Dlaczego surowsze limity emisji kosztują miejsca pracy?

Mieszkam w Niemczech i jak większość ludzi wie, przemysł samochodowy jest bardzo ważny w naszym kraju. Obecnie trwa dyskusja na temat bardziej rygorystycznych limitów emisji dla samochodów w Unii Europejskiej. Główną krytyką przemysłu samochodowego dotyczącą surowszych ograniczeń jest to, że rzekomo prowadzą one do utraty wielu miejsc pracy. Nie do końca rozumiem, dlaczego tak powinno być.

Dlaczego (nie) surowsze limity emisji prowadzą do utraty miejsc pracy? Jaki mechanizm teoretyczny działa tutaj? Czy istnieją dowody empiryczne, że tak jest w rzeczywistości (surowsze limity prowadzą do utraty pracy)?

Dlaczego (nie) surowsze limity emisji prowadzą do utraty miejsc pracy?

Nie znam się na mechanizmie i dokładnych szczegółach związanych z emisjami, ale obawy sektora mają sens. Zaostrzenie przepisów prowadzi do utraty miejsc pracy lub przyczynia się do ich utraty.

Bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące emisji wiążą się z większym prawdopodobieństwem i / lub wysokością grzywien i sankcji wobec przedsiębiorstw niespełniających wymogów. Aby uniknąć tych sankcji, firma będzie zmuszona przeznaczyć dodatkowe zasoby na (1) zastąpienie technologii, które w przeciwnym razie byłyby doskonale sprawne, (2) skoncentrowanie się na wiedzy specjalistycznej, która odciągnie ten przemysł od jego podstawowej działalności, oraz (3) sfinansowanie wydatków wynikających z zwiększone koszty ogólne. Powstaje pytanie, skąd będą pochodzić te zasoby.

Producenci samochodów mogą zdecydować o przeniesieniu tych kosztów na konsumentów. Jednak ta decyzja w przewidywalny sposób wpłynie na zmniejszenie sprzedaży, prowadząc w ten sposób do nadwyżki siły roboczej, aw konsekwencji do zwolnień.

Alternatywnie producenci samochodów mogą podjąć decyzję o pokryciu nowych kosztów przestrzegania przepisów i pozostawieniu ceny samochodów bez zmian. Ale perspektywa zmniejszenia zysków skłoni akcjonariuszy do sprzedaży ich akcji, osłabiając w ten sposób zdolność producenta samochodów do wywiązywania się z zobowiązań finansowych. Aby poradzić sobie z tą nierównowagą (lub uniknąć jej pogłębiania), producent samochodów musi obniżyć koszty; a łatwo dostępnymi alternatywami dla tego efektu są zwolnienia i zamrożenie nowych pracowników.

Ponadto w przypadku producentów samochodów w znacznym stopniu uzależnionych od wywozu zgodność z bardziej rygorystycznymi przepisami zwykle ogranicza ich konkurencyjność, zwłaszcza w odniesieniu do producentów samochodów spoza UE, którzy nie podlegają podobnym ograniczeniom regulacyjnym. W związku z tym producenci samochodów w UE stracą [międzynarodowy] udział w rynku, co najprawdopodobniej wpłynie na jego zdolność i zainteresowanie utrzymaniem tak dużej części siły roboczej.

Główną krytyką przemysłu samochodowego dotyczącą surowszych ograniczeń jest to, że rzekomo prowadzą one do utraty wielu miejsc pracy. Nie do końca rozumiem, dlaczego tak powinno być.

Ja też tego nie rozumiem. Funkcja zarządzania w branży motoryzacyjnej w Niemczech odpowiada za maksymalizację zysków zgodnie z prawem. Nie są odpowiedzialni za maksymalizację liczby miejsc pracy. Wygląda to na twierdzenie polityczne lub marketingowe w kontekście kapitalistów sektora przemysłowego prowadzących negocjacje z państwem.

W takim kontekście zakładanie, że jednostka marketingowa branży motoryzacyjnej jako całości uczciwie reprezentuje proces gospodarczy, jest wątpliwe. Podejrzewam, że cel marketingowy dotyczy ekonomicznych kosztów pracy i zakłóceń w procesie produkcyjnym w celu zgodności z prawem z potencjalnymi przepisami dotyczącymi ich towarów. Mianowicie, że prawo zmniejszy zyski jest motywacją, a utrata miejsc pracy jest cnotą sygnalizującą, aby ukryć charakter firmy przed przedstawicielami publicznymi / państwowymi. Istnieje również element zagrożenia.

Jestem pewien, że w innych odpowiedziach zbadana zostanie możliwość, że twierdzenie to jest potencjalnie niezależnie prawdziwe, ale w ramach, w których emisje są ograniczone przez państwo, ale w których realizacja zysków przez firmy samochodowe nie jest ograniczona. Oświadczenie branży motoryzacyjnej zdecydowanie jest w kontekście firm angażujących się w działania polityczne na rzecz celów gospodarczych, mimo że negocjacje odbywają się na bardzo niedoskonałym „rynku” z niedostatecznie poinformowanymi agentami.

Argumenty przemysłu motoryzacyjnego są raczej niejasne i nie należy ich uważać za wyrafinowane. VDA (Niemieckie Stowarzyszenie Przemysłu Motoryzacyjnego) twierdzi, że planowane przepisy nie będą technicznie możliwe do zrealizowania w ciągu następnych lat - szczególnie w odniesieniu do samochodów ciężarowych i pojazdów użytkowych. Gdy tego typu samochody zostaną zakazane na ulicach, ponieważ nie spełniają przepisów, klient musi poszukać odpowiedniej alternatywy - która prawie nie istnieje i kosztuje dużo. Dlatego całe sektory, takie jak logistyka czy handel detaliczny, muszą się zmagać, ponieważ nie ma odpowiedniej alternatywy dla zanieczyszczających ciężarówek, a pracownicy muszą zostać zwolnieni, ponieważ bez usług związanych z przewozem samochodów i towarów istnieje luka w łańcuchu logistycznym i idzie gospodarka. .

Jednak przepisy będą kosztować miejsca pracy w niemieckim przemyśle automatyki, ponieważ po prostu nie ma wystarczającej ilości tanich niemieckich samochodów napędzanych elektrycznie. Ludzie byliby zachęcani do kupowania większej liczby samochodów z zagranicy lub - w najgorszym przypadku - szukania alternatywy dla samochodów. Spadek sprzedaży niemieckich samochodów w Niemczech ostatecznie doprowadziłby do zwolnień.

Argument o utracie pracy jest bardziej zagrożeniem niż głęboką prognozą. „Odważ się przyjąć te przepisy, a zwolnimy znaczną liczbę pracowników”.