Jakie są argumenty przeciwko hipotezie racjonalnych oczekiwań?

Uważam, że hipoteza racjonalnych oczekiwań mówi, że agenci w modelu mają takie same oczekiwania jak oczekiwania matematyczne.

W jakich okolicznościach ta hipoteza staje się wątpliwa? Jakie są zwykłe argumenty przeciwko tej hipotezie?

Hipoteza Rational Expectations (REH) jest hipotezą na temat agregat oczekiwania. Uważam, że warto zamieścić tutaj długi cytat (część 2) Muth (1961) papier, z którego pochodzi REH (podkreślamy pogrubione litery):

2. HIPOTEZA „OCZEKIWANIA RACJONALNE”
Dwa główne wnioski z badań danych dotyczących oczekiwań są następujące :
1. Średnie oczekiwania w branży są bardziej dokładne niż modele naiwne i tak dokładne jak skomplikowane systemy równań, chociaż   istnieją znaczne przekrojowe różnice opinii.
2. Zgłoszone oczekiwania generalnie nie doceniają zakresu zmian, które rzeczywiście mają miejsce.

Aby wyjaśnić te zjawiska, ja   powinien zasugerować te oczekiwania, ponieważ są o tym poinformowani   prognozy przyszłych wydarzeń, są zasadniczo takie same jak   prognozy odpowiedniej teorii ekonomicznej (pokazujemy to w rozdziale 5)   hipoteza jest zgodna z tymi dwoma zjawiskami). Na ryzyko   mylące tę czysto opisową hipotezę z oświadczeniem jako   do tego, co firmy powinny robić, nazywamy takie oczekiwania „racjonalnymi”. To jest   czasami twierdził, że założenie racjonalności w ekonomii prowadzi   do teorii niespójnych lub niewystarczających do wyjaśnienia   zjawiska, zwłaszcza zmiany w czasie (np. Simon 1959). Nasz   Hipoteza opiera się na dokładnie odwrotnym punkcie widzenia: to   dynamiczne modele ekonomiczne nie zakładają wystarczającej racjonalności.

Hipotezę można nieco inaczej sformułować w następujący sposób: to   oczekiwania firm (lub bardziej ogólnie subiektywne prawdopodobieństwo   rozkład wyników) wydają się być rozdzielone, na takie same   zestaw informacji o przewidywaniu teorii (lub   „obiektywne” rozkłady prawdopodobieństwa wyników).

Hipoteza potwierdza trzy rzeczy: (1) Informacje są rzadkie, a informacje gospodarczy   system generalnie nie marnuje go. (2) Sposób oczekiwania   powstaje zależy w szczególności od struktury odpowiedniego systemu   opisywanie gospodarki. (3) „Publiczne przewidywanie” w znaczeniu   Grunberg i Modigliani (1954) nie będą mieć istotnego wpływu na   działanie systemu gospodarczego (chyba że opiera się na wnętrzu   Informacja). To nie to samo, co stwierdzenie, że   marginalny produkt dochodowy ekonomii wynosi zero, ponieważ oczekiwania   jedna firma może nadal podlegać większemu błędowi niż teoria.

To nie twierdzą, że praca podstawowa przedsiębiorców przypomina   system równań w jakikolwiek sposób; ani też nie podaje takich prognoz   przedsiębiorców jest doskonałych lub ich oczekiwania są wszystkie   podobnie . ...

Uważam, że z powyższego powinno być jasne, że:
1) REH jest nie twierdzenie o każdej osobnej jednostce, ale o właściwościach „przeważającego” oczekiwania, jakie daje kombinacja indywidualnych oczekiwań. Innymi słowy zakłada się, że REH nie zakłada żadnych założeń dotyczących indywidualnej racjonalności.

2) Ma to tyle samo wspólnego z „wewnętrzną spójnością” samego modelu ekonomicznego , bo przez budowę i bez żadnych założeń ekonomicznych, $ E (X mid I) = X + e, E (e mid I) = 0 $.

Fakt, że dominująca struktura modelu ekonomicznego dotyczyła modelu „reprezentatywnego” (identycznego) konsumenta, zatarł jednak rozróżnienie między zagregowanym oczekiwaniem a indywidualnymi oczekiwaniami dotyczącymi zmiennych zagregowanych. Dało to płytkie „mikro-podstawy” REH (płytkie, ponieważ nie jest tak naprawdę oparte na zasadzie mikro, co zasadniczo eliminuje potrzebę agregacji), ale także przesunęło debatę na arenę indywidualny kształtowanie oczekiwań i czy osoby wykorzystuj informacje efektywnie lub nie, co wzbudziło uzasadnione zastrzeżenia, jak te wymienione w odpowiedzi przez @EnergyNumbers.

Ale tak naprawdę, na poziomie indywidualnym, hipoteza, że ​​jednostki używają matematycznej oczekiwanej wartości, pochodzi zasadniczo z teorii Oczekiwanej Użyteczności, która poprzedza Racjonalne Oczekiwania, i ma debatę samą w sobie (także tutaj Economics.SE )

Inny zestaw „argumentów przeciwko” REH (który dał bardzo interesującą literaturę) został zebrany na początku książki Indywidualne prognozowanie i wyniki zbiorcze - Zbadane oczekiwania racjonalne ”1983 R. Frydman i E. Phelps (red.) . Z których wymieniam dwa:

1) Bycie an równowaga pojęcie, REH wymaga koordynacji formowania oczekiwań (co nie jest tak realistyczne) lub właściwości równowagi Nasha : ten ostatni wgląd dał nam ” Oczekiwania edukcyjne „i kilka naprawdę przemyślanych prac Roger Guesnerie .

2) Drugim, który stał się bardziej rozpowszechniony niż Eductive Expectations, jest „ Adaptacyjne uczenie się " (widzieć „Nauka i oczekiwania w makroekonomii” autorstwa Evansa i Honkapohji, 2001 ).
Adaptive Learning zwrócił na to uwagę REH zakłada, że ​​podmioty gospodarcze znają Struktura środowiska . Tak więc w modelach Adaptive Learning mamy pierwsze podejście systemowe niepewność modelu : jako ekonomiści, więc podmioty gospodarcze nie znają środowiska doskonale i muszą oszacowanie to i ucz się go stopniowo (stąd „adaptacyjne uczenie się”). W tej części literatury „uczenie się” odbywa się za pomocą metod ekonometrycznych, głównie najmniejszych kwadratów (co jest bardzo intuicyjną metodą przybliżania matematycznego na najmniejszą odległość). Ogólnie rzecz biorąc, oczekiwania agentów nie są oczekiwanymi wartościami, ale oszacowane oczekiwane wartości. Stwarza to o wiele bardziej interesującą i realistyczną dynamikę, która czasami może zbiegać się (pewnego dnia) z równowagą REH (co czyni Adaptacyjne uczenie się „mechanizmem selekcji” dla czasami wielokrotnego REH equilibira), lub do innego punktu, nie przewidzianego przez REH.

Badania nad zagadnieniem zagregowane oczekiwania formowanie i modelowanie obecnie eksploduje, patrz na przykład inny Frydman i Książka Phelpsa (red.) „Rethinking Expectations” (2012) , równolegle z pojawiającym się kierunkiem „po-walrasiańskim” w makroekonomii (zob D. Colander (ed). Post-Walrasian Macroeconomics 2006) .

Moglibyśmy oczekiwać, że hipoteza racjonalnych oczekiwań utrzyma się, dopóki błędy będą losowo rozłożone, bez systematycznych błędów.

Hipoteza staje się problematyczna, jeśli znajdziemy systematyczne błędy.

Znaleźliśmy pewne systematyczne uprzedzenia, dzięki eksperymentom ekonomii behawioralnej i badaniom ryzyka.

Niektóre systematyczne błędy:

1. Nie jesteśmy asymetryczni w odniesieniu do strat i zysków: nieuprzejmość straty jest wyższa niż użyteczność zysku o tej samej cenie nominalnej - jeśli dasz mi 10 GBP, a następnie odbierzesz 10 GBP, czuję się ciężko, nawet choć wyszedłem z tego przy różnicy 0 £ netto.

2. Systematycznie oceniamy wydarzenia o bardzo niskim prawdopodobieństwie. Z dwóch powodów. Po pierwsze, istnieją dowody na to, że jesteśmy po prostu słabymi kalkulatorami, jeśli chodzi o bardzo małe prawdopodobieństwa, nawet przy doskonałej informacji o rozkładzie statystycznym (patrz, jeśli pamiętam). A drugi jest dokładnie taki jmbejara zauważył w komentarzach: wnioskowanie o ogonach dystrybucji jest ciężko , ponieważ dostępnych jest bardzo niewiele danych empirycznych; i małe błędy w wnioskach stają się bardzo konsekwencyjne pod koniec obliczeń, z powodu natury bardzo długich, bardzo cienkich ogonów.

3. Jesteśmy podatni na zakotwiczanie cen: na nasze oczekiwania dotyczące ostatecznej ceny ma wpływ pierwsza cena, jaką słyszymy. Najbardziej pamiętnie zilustrowany przez eksperyment Dana Ariely'ego na wycenie jego lektury własnej poezji: dał członkom swojej klasy kawałek papieru, zawierający cenę za czytanie poezji, aby ocenić jego wartość. To, czego nie powiedział klasie, to fakt, że niektóre fragmenty papieru wyjaśniały, że cena jest tym, za co uczeń będzie musiał zapłacić, by usłyszeć czytanie poezji Dana; a inni wyjaśnili, że cena była tym, co Dan zapłaciłby studentowi, gdyby usiedli w jego lekturze poezji. Z każdej grupy znalazł uczniów gotowych zaakceptować cenę, którą otrzymali. Ustalił więc, że jego czytanie poezji miało zarówno pozytywną, jak i negatywną cenę. Ilustruje zarówno zakotwiczanie cen, jak i wiele wzajemnie niespójnych równowag.

Racjonalne oczekiwania wydają się mieć podobne wspólny problem hipotezy jako efektywnej hipotezy rynkowej . W efektywnej hipotezie rynkowej oznacza to „ Jeśli wydajność zostanie odrzucona, może to być spowodowane faktem, że rynek jest naprawdę nieefektywny lub ponieważ przyjęto niewłaściwy model równowagi. „Podobnie, jeśli odrzucone zostaną racjonalne oczekiwania, może to być spowodowane faktem, że racjonalne oczekiwania są naprawdę fałszywe lub że model racjonalnych oczekiwań jest nieprawidłowy.

Dla wymyślonego przykładu rozważmy, co się stanie, jeśli agenci poznają prawdziwy rozkład wstrząsów w gospodarce, ale ekonometryczny tego nie robi. Jeśli ekonometryczny odgadnie niewłaściwy proces tych wstrząsów i odkryje, że agenci nie oczekują racjonalnie tego nieprawidłowego procesu. To oczywiście nie stanowi odrzucenia racjonalnych oczekiwań, chociaż często to się twierdzi. .

Jednym z wyzwań dla racjonalnych oczekiwań jest to, że musi istnieć pierwsza chwila dla danej zmiennej. Nie może tak być w przypadku inwestycji kapitałowych lub kapitałowych, ani wzrostu gospodarczego.

Założeniem jest, że marginalne oczekiwanie lub ewentualnie średnie oczekiwanie jest równe wartości rzeczywistej przy pewnym limicie. W przypadku niektórych równań, takich jak $ x_ {t + 1} = Rx_t + zmiennoprzecinkowy_ {t + 1}, R> 1 $, a następnie estymator największej wiarygodności i mvue jest estymatorem najmniejszych kwadratów, statystyka testu dla $ R} -R $ to rozkład Cauchy'ego, który nie ma znaczenia. Widzieć

White, J.S. (1958) Ograniczający rozkład współczynnika korelacji szeregowej w przypadku wybuchowym. The Annals of Mathematical Statistics, 29, 1188-1197

lub

Harris, D.E. (2017) Dystrybucja zwrotów. Journal of Mathematical Finance, 7, 769-804.

W konsekwencji, jeśli prawdą jest, że $ R $ jest naprawdę znany z doskonałą pewnością przez wszystkich aktorów, z wyjątkiem ekonomisty mierzącego zachowanie $ x_ {t + 1} $, to ekonomista nie ma żadnego testu, który mógłby być kiedykolwiek wykonany poprawnie ustalić, czy hipoteza jest prawdziwa czy fałszywa, ponieważ statystyka jest średnią rozkładu, który notorycznie nie ma znaczenia. Nie można zaakceptować ani odrzucić żadnej hipotezy zerowej, ponieważ nie ma mocy do testowania hipotezy w pierwszej kolejności, niezależnie od wielkości próbki, w tym o nieskończonej próbce.

W artykule Harrisa powyżej równanie ma rozwiązanie bayesowskie, ale odrzuca model racjonalnych oczekiwań, ponieważ żadne rozwiązanie bayesowskie z odpowiednim wyprzedzeniem nie jest bezstronne. R musi być większy niż ktoś, kto zainwestowałby pieniądze, gdyby wierzył, że jutro będzie gorsze, więc wszystkie modele z kapitałem muszą brakować średniej i wariancji.

Racjonalne oczekiwania powinny obowiązywać, gdy gra się w ruletkę lub wyścigi konne. Rzeczywiście istnieje literatura pokazująca, że ​​jest to przypadek całkiem wiarygodny. Modele te mają skończoną wariancję, więc zachowują się dobrze.

To nie jest tak, że ludzie są stronniczy czy coś takiego. Modele, w których $ R $ jest większe niż jedno, nie mają rozwiązania. Powyższy biały dokument jest w rzeczywistości dowodem nieistnienia. Tak więc dla makroekonomii najlepszym obaleniem jest to, że istnieje dowód nieistnienia oczekiwań.

Najprostszym i najbardziej przekonującym argumentem przeciwko REH jest to, że zakłada, że ​​„rynek” może przewidzieć przyszłość (dosłownie). W dłuższej perspektywie nie ma różnicy między subiektywnymi i obiektywnymi oczekiwaniami, ponieważ subiektywne oczekiwania zbiegają się z obiektywnymi oczekiwaniami.

Bardziej teoretycznie uzasadniony powód wynika z teorii gier. Wykazano, że gdy jednostki podążają za teorią racjonalnego wyboru, modele ekonomiczne, które zakładają, że REH dają wyniki niezgodne z REH, gdy przynajmniej jeden agent ma nieracjonalne oczekiwania. Widzieć M.C.W. Janssen, Microfoundations, Tinbergen Institute Discussion Paper (TI 2006-041 / 1) dla literatury.

Tak więc, chociaż inni twierdzili, że REH dotyczy tylko „rynku” (agregatu), a nie jednostek, jeśli pozwalamy każdy jednostka ma nieracjonalne oczekiwania, model staje się niezgodny z teorią racjonalnego wyboru. W tym sensie RE jest wszystko lub nic - albo REH trzyma się i wszystkie osobniki mają RE lub REH nie zachowują i tylko niektóre osoby mają RE. O ile oczywiście nie jesteśmy gotowi zapuścić się w krainę heurystyki, ograniczoną racjonalność itd., Aby uratować REH.