Prezentacja w toku (slajdy są już dostępne)

Prezentacja teraz podana. Slajdy dostępne poniżej.

Prezentacja prac w toku jest czymś, co wszyscy powinniśmy zrobić, aby uzyskać wczesną informację zwrotną i pomóc w krystalizacji naszych pomysłów. Niestety, wielu doktorantów potrzebuje pomocy w przezwyciężeniu trudności związanych z prezentowaniem wczesnych badań, nawet jeśli dotyczy to tylko ich własnej grupy badawczej. Będę mówił o przedstawianiu pracy w toku naszym absolwentom i chciałbym uzyskać informacje na temat tego, jakie porady powinienem im udzielić, aby pomóc im bardziej chętnie dzielić się swoją pracą.

• Jakie wskazówki możesz zaoferować na temat prezentacji produkcji w toku?
• Jak prezentowani powinni sobie poradzić z tym, że pomysły nie są do końca jasne w jego głowie?

Nie martwię się zbytnio o kradzież pracy, ponieważ prezentacja odbędzie się lokalnie. Chciałbym wiedzieć, jak zachęcić uczniów do zaprezentowania takiej pracy i jak najlepiej to zrobić.

Praca uczniów ma na ogół charakter formalny, a nie opisywanie systemów, więc mam nadzieję, że to pytanie jest tutaj istotne. Jeśli uważasz, że jest to poza zakresem, powiedz to.

Wynikowa prezentacja.

Oto wynik . Jestem bardzo wdzięczny za pański wkład, który, jak widać, był użyteczny.

Z twojego pytania (użycie słowa „chętny”) wynika, że ​​jednym środkiem odstraszającym jest niechęć uczniów do przedstawienia się. Ponieważ jest w twojej grupie badawczej, zakładam, że zgarnięcie nie jest czymś, o co powinni się martwić :). Tak więc prawdziwym powodem jest to, że się boją: pozornego braku wiedzy, nieznania odpowiedzi i znalezienia jej przez kogoś innego w ciągu 5 minut po rozpoczęciu prezentacji lub osób uznających swoje pomysły za nieciekawe.

Innymi słowy, zespół oszusta .

Jednym z najważniejszych etapów, jakie musi przejść student, jest moment, w którym zdają sobie sprawę, że mogą grać w świecie badań i wnoszą swój własny wkład. Zdarza się to często, gdy publikowany jest ich pierwszy artykuł, ale może się to zdarzyć także wtedy, gdy po raz pierwszy rozmawiają z „wyższym” badaczem i zdają sobie sprawę, że wiedzą więcej na temat interesującego ich tematu, a nawet po raz pierwszy wykazują zupełnie nowy wynik. .

Jedną z rad dla ciebie może być wygłaszanie takich własnych rozmów, w których pokazujesz „jak powstaje kiełbasa” i pokazujesz, jak źle sformułowane mogą być twoje początkowe pomysły. To daje im model do pracy. Przynajmniej możesz podać im przykłady krętej ścieżki, którą podąża projekt badawczy.

Druga rada, jaką możesz im dać, to pamiętać, że najprawdopodobniej nikt nie wie tyle o swoim problemie, co oni. Mogą jeszcze tego nie internalizować, ale powtarzające się przypomnienia mogą pomóc :)

Kiedy faktycznie wygłaszają przemówienie, rada Sylvaina jest bardzo dobra: nie sądzę jednak, aby obowiązywała tu zasada 1/3, ponieważ w twojej grupie badawczej prawdopodobnie nie ma zewnętrznych ekspertów i prawdopodobnie nie ma ogólnych odbiorców. Ale wspomnę o linii, którą usłyszałem wczoraj w kontekście dziennikarstwa, ale która bardzo dobrze odnosi się do rozmów niedoświadczonych ludzi:

Nie przeceniaj wiedzy odbiorców i nie lekceważ ich inteligencji.

Innymi słowy, podaj całe potrzebne tło i nie tylko. Ale nie okazuj od początku małego lematu.

Radziłbym i powiedziałem w następujący sposób: „Oczywiście istnieje ryzyko kradzieży twoich pomysłów, ale jeśli ryzyko to powstrzyma cię przed dzieleniem się, tracisz dużą część przyjemności z prac naukowych”.

W dalszej części „ty” jest studentem :)

Podejście WWH (co? Dlaczego? Jak?) Zawsze dobrze nadaje strukturę prezentacji pracy w toku.

• Co? Moim zdaniem najlepiej jest najpierw opisać konkretny problem. Przeciwnie, podanie najpierw bardzo szerokiego kontekstu może szybko stracić publiczność. Jeśli zaczynasz od czegoś skoncentrowanego, ludzie słuchają tego, co mówisz.

• Czemu? Następnym krokiem jest ocena zainteresowania problemem. Nie interes pracy włożonej w rozwiązanie tego problemu, ale tylko dlaczego jest to ważne, aby rozwiązać ten problem.

• W jaki sposób? Nadszedł czas, aby przedstawić SWOJĄ pracę: techniki, narzędzia, pomysły, które działają, pomysły, które nie działają i dlaczego nie. Jest to także czas, w którym prosisz o pomoc, jeśli potrzebujesz pomocy.

Pamiętaj również o trzeciej zasadzie: 1/3 rozmowy jest przeznaczona dla wszystkich, 1/3 jest przeznaczona dla osób z twojego (szerokiego) obszaru, a ostatnia trzecia jest dla innych ekspertów (możesz tutaj podać szczegóły techniczne) .

edytuj następujący komentarz Dave'a:

Przedstawianie pomysłów, które nie są jasne, jest rzeczywiście trudne, nawet dla wykładowców, jak sądzę. W przeszłości uczniowie wykonywali 2 kroki. Jako drugi krok przeprowadziliśmy formalne rozmowy zgodnie z regułą WWH i regułą 1/3, nazwano to seminarium doktoranckim. Podczas tego seminarium studenci przedstawili prawie ukończone prace w toku. Pierwszym krokiem była nieformalna rozmowa obiadowa studentów na wczesnych etapach ich pomysłów. Zazwyczaj składa się z grupy ludzi jedzących pizze, siedzących przed tablicą i ekranem projektora, słuchających ucznia, który chciał sformalizować swoje pomysły.

Poprosiłem doktora o tę rozmowę, aby przygotować slajdy, w których „rzeczy formalne” zostały napisane obok zdania w języku naturalnym, dokładnie wyjaśniając „rzeczy formalne”. Tablica służyła do przepisywania wszystkich rzeczy razem (studenci + wykładowcy). Każdy mówca miał ograniczony czas, więc pomysł jest taki, że podczas pierwszej rozmowy starasz się uczynić kilka rzeczy bardziej precyzyjnymi, a potem wracasz na następną rundę tydzień później, itd. Przerwaliśmy to, ponieważ czasami, z niektórymi ludźmi, takie podejście może prowadzić do problemów (np. pomyśl o współautorstwie).