Dlaczego niektóre kraje są bogatsze od innych?

Podwójny szczyt wzrostu gospodarczego jest jedną z koncepcji dyskutowanych w ekonomii. Większość wyjaśnień dotyczących pułapek ubóstwa opiera się na braku infrastruktury i dóbr publicznych. Jak mogą być kolejne główne powody, dla których warto wyjaśnić tę ważną kwestię?

Wszelkie odniesienia akademickie są mile widziane.

Podczas gdy brak infrastruktury i dóbr publicznych może tłumaczyć ubóstwo w perspektywie krótkoterminowej, powszechnie uważa się, że instytucje są kluczowym czynnikiem w perspektywie długoterminowej (jak można zapewnić infrastrukturę i dobra publiczne bez odpowiednich instytucji?).

Oprócz Acemoglu i Robinsona, o których mowa w odpowiedzi FooBara, dwoma ważnymi pisarzami na ten temat są Hernando de Soto i Douglass North .

Książka De Soto The Mystery of Capital dowodzi, że ludzie w biednych krajach są często ograniczani przez brak instytucji zapewniających skuteczne prawa własności do kapitału. W ten sposób grunty uprawiane przez wieśniaków mogą być nieformalnie uznawane przez innych mieszkańców za jego ziemię, ale brak formalnych praw własności gruntów oznacza, że ​​nie może on wykorzystywać go jako zabezpieczenia pożyczki na zakup sprzętu rolniczego i nie może go sprzedać, jeśli chce założyć inną firmę lub przenieść się do miasta. W rezultacie jego opcje ekonomiczne są mocno ograniczone.

North w swoim artykule Instytucje podkreśla znaczenie rozwoju gospodarczego instytucji, które:

1. ułatwienie handlu i specjalizacji, zarówno w krajach, jak i na arenie międzynarodowej, poprzez obniżenie kosztów transakcji między ludźmi w okolicznościach, w których nie mają zastosowania nieformalne ograniczenia życia na wsi;
2. ułatwiać mobilność kapitału, opracowując ramy prawne dla instrumentów finansowych i usuwając przeszkody prawne (np. przepisy dotyczące lichwy);
3. ułatwiać rozprzestrzenianie się ryzyka, zmniejszając konsekwencje pecha dla osób i firm.

Podczas gdy takie instytucje są w większości uważane za coś oczywistego w krajach rozwiniętych, North sugeruje, że ich rozwój nie jest nieuniknionym rozwojem, a wręcz faktem, że historyczną normą jest brak takiego rozwoju (s. 98 instytucji).

Jednym z przedstawionych argumentów (jest to uogólnienie / argument za brakiem infrastruktury) jest hipoteza Acemoglu-Robinsona o instytucjach ekstraktywnych i integracyjnych.

Krótko mówiąc: niektóre instytucje są dobre dla (długoterminowego) wzrostu („włącznie”), a niektóre są dobre do krótkoterminowego wydobywania zasobów („wydobywczych”). W zależności od tego, czy elity / władcy kraju (kolonii) mieli długoterminowe plany „pozostania w kraju”, czy też chcieli po prostu „szybko wyciągnąć wszystko, co mogli” z kraju, zainstalowali różnego rodzaju instytucje .

Zobacz także ich slajdy i książkę .