Jaka jest różnica między kompresją na PK a tabelą?

Kompresję danych można ustawić w tabeli:

CREATE TABLE dbo.SomeTable(
    SomeId [bigint] NOT NULL,
    OtherId [bigint] NOT NULL,
    IsActive [bit] NOT NULL,
 CONSTRAINT [PK_Some] PRIMARY KEY CLUSTERED 
 (
    SomeId Desc
 )
) ON SomePartitionScheme(SomeId) WITH (DATA_COMPRESSION=PAGE)

Można to zdefiniować na kluczu podstawowym:

CREATE TABLE dbo.SomeTable(
    SomeId [bigint] NOT NULL,
    OtherId [bigint] NOT NULL,
    IsActive [bit] NOT NULL,
 CONSTRAINT [PK_Some] PRIMARY KEY CLUSTERED 
 (
    SomeId Desc
 ) WITH (DATA_COMPRESSION=PAGE)
) ON SomePartitionScheme(SomeId) 

Ale jeśli umieścisz to na obu, otrzymasz następujący błąd:

Opcja DATA_COMPRESSION została określona więcej niż raz dla tabeli lub przynajmniej dla jednej z jej partycji, jeśli tabela jest podzielona na partycje.

Czy jest jakaś różnica w umieszczaniu go na PK vs. na stole?

Nie chodzi o kompresję klucza podstawowego, ale o kompresję indeksu klastrowego . W przypadku SQL Server indeks klastrowy organizuje strukturę fizyczną tabeli na tym indeksie. Lub, w skrócie, indeks klastrowany jest tabelą. Oznacza to, że kompresja indeksu klastrowanego i kompresja tabeli są funkcjonalnie równoważne. Jeśli utworzysz klucz podstawowy jako indeks nieklastrowany i utrzymasz tabelę podstawową jako stertę, te dwie struktury byłyby inne i osobno skompresowane.