Co stało się z teoriami płac efektywnościowych?

Starsze teksty makroekonomiczne dają dużo miejsca na wyjaśnienia płac wydajnościowych dotyczące tego, w jaki sposób bezrobocie może współistnieć z płacami w równowadze wyższej niż wynagrodzenie rezerwowe pracowników.

Wydaje się jednak, że niewiele jest aktualnych badań na temat tych teorii, a najnowsze artykuły modelują bezrobocie za pomocą frykcji wyszukiwania.

Czy spadek popularności modeli płac efektywnościowych wynika z ich niepowodzenia w pewnym sensie? Byłbym bardzo wdzięczny za wszelkie odniesienia do literatury.

Nie wierzę, że Search Bezrobocie (MP) faktycznie „wygrało” z wydajnością. Cała dyskusja na temat literatury poświęconej wyszukiwaniu byłaby zbyt długa dla tego postu, więc przejrzę tylko najważniejsze części.

• (i) Po pierwsze, Shimer (2005) omawia, że ​​model MP faktycznie nie zapewnia prawidłowej zmienności zatrudnienia (ciasności rynku)
• (ii) W tym samym wydaniu AER Hall (2005) proponuje sztywne płace. On i Shimer (w swojej broszurze) twierdzą, że istnieje zestaw płac, które zadowolą Barro (1977). Co więcej, intuicja dotycząca sztywności płac jest taka, że ​​stare płace są kotwicą nowych negocjacji
• (iii) Wiele artykułów pokazuje mniej lub bardziej przekonująco, że chociaż średnie płace są sztywne, płace w nowych meczach są dość elastyczne .
• (iv) Bewley (1999) przedstawia dowody z ankiety, w których menedżerowie odpowiadają, że nie chcą obniżać płac, ponieważ prowadziłoby to do szkodliwego klimatu.

Po pierwsze, do tego stopnia, że model MP rzeczywiście potrzebuje egzogenne sztywność płac, aby uzyskać momenty w prawym danych, nie zdobył ponad płac efektywności, jak to może być rozumiane jako komplementarny teorią (jako powód ridigity płac, jak alternatywa dla (ii)).

Po drugie, (iii) rodzaj jest sprzeczny zarówno z MP, jak i wydajnością w tym samym czasie - przynajmniej w takim stopniu, w jakim tłumaczą one wahania zatrudnienia. Należy zauważyć, że jest to odpowiedni margines wahań bezrobocia: [Myślę, że to Shimer] pokazał, że największe wahania siły roboczej wynikają ze zmienności zatrudnienia, a nie ze zwolnień.

Wreszcie osobista opinia. Ja sam byłem zainteresowany tą historią, ale nie wiedziałbym, jak można znaleźć płace wydajnościowe w danych, które mamy. Ponadto, tak naprawdę nie ma nic więcej w części teoretycznej niż w ubiegłym wieku.

Trend z ostatniej dekady przeszedł na mikrofundowane, spójne modele, które można znaleźć przy użyciu danych empirycznych. Nie wierzę, że jest to obecnie możliwe dzięki historii płac wydajnościowych. Uważamy, że istnieją płace wydajnościowe, ale nie możemy ich wykryć, a oni (prawdopodobnie) nie wyjaśniają łamigłówek Shimer, co czyni je mniej interesującymi w dzisiejszych czasach.

Moje (niezweryfikowane) wrażenie jest takie, że paradygmat Search Bezrobocie wygrał zarówno w kwestii wydajności płac, jak i umów niejawnych (trzecie alternatywne podejście do badania tego tak „gorącego politycznie” rynku), ponieważ modele wyszukiwania można łatwiej skwantyfikować i przetestować, polegając w mniejszym stopniu na nieobserwowalnych . Nagroda Nobla dla Diamond, Mortensen & Pissarides z pewnością zwiększyła jego akceptację, wiarygodność i zwiększyła tempo.

Niemniej jednak wydaje się, że działalność naukowa w dziedzinie płac efektywnościowych nie przestała istnieć.
Hałaśliwe wskaźnik: Dane z Google Scholar teraz (lis-22, 2014), poz wyszukiwania „ płaca sprawność ” (w cudzysłowie), nie obejmują patenty, nie zawierają cytaty. Wyniki dla okresów 5-letnich (rok publikacji):

$$\begin{array}{| r | r | } \hline \text {period}& \text {results} \\ \hline \hline \text {-1994} & \text {2,200} \\ \hline \text {1995-1999} & \text {1,980} \\ \hline \text {2000-2004} & \text {3,250} \\ \hline \text {2005-2009} & \text {3,530} \\ \hline \text {2010-2014} & \text {3,480} \\ \hline \hline \end{array}$$