Co by się stało, gdyby świat przerzucił się na jedną walutę?

Co by się stało, gdyby wszystkie kraje nagle przestały używać lokalnych walut i przyjęły globalną walutę (jak euro, ale dla wszystkich)?

— oyvind
źródło

„Co by się stało” jest tak szerokie, że nie można na nie odpowiedzieć. Proszę zawęzić zakres, w przeciwnym razie będzie to prawdopodobnie zamknięte. W międzyczasie możesz poznać pierwsze przyczyny ekonomiczne wielu walut powinien istnieje, czytając o optymalnych obszarach walutowych, en.wikipedia.org/wiki/Opcja_podległa_obszaru

— Alecos Papadopoulos

Odpowiedzi:

Euro zawsze uważane było przez większość ekonomistów za cel polityczny, a nie ekonomiczny.

Prolog: Istnieje teoria Optymalny obszar walutowy s (OCA), który charakteryzuje właściwości, które musiałby mieć większy obszar, gdyby miał działać na jednej jednostce waluty. Od czasu ogłoszenia euro około 1990 r. Pojawiło się wiele artykułów, w których analizowano, czy obszar europejski rzeczywiście spełnia szerszy zakres tych kryteriów, a większość zgodziła się, że nie.

Ex-post, teraz widzimy, jak to się rozgrywa, ponieważ EBC ma trudności z ustaleniem stopy inflacji, która poprawia warunki w krajach dotkniętych przez kryzys, takich jak Grecja i Hiszpania, i krajów, które nie są dotknięte jak Francja i Niemcy.

Intuicja za OCA

Zasadniczo kraj rezygnuje z narzędzia polityki pieniężnej, gdy podlega takiej unii walutowej. Aby właściwie wykorzystać politykę monetarną dla szeregu różnych gospodarek (krajów), musisz mieć bardzo podobny charakter: jeśli wszystkie kraje reagują podobnie na bańkę mieszkaniową / szok naftowy / itd., Możesz łatwo poprawić wyniki dla wszystkich krajów z tym samym narzędziem monetarnym. Jeśli kraje zareagują inaczej, znacznie trudniej to zrobić.

Jedna waluta dla nie-OCA

O ile wszystkie kraje na świecie są bardzo różne, twój eksperyment jest podobny do standardu złota (patrz System Bretton Woods ). Myślimy o tym systemie głównie jako porażkę. Chociaż nie ma twardych danych na temat związku przyczynowego, kraje, które wcześniej zrezygnowały ze standardu złota, miały tendencję do poprawy. Obserwowaliśmy podobne tendencje w krajach, które wcześniej zrezygnowały ze standardu dolara. Krótko mówiąc, wśród innych wyjaśnień, kiedy rezygnujesz z polityki pieniężnej i naprawiasz swój kurs walutowy, stajesz się bardziej podatny na inflację / deflację innych regionów.

— FooBar
źródło

Wielkie dzięki. Czy możesz podać przykład szkodliwego efektu, jaki mogliśmy zaobserwować w przypadku jednej waluty globalnej?

— oyvind

@oyvind Proponuję przeczytać historię krajów Ameryki Łacińskiej, które ustaliły swoje waluty względem dolara amerykańskiego. Zazwyczaj, jak tylko amerykański Fed zwiększy stopy procentowe w celu zwalczania inflacji, kraje te importowały niską inflację, która była szkodliwa dla wzrostu. Zmniejszyło się również prawdopodobieństwo, że dotrzymają kroku stałemu kursowi walutowemu, więc spekulacje przeciwko ich stałemu kursowi walutowemu szybko wyczerpały rezerwy USD.

— FooBar

Po pewnym czasie wrócą.

Czemu?

Systemy monetarne każdego kraju opierają się na bankowości rezerwy cząstkowej, która tworzy dźwigniową zależność między walutą a depozytami w systemie bankowym. Obydwie formy pieniądza są używane zamiennie do zakupów, choć w praktyce wykorzystanie depozytów bankowych dominuje w nowoczesnych systemach.

Podstawowym problemem związanym z jedną walutą jest to, że z różnych powodów każdy kraj rozszerza swoje depozyty bankowe o różne stawki. W pływających reżimach wartości wymiany walut zmieniają się z czasem, aby się do tego dostosować, ale w reżimie jednej waluty to nie może się zdarzyć. W konsekwencji towary stają się relatywnie droższe w krajach, w których systemy bankowe szybko się rozwijają i są tańsze w tych, które nie są - bez konieczności odzwierciedlania rzeczywistych realiów gospodarczych w stosunku do produkcji. Ostatecznie (przez dziesięciolecia - jest to powolny system) rozbieżności stają się tak skrajne, że rzeczywistość gospodarcza w postaci arbitrażu interweniuje w sposób, który niezmiennie powoduje zniszczenie unii walutowej.

Przykłady tego procesu można obecnie zobaczyć w strefie euro, pozostawiając to zadanie dla czytelnika, aby ustalić, które kraje rozwijają się szybciej niż inne.

— Lumi
źródło

Fajne. Czy mam rację zakładając, że nie byłoby problemu, gdyby handel między krajami był całkowicie bezpłatny?

— oyvind

Nie, nadal byłby to duży problem. Jest to konsekwencja osadzenia systemu monetarnego w systemie bankowym, a system bankowy ma dość dziwną właściwość łączenia pożyczek z podażą pieniądza. Ten sam proces zachodzi również w krajach, co ciekawe - dlatego nieruchomości w miastach takich jak Nowy Jork i Londyn są o wiele droższe niż ich regiony, ale łatwiej jest to zrekompensować wewnętrznie wydatkami rządowymi.

— Lumi

Ale czy w otwartej gospodarce niższe ceny w jednym obszarze nie spowodowałyby większego popytu na jego produkty, co zwiększyłoby cenę do parytetu? Jeśli pomarańcze w Polsce są tańsze niż pomarańcze w Niemczech, dlaczego mój lokalny supermarket nie miałby zapasów pomarańczy w Polsce? Gdyby praca w Bułgarii była tańsza niż w Wielkiej Brytanii, dlaczego nie miałbym zlokalizować mojej fabryki w Bułgarii? Przesuwanie wszystkich cen i wynagrodzeń do parytetu (w stosunku do wartości zasobów naturalnych w każdym obszarze).

— Jonathon

To wyjaśnienie nie ma sensu. Idea, że zróżnicowane stopy inflacji są wynikiem bankowości z rezerwą cząstkową, jest dość daleko idąca. Powiedziałbym, że jest to raczej konsensus w kręgach politycznych i środowiskach akademickich, że rzeczywiście powoduje to duże problemy w związkach walutowych, ale jest w dużej mierze spowodowane różnicami w wydajności i wzroście płac w krajach członkowskich. Zobacz na przykład Niemcy i Grecja. @JonathonWisnoski ma rację, że mechanizm zaproponowany w powyższej odpowiedzi zepsułby się z wolnym handlem towarami i usługami.

— Tobias

Jest to trochę bardziej skomplikowane niż kwestia rezerwy cząstkowej - ale problem zmiennych stóp ekspansji jest bardzo realny i nie zrywa z handlem. Należy pamiętać, że podczas gdy ludzie cytują „konsensus w kręgach politycznych”, istnieje również zgoda co do tego, że teorie, na których opiera się ten konsensus, są bardzo zepsute. W każdym razie proponuję zbadać dane dla systemów bankowych UE i obliczyć dla siebie zróżnicowane stopy ekspansji w ciągu ostatnich 20 lat. Interesujące są również dane dotyczące starej skandynawskiej unii walutowej.

— Lumi