Kiedy na giełdzie upada, jak pieniądze po prostu znikają?

Sprawdziłem to online ( tutaj ), ale trudno mi uwierzyć, że pieniądze dosłownie „znikają”. Na przykład, jeśli kupię 10 akcji firmy toster za 100 USD za akcję, a następnie wartość akcji spadnie do 10 USD , stracę 900 USD , ale podmioty, od których kupiłem, zyskały łącznie 900 USD . Rozumiem, że pieniądze powinny być abstrakcyjną koncepcją, ale powinniśmy być w stanie ustalić, dokąd idą dolary.

Więc w jaki sposób pieniądze po prostu znikają, gdy załamuje się giełda?

Zapasy to nie pieniądze.

Wycena firmy - urynkowienie rynku - to liczba akcji pomnożona przez cenę akcji.

Cena akcji to cena, którą ludzie są skłonni handlować w tej chwili. NIE oznacza to, że wszystkie akcje były przedmiotem obrotu po tej cenie.

Jeśli firma wyemituje 1 milion akcji, po cenie początkowej 10 GBP, kapitalizacja rynkowa wynosi 10 milionów GBP. Mogą sprzedać tylko kilka z tych akcji, więc o wiele mniej niż 10 milionów funtów faktycznie zmienia właściciela. Jeśli cena wzrośnie do 20 GBP, tylko kilka akcji zmieniło ręce po tej cenie - ale kapitalizacja rynkowa znajduje odzwierciedlenie we wszystkich akcjach i wynosi obecnie 20 milionów GBP. Ludzie skomentowali wady tej metodologii.

To samo dzieje się w wypadku. Tylko niewielka część akcji faktycznie zmienia właściciela, ale media podają, że zmiana kapitalizacji rynkowej.

Jeśli chcesz analogii, rozważ spalenie domu. Kupujesz dom za 200 000 £. Potem niestety pali się (i bez ubezpieczenia). Teraz jest wart 0 funtów. Jednak żadne pieniądze nie zostały utworzone ani zniszczone; jest to utrata wartości aktywów.

Jeśli kupię 10 akcji firmy toster za 100 USD za akcję, a następnie wartość akcji spadnie do 10 USD , stracę 900 USD ...

$t$$t+1$

Podmioty, od których kupiłem, zarobiły łącznie 900 USD.

$t$$t+1$$t-1$$t-1$

Szacowana wartość zapasów spada.

Przykład niezwiązany z magazynem: jeśli mój ceniony portret rodzinny jest oceniany na 1000 dolarów, a następnie ponownie oceniany na 250 dolarów. Ta wartość jest utracona, 1000-250 = 750 dolarów utraconych. Nigdzie nie poszły żadne pieniądze, ale ja, aw rezultacie całe społeczeństwo, jestem teraz biedniejszy o 750 USD. Ta strata wynika z tego, że uważaliśmy, że obraz był bardzo wart, i myliliśmy się.

Jeśli giełda straciła na wartości 10 miliardów dolarów, nie oznacza to, że 10 miliardów dolarów dosłownie znika (pomimo tego, co sugeruje źle napisany dokument, który podłączyłeś). Ale prawdą jest, że niektóre pieniądze mogły dosłownie zniknąć. Jest tak, ponieważ wiele akcji jest kupowanych za pieniądze pożyczone od banków („dług z marży”). Jeśli kwota netto pożyczek na zakup akcji zszedł czyli część pieniędzy została spłacona, to zwracane pieniądze nie dosłownie znikają. Ma to wszystko związek z tym, jak działa bankowość z rezerwą cząstkową - „Tak jak zaciągnięcie nowej pożyczki tworzy pieniądze, spłata pożyczek bankowych niszczy pieniądze”.

EDYCJA: Po krachu na giełdzie w 1929 r . Podaż pieniądza spadła o około jedną trzecią . Stało się tak, ponieważ ogromne kwoty, które wcześniej zainwestowano na giełdzie, zostały w rzeczywistości pożyczone od banków. KOREKTA: Nie powinienem był sugerować, że cała redukcja podaży pieniądza o jedną trzecią była spowodowana zmniejszeniem zadłużenia z tytułu marży, ale z pewnością była to część redukcji.

EDYCJA: Idea spadku podaży pieniądza po pęknięciu bańki cen aktywów nie jest szeroko zgłaszana. Po krachu 2007/8 prawie żadne media nie dyskutowały o zniknięciu pieniędzy. Wynika to z faktu, że media i opinia publiczna nie mają pojęcia, że ​​podaż pieniądza może nawet spaść. Ale możesz przeczytać tutaj gubernatora Banku Anglii, który powiedział politykom brytyjskim w styczniu 2013 r., Że QE było próbą przeciwdziałania spadającej podaży pieniądza: „To, co robiliśmy [poprzez poluzowanie ilościowe], wstrzykuje pieniądze do gospodarki i sektor bankowy zajmuje się niszczeniem pieniędzy [gdy spłacono istniejące pożyczki] ”. ... „to, co robiliśmy, miało częściowo zrekompensować coś, co w innym przypadku byłoby jeszcze większym skurczem”.

Oto narracja, do której doszedłem:

1) Banki „tworzą” pieniądze poprzez pożyczanie rekurencyjne. Nazywa się to „efektem mnożnikowym”, który jest konsekwencją „systemu bankowości rezerwy cząstkowej”.

Te sztuczne pieniądze mogą istnieć tylko wtedy, gdy założymy, że wszyscy pożyczkodawcy spłacą pożyczki.

2) Kiedy dochodzi do recesji gospodarczej, społeczeństwo przestaje wydawać tyle pieniędzy (dlaczego tak się dzieje, to kolejna dyskusja), więc kredytobiorcy przestają uzyskiwać dochody i spłacają swoje pożyczki. Aktywa (dłużne papiery wartościowe) wyemitowane przez bank pożyczający są teraz bezwartościowe i umorzone. Efekt domina polega na tym, że jeżeli aktywa tego banku udzielającego pożyczki spadną, podmiot, który pożyczył sam ten bank, traci również aktywa. Pieniądze, które pozostają, są równe „prawdziwym” aktywom systemu (kiedyś złoto) i dlatego mówi się, że gospodarka „resetuje się” podczas recesji.

Nasuwa się pytanie, dlaczego zezwolić na system bankowości z rezerwą cząstkową zamiast nalegać na system bankowy z pełną rezerwą. Sądzę, że powoduje to bardzo ograniczoną ekonomię, nawet jeśli powoduje mniej spektakularne krach na rynku. Najwyraźniej żaden kraj na świecie nie stosuje systemu bankowości z pełną rezerwą.