Jakiego rodzaju zaprawy należy użyć do wycięcia fundamentu z kamienia polnego?

Jakiego rodzaju zaprawy należy użyć do wycięcia fundamentu z kamienia polnego?

Stara zaprawa się kruszy, a zaprawa piaszczysta spada na podłogę piwnicy. Planuję usunąć kruszącą się zaprawę (patrz pokrewne pytanie, jak usunąć ), a następnie wskazać fundament nową zaprawą. Ale jakiego rodzaju zaprawy powinienem użyć?

Trudno mi było znaleźć jednoznaczne odpowiedzi na temat fundamentów z kamieni polnych w Internecie, ale dołączę niektóre z tych, które tu znalazłem. Po pierwsze, David Valley ma do powiedzenia na temat fundamentów z kamienia polnego:

Większość fundamentów z kamienia polnego ma lub miała kiedyś cienką zaprawę na powierzchni kamienia. Celem tej powłoki była pomoc w utrzymaniu kamieni na miejscu. Ta cienka powłoka zaprawy nieuchronnie odpada od migracji wilgoci, odsłaniając powierzchnię kamieni. W miarę erozji tej powłoki zaprawa między kamieniami zacznie się kruszyć, a miękka, piaszczysta zaprawa zacznie powoli spadać na podłogę piwnicy. Wygląda jak mały stos piasku u podstawy fundamentu. Kiedy to nastąpi, konieczne jest wskazanie zakładki, aby uzupełnić puste przestrzenie, w których wypadła stara zaprawa. Bardzo ważne jest, aby zeskrobać lub odłupać kruszącą się zaprawę (między kamieniami), aby ustalić małą wnękę lub kluczowy sposób, który utrzyma zastosowaną nową zaprawę. Nigdy nie nakładaj nowej zaprawy na żadną starą kruszącą się zaprawę, ponieważ jest to tymczasowe rozwiązanie i potrwa tylko kilka lat. Całą zaprawę kruszącą należy usunąć, aby nowo nałożona powierzchnia mogła się prawidłowo związać. Podczas ulepszania fundamentu z kamienia polnego pracuj tylko nad sekcją na raz. Nie usuwaj jednocześnie starej zaprawy w całej piwnicy. Wykonaj wszystkie operacje usuwania, zakładania i parowania pojedynczo jednej sekcji.

Aby uniknąć corocznego zakładania zakładki, należy ukończyć podkład z pełną górną powłoką zaprawy. Upewnij się, że jest na bazie wapna. Ta warstwa wierzchnia nie musi wyglądać jak kamienne dzieło rzemieślnika: musi jedynie służyć utrzymaniu nowo zainstalowanej zaprawy na miejscu. To trochę jak nakładanie lukru na ciasto.

Ta strona wydaje się sugerować, że powinienem stosować nie proste wapno hydratyzowane typu S, ale zaprawę typu S , która składa się z jednej części cementu portlandzkiego, ¼ do ½ części wapna i ilości piasku równej 2¼ do 3 razy większej niż całkowita objętość cementu i wapna.

Czy muszę przeanalizować istniejącą zaprawę, aby upewnić się, że nowa zaprawa ma taką samą zawartość wapna, jak niektórzy sugerują ?

Czy powinienem oczekiwać, że nowa zaprawa wkrótce zacznie się kruszyć i uwalniać pył, czy też powinna pozostać stała i wolna od pyłu przez wiele lat?

Nie chodzi tylko o zaprawę, ale o proces roboczy. Powinieneś wyczyścić starą kruszącą się zaprawę, aby zrobić miejsce dla nowej. Usuń starą zaprawę, aby wszystkie części były twarde i nic się nie rozpadało - możesz nawet zarysować trochę starej zaprawy. Bardzo ważną częścią jest prawidłowe mycie ściany wodą, aby wszystkie części mocno się trzymały i nie było kurzu - w przeciwnym razie nowa zaprawa po prostu wypadłaby. Następnie wciśnij nową zaprawę w spoiny i wypełnij je, aby były gładkie na powierzchni.

Jeśli chodzi o zaprawę, zawartość wapna nie powinna być ważna przez cały okres użytkowania, ale można dodać trochę, aby uzyskać lepszą urabialność. Na ogół w kamiennej ścianie nie powinno być wapna lub jest go bardzo mało. Nowe zaprawa powinna składać się z 1 części cementu portlandzkiego i 2 -3 części piasku.

Jeśli zrobisz to poprawnie (dobrze przygotowana powierzchnia, dobra zaprawa), nowa zaprawa nie powinna się kruszyć ani pylić przez dziesiątki lat.

Osobiste doświadczenie: jest to bardzo czasochłonna monotonna praca, ale wynik może być bardzo dobry, jeśli zostanie wykonany ostrożnie.

Pracowałem również na mojej kamiennej piwnicy (170 lat) i oto czego się nauczyłem:

Zatrudniając prawdziwego kamieniarza (to prawda; nadal istnieją) do naprawy bardzo zniszczonego obszaru ściany, nauczyłem się kilku rzeczy, które mi teraz pomagają, i dowiedziałem się, że niektóre z jego działań nie były konieczne.

Zacząłem wskazywać od dłutowania luźnej zaprawy; czasami jest dużo, a czasem tylko trochę (czasem mogę wyczyścić wnękę w ścianie większą niż softball, a czasem muszę wykuć zaprawę dźwiękową, aby mieć wystarczająco dużo wpustu, aby utrzymać nowy). Proces ten zaczyna się od faktycznego, ale delikatnego dłutowania, a kończy się zeskrobaniem dłutem, dopóki nie upewnię się, że pozostała zaprawa jest zdrowa. (Stara zaprawa wapienna przypomina skrobanie bardzo twardego ciasta, które dzieci przypadkowo pominęły). Dłutuję to strategicznie, nigdy całkowicie nie uwalniając kamienia ze ściany, jeśli mogę tego uniknąć, i nigdy nie usuwam jednocześnie dużego obszaru; w miarę postępu pracuję i dołączam do obszarów, które niedawno ukończyłem, dzięki czemu ściana jest dobrze podparta. Następnie całkowicie odkurzę wgłębienia, zanim zacznę zaprawiać.

Używam mieszanki zaprawy typu N (już gotowe; wystarczy dodać wodę). Ponieważ jest to około 25 procent materiału cementowego (wapno i cement portlandzki), dodaję piasek, aby obniżyć ten procent do około dwudziestu procent, aby ściślej dopasować twardość starej zaprawy wapiennej, chociaż ze wszystkimi sprzecznymi poradami na ten temat, Wątpię, żeby to miało znaczenie, jak niektórzy twierdzą. Piasek sprawia jednak, że zaprawa jest nieco bardziej urabialna i pozwala mi lepiej upakować ją w szczelinach.

Używam kielni i narzędzia do szpachlowania, aby dokładnie zapakować zaprawę między kamieniami i całkowicie wypełnić wgłębienia (mam na myśli ZUPEŁNIE). Następnie po krótkim utwardzeniu (dopóki wilgoć nie wyschnie z zaprawy), używam wilgotnego pędzla (naprawdę taniego do tego celu), aby gładko spoić zaprawy i mocno związać wszystkie krawędzie z kamieniem . Rezultat jest przyjemny dla oka i całkowicie zamknięty. Następnie kamienny mason poinformował mnie, że płaszcz parge (całkowicie pokrywający ścianę) nie jest konieczny; w rzeczywistości wydaje mi się, że jeśli w przyszłości będą potrzebne naprawy, to ta powłoka utrudni ich wczesne dostrzeżenie i skomplikuje naprawę.

Mam nadzieję, że to pomoże. Moje naprawy postępują ładnie i wyglądają dokładnie tak, jak robił kamienny mason.

Jestem na tym samym zadaniu. Mam dokładnie taki sam rodzaj fundamentu z kamienia polnego, jak na powyższym zdjęciu, gdzie oryginalna zaprawa wypada i tworzy zakurzony bałagan wokół wnętrza piwnicy. Po kilku badaniach moja żona rozpoczęła proces chowania przy użyciu zaprawy typu N zmieszanej z piaskiem, ale nigdy nie ukończyła projektu. To było około 5 lat temu i nadal wygląda na to, że zostało zrobione wczoraj. Teraz, gdy mam trochę wolnego czasu, wskoczę i zacznę od miejsca, w którym skończyła. Logika i badania prowadzą mnie do tego wniosku: 1. Ponieważ mój dom został zbudowany w 1870 roku, a cement portlandzki nie był szeroko stosowany, oryginalna zaprawa musiała być zaprawą na bazie wapna i prawdopodobnie powinienem użyć mieszanki wapna i portlandu. (co będzie znacznie trudniejsze niż oryginał) 2. Kamienie polne w moim fundamencie składają się z granitowych i kwarcowych skał, które są niezwykle twarde, więc moja zaprawa nigdy nie będzie twardsza niż skała. 3. Ponieważ podłoże jest poniżej stopnia i nie podlega zamarzaniu, a po czterech stronach opiera się na zabrudzeniach, jedynym problemem, jaki mam, są problemy z wilgocią. Podsumowując, ponieważ typ N może zastępować na wykresie typ S, a ja zacząłem od typu N i wygląda na to, że dobrze się trzyma, powinienem kontynuować z typem N i piaskiem. Powiedziawszy to wszystko, chciałbym wiedzieć, z czym postanowił pójść pan Ljosa. ponieważ typ N może zastępować na wykresie typ S, a ja zacząłem od typu N i wygląda na to, że dobrze się trzyma, powinienem kontynuować z typem N i piaskiem. Powiedziawszy to wszystko, chciałbym wiedzieć, z czym postanowił pójść pan Ljosa. ponieważ typ N może zastępować na wykresie typ S, a ja zacząłem od typu N i wygląda na to, że dobrze się trzyma, powinienem kontynuować z typem N i piaskiem. Powiedziawszy to wszystko, chciałbym wiedzieć, z czym postanowił pójść pan Ljosa.