Lee and Saez (2012): Pareto-Improvement?

Interesuje mnie następujący cytat, który pojawił się w tej wcześniejszej odpowiedzi .

Po drugie, gdy reakcje na podaż pracy występują wyłącznie na szerokim marginesie, co jest przypadkiem istotnym empirycznie, współistnienie płacy minimalnej z dodatnią stawką podatku od pracy o niskich kwalifikacjach jest zawsze (drugie w kolejności) nieskuteczne Pareto. poprawa polityki polega na obniżeniu płacy minimalnej przed opodatkowaniem przy jednoczesnym utrzymaniu stałej płacy minimalnej po opodatkowaniu poprzez zwiększenie transferów do pracowników o niskich kwalifikacjach oraz sfinansowanie tej reformy poprzez zwiększenie podatków od lepiej opłacanych pracowników. Co ważne, wynik ten jest prawdziwy niezależnie od tego, czy racjonowanie wynikające z płacy minimalnej jest skuteczne, czy nie.

W jaki sposób lepiej zarabiający pracownicy nie mają gorzej, biorąc pod uwagę zwiększone podatki, które muszą płacić?

(Należy zauważyć, że ta odpowiedź domyślnie odnosi się do konkretnego modelu w Lee i Saezie).

Krótka odpowiedź: podwyższone podatki od wysoko wykwalifikowanych pracowników dokładnie rekompensują wyższe realne płace, jakie otrzymują od spadku minimalnego wynagrodzenia dla nisko wykwalifikowanych pracowników.

Dłuższa odpowiedź: Załóżmy, że jestem rządem i postanawiam obniżyć minimalną płacę . Bezpośredni efekt spowoduje pogorszenie sytuacji pracowników o niskich kwalifikacjach, którzy obecnie zarabiają płacę minimalną, oraz poprawę sytuacji pracowników o wysokich umiejętnościach. (Spadek wynagrodzeń osób o niskich kwalifikacjach oznacza wzrost wynagrodzeń osób o wysokich kwalifikacjach).$\bar{w}$

Ponadto niższa płaca minimalna oznacza, że ​​mniej pracowników o niskich kwalifikacjach zostanie wykluczonych z rynku pracy. Tych pracowników będzie lepiej.

Jako rząd chcę przekształcić to w poprawę Pareto - co obecnie nie jest, ponieważ pracownicy, którzy już zarabiają płacę minimalną, odczuwają spadek. Wypróbowuję najprostszy możliwy offset: dostosowuję podatki, aby stawka płacy po opodatkowaniu była dokładnie taka sama jak poprzednio. Połączenie tej zmiany stawki podatkowej i obniżenia płacy minimalnej oznacza, że ​​dobrobyt wszystkich pozostaje niezmieniony, z wyjątkiem niektórych pracowników o niskich kwalifikacjach, którzy wcześniej byli bezrobotni i teraz mogą pracować. Lepiej jest tym pracownikom - dlatego ogólnie poprawiliśmy Pareto. Świetny!

Jest tylko jeden haczyk: nie sprawdziłem, czy ta polityka była wykonalna dla rządu. Być może proponowana zmiana stawek podatkowych naruszyłaby ograniczenia budżetowe rządu.

W tym miejscu pojawia się nieco bardziej zaangażowana logika i warto pomyśleć o nieskończenie małym przypadku dla uproszczenia. Przed zmianą polityki produkcja jest wytwarzana przez mieszankę nisko i wysoko wykwalifikowanych pracowników, których nazywam „starymi” pracownikami. Wzrost płacy minimalnej prowadzi do włączenia do grona dodatkowych pracowników o niskich kwalifikacjach; Nazywam ich „nowymi” pracownikami. Ci nowi pracownicy wytwarzają dodatkową produkcję i zarabiają dochód. Na marginesie jednak (przed opodatkowaniem) wynagrodzenie równa się produktowi krańcowemu - więc gdy dodaje się nieskończenie małą liczbę nowych pracowników, zwiększają produkcję dokładnie o tyle, o ile pobierają zarobki, i łączne zarobki staregopracownicy pozostają bez zmian. W przypadku starszych pracowników dochodzi do redystrybucji zarobków w kierunku wysoko wykwalifikowanych i z dala od osób o niskich kwalifikacjach, ale jest to tylko redystrybucja o sumie zerowej, a rząd może wykorzystać podatki, aby odwrócić redystrybucję o sumie zerowej, zachowując równowagę budżet - więc ta część jest w porządku.

Teraz musimy się tylko martwić o wpływ nowych nisko wykwalifikowanych pracowników na budżet . Ale to jest proste: początkowo opodatkowujemy pracę o niskich kwalifikacjach , a efekt budżetowy netto większej liczby osób o niskich kwalifikacjach będzie pozytywny (nawet po nieskończonym spadku który jest częścią reformy), ponieważ pod warunkiem, że . Nowi pracownicy są dobrzy dla budżetu, dopóki ich stawka podatkowa jest dodatnia.τ 1 τ 1 > $\tau_1$$\tau_1$$\tau_1>0$

Podsumowując: widzimy, że istnieje potencjalna poprawa Pareto obejmująca obniżenie płacy minimalnej i równoważącą zmianę stawek podatkowych, a ta zmiana polityki jest możliwa, o ile początkowa stawka podatku od płacy minimalnej jest dodatnia: . Lee i Saez podkreślają ten punkt (w połączeniu z innymi wynikami), aby wykazać, że w ich modelu płaca minimalna może być zracjonalizowana jako polityka uzupełniająca do pracy . Naprawdę podoba im się ta rzekoma komplementarność i jest to jeden z najpopularniejszych obecnie argumentów na rzecz płacy minimalnej.τ 1 ≤ $\tau_1>0$$\tau_1\leq 0$

(Wydaje mi się, że sposób, w jaki udowadniają tę komplementarność, która opiera się na założeniu, że zakładanie puszki jest skuteczne racjonowania rynku pracy, jest niesamowicie głupi. Ale to inna część artykułu, niezwiązana bezpośrednio z twoim pytaniem tutaj.)

Powodem jest to, że w tym samym czasie płaca wysoko wykwalifikowanych pracowników wzrasta.

Zmniejszenie płacy minimalnej zwiększa liczbę osób pracujących w sektorze nisko wykwalifikowanych (zmniejsza się bezrobocie przymusowe), co prowadzi do wzrostu płacy osób o wysokich kwalifikacjach.

Odpowiednie zdanie w artykule to Twierdzenie 3, którego argumentem jest

$d\bar{w}<0$$c_0$$c_1$$c_2$$dh_1 > 0$d h 1 >0d w 2 >$τ_1>0$$dh_1>0$$dw_2 > 0$d ˉ w d w 2 c 1 c 2 c 0 c 1 c $h_1 d\bar{w} + h_2 dw_2 = 0$$d\bar{w}$ i , utrzymując i stałym poziomie, wynosi zero. Ponieważ , , pozostają stałe, dobrobyt nikogo nie jest zmniejszony. Wzrost dobrobytu spowodowany zmniejszeniem bezrobocia pozostaje a fortiori prawdziwy, jeśli racjonowanie nie jest skuteczne. Dlatego ta reforma jest drugą najlepszą poprawą Pareto. ”(Lee i Saez 2012)$dw_2$$c_1$$c_2$$c_0$$c_1$$c_2$

Jeśli masz dostęp do artykułu, przydatne uzupełnienia dotyczące ogólnej dynamiki równowagi określającej płace znajdują się w załączniku A.