W jaki sposób niski freon powoduje zamarznięcie linii ssącej sprężarki

Istnieje wiele pytań dotyczących problemów z klimatyzatorem, z których najczęstszą jest to, że nie chłodzi się prawidłowo. Wśród typowych odpowiedzi jest niski Freon, a standardową diagnozą niskiego Freonu jest lód na dużej miedzianej rurze przy zewnętrznej sprężarce.

Z mojego zrozumienia, mała miedziana rura jest stroną wysokiego ciśnienia z Freonem, który został skompresowany do cieczy. Gdy pozwala się na zagotowanie tej cieczy w wewnętrznym parowniku, rzeczy stygną.

I odwrotnie, duża rura miedziana jest linią powrotną z parownika, czasami określaną jako linia ssąca lub strona niskiego ciśnienia.

Więc moje pytanie brzmi: w warunkach niskiej freonu, jak linia ssąca może zamarznąć?

Intuicyjnie chciałbym, aby przy niskim Freonie cała zdolność chłodzenia byłaby poniżej normy, co spowodowałoby, że parownik nie wytwarzałby tyle zimnego powietrza. Efektem ubocznym tego wszystkiego, oczekiwałbym, że linia ssąca będzie cieplejsza niż normalnie.

Dlaczego linia ssąca zamarza w warunkach niskiej freonu?

Zobacz obraz w tym pytaniu, aby zobaczyć świetny schemat systemu HVAC: Jaka jest najczęstsza przyczyna zamarzania przewodów czynnika chłodniczego klimatyzacji?

Chlorodifluorometan , znany również jako czynnik chłodniczy R22, ma temperaturę wrzenia -40 ° F przy 0 psi. Wraz ze wzrostem ciśnienia czynnika chłodniczego wzrasta również temperatura wrzenia. Przy 68,5 psi temperatura wrzenia R22 wynosi 40 ° F.

W normalnie funkcjonującym systemie czynnik chłodniczy jest wysyłany do parownika przy ciśnieniu około 55-65 psi. Co oznacza, że ​​temperatura wrzenia będzie wyższa niż temperatura zamarzania wody. Czynnik chłodniczy pochłania ciepło z powietrza przechodzącego przez parownik, wrze i płynie wzdłuż linii w temperaturze powyżej punktu zamarzania wody. Czynnik chłodniczy prawdopodobnie będzie jednak poniżej punktu rosy, więc na linii wystąpi kondensacja.

Jeśli ciśnienie w układzie spadnie, R22 może dostać się do parownika nieco niżej niż ciśnienie typowe. W takim przypadku temperatura wrzenia R22 będzie niższa niż temperatura zamarzania wody. Gdy ciepłe wilgotne powietrze przesuwa się nad parownikiem, wilgoć skrapla się i zamarza na cewkach. Na początku cewek parownika zacznie się tworzyć lód i powoli będzie pełzać wzdłuż jego długości.

Lód będzie działał jako izolator, więc czynnik chłodniczy w linii nie będzie w stanie absorbować ciepła, którego potrzebuje do wrzenia. To powoduje, że czynnik chłodniczy dalej odparowuje w parowniku, który tworzy więcej lodu w dalszej linii. Proces ten trwa przez całą linię, aż cały parownik i linia ssąca zostaną pokryte lodem.

Gdy poziomy czynnika chłodniczego staną się zbyt niskie, w układzie nie będzie wystarczającej ilości czynnika chłodniczego, aby zamrozić linię. Więc ostatecznie, jeśli system ma wyciek, to zachowanie się zatrzyma i po prostu nie będzie żadnego chłodzenia z systemu.

UWAGA: Mogę się tutaj całkowicie mylić. Jest to oparte na mojej ograniczonej wiedzy na temat systemów klimatyzacyjnych. Nie jestem ekspertem w termodynamice, dynamice płynów, chemii ani HVAC.

Przegrzanie czynnika chłodniczego powinno nastąpić pod koniec cewki parownika. Jeśli w systemie jest mało „freonu”, a urządzenie dozujące nie jest odbiornikiem, wówczas bardzo dobrze może wystąpić zamarzanie, ponieważ spadek ciśnienia nie jest dobrze kontrolowany. Systemy inne niż TXV polegają na prawie idealnej równowadze lub napełnieniu czynnikiem chłodniczym. Nadrzędny system może mieć podobny efekt.

to jest moim zdaniem, wyobraź sobie, że jeśli ten freon ma bardzo wysokie ciśnienie, dopóki nie może zmienić się w formę gazową, to ciecz ta nie może absorbować ciepła z cewki parownika, ponieważ jedynym sposobem na pochłonięcie ciepła jest zmiana tej cieczy na formę gazową. przy niskim ciśnieniu większa ilość freonu, która może zmienić się w postać gazu, dzięki czemu może pochłonąć więcej ciepła z cewki parownika, przez co cewka jest zimniejsza

przepraszam, mój angielski bardzo źle