywej podaży spowoduje ruch wzdłuż krzywej popytu.

Nie można przedstawić przesunięcia ruchu równowagi wzdłuż krzywej za pomocą tylko jednej krzywej .

Musisz mieć przecinającą się krzywą, aby pokazać, gdzie leżą punkty równowagi.

Widzisz tutaj, że spadek ceny dobrej przyczyny przedłużenia popytu, ale nie możesz powiedzieć, gdzie będzie równowaga rynkowa, ponieważ krzywa S jeszcze jej nie przekroczyła.

I wreszcie tutaj są 3 przesunięcia (AD1> AD2, AD2> AD3, AD3> AD4) wzdłuż krzywej LRAS (zignoruj ​​LRAS1). Tutaj widać, że wraz ze zmianą AD punkt równowagi przesuwa się wzdłuż drugiej krzywej (podaży).