Znaczenie prac jednego autora?

Jestem doktorantem czwartego roku informatyki teoretycznej. Chciałbym zostać w środowisku akademickim, więc myślę o tym, jak najlepiej rozwinąć swoją karierę. Oczywiście najlepszym sposobem na zrobienie tego jest napisanie wielu dobrych prac, ale inne pytanie brzmi, czy powinienem starać się, aby więcej z tych prac było jednym autorem.

Do tej pory mam tylko jeden artykuł autora (spośród sześciu). To nie moja najlepsza praca, ani najnowsza. Czy to czerwona flaga przy składaniu wniosków o staż doktorski lub na wydział? Czy powinienem spróbować uzyskać więcej artykułów jednego autora?

Sprowadza się to do mojego podejścia do badań. Lubię rozmawiać z ludźmi. Lubię opowiadać ludziom, nad czym pracuję, a jeśli są zainteresowani, chętnie z nimi współpracuję. Innymi słowy, jestem bardzo otwarty na współpracę, nawet jeśli nie jest to absolutnie konieczne. Czy powinienem to zmienić? To znaczy, czy powinienem starać się bardziej zachować projekty dla siebie, aby skończyć z artykułami jednego autora?

Przepraszamy, jeśli to pytanie jest nie na temat. Chcę zadać to pytanie osobom w mojej okolicy, a nie na forum ogólnym, takim jak academia.se . W szczególności na wszystkich moich pracach autorzy są uporządkowani alfabetycznie. To sprawia, że prace jednego autora są ważniejszym sygnałem w TCS niż w innych obszarach, w których autor zamawia te informacje.

soft-question career

— Student
źródło

Współautorstwo to subtelna sprawa. Ogólna zasada: jeśli myślisz przez 2-3 tygodnie bez rezultatu, a ktoś dał ci odpowiedź - należy go zaprosić jako współautora. Jeśli przed chwilą powiedziałeś komuś w kawiarni, że jest problem, o którym nie pomyślałeś nawet przez 1-2 dni, a ktoś dał ci odpowiedź - to nie. Nie powinieneś „ukrywać” problemów, nad którymi pracujesz, powinieneś poświęcić nieco więcej czasu na ich przemyślenie, zanim zapytasz innych. Poważni badacze są bardzo „odporni” na „branie ich jako współautorów”… chcą mieć pewność, że wnieśli prawdziwy wkład.

— Stasys,

@Stasys Całkowicie nie zgadzam się z twoją „ogólną zasadą”. Autorstwo powinno być określone przez wkład wniesiony w dzieło, a nie przez czas, w którym jeden z uczestników poświęcił się na jego rozwiązanie. W szczególności, jeśli powiesz mi problem w kawiarni, a ja go rozwiązać bez udziału ciebie inny niż oświadczenie problemu, brzmi to strasznie dużo jak ja powinien być jedynym autorem tego papieru, z aknowledgment wam za mówienie mi problem. Lub, bardziej prawdopodobny i preferowany wynik, pracowalibyśmy razem, rozszerzając wynik i obaj byliśmy autorami.

— David Richerby

@DavidRicherby Mówienie mi, że problem jest dużym wkładem - trudno znaleźć dobre problemy. Jeśli ktoś powiedziałby mi problem, a ja go rozwiązałem, ogólnie chciałbym uwzględnić go jako współautora.

— Thomas

@Thomas Twoje kryterium jest również niezależne od ilości czasu, który sugerujący problem poświęcił na rozwiązanie problemu.

— David Richerby

@David: Zauważ, że moja „ogólna zasada” wskazuje tylko na dwie skrajne sytuacje - subtelna jest tylko „szara strefa” pomiędzy: prawdziwy wkład, gdy już rozpoczyna się wspólna rozmowa. O „problemie z kawiarnią”: miałem na myśli sytuację, w której dasz mi odpowiedź, zanim nasze kubki będą puste: wyraźny znak, że albo problem nie był wcale problemem, albo faktem folklorystycznym. Zgadzam się z Thomasem, ale tylko wtedy, gdy problem rzeczywiście „pachnie bardzo świeżo”, nie został wcześniej zauważony. W przeciwnym razie wystarczy krótkie potwierdzenie „zwrócenia uwagi”.

— Stasys,

W niektórych dziedzinach (takich jak np. Ekonomia i matematyka) pojedyncze prace są dobrą rzeczą, gdy wchodzisz na rynek pracy. W informatyce teoretycznej współpraca jest znacznie bardziej powszechna i nawet stosunkowo starsi badacze mają bardzo mało pojedynczych opracowań. Nie jest wcale podejrzane, że student na rynku ma tylko artykuły ze współautorami. Wynika to częściowo z tego, że publikujemy częściej, więc jest ok, że każdy artykuł ma mniej sygnału na temat twojego konkretnego wkładu. Nie oznacza to, że pojedyncze prace nie są imponujące, ale uznanie autorów jest superaddytywne wśród autorów, a biorąc wszystko pod uwagę, powinieneś mieć lepszy papier z większą liczbą współautorów niż gorszy z mniejszą liczbą. To powinno popchnąć cię do współpracy,

Oczywiście przy podejmowaniu decyzji o zatrudnieniu komisje będą próbowały dowiedzieć się, czy w znacznym stopniu przyczyniły się Państwo do opracowania dokumentów, nad którymi pracowaliście, czy też nie - ale zostanie to zrobione w dużej mierze dzięki otrzymanym listom. Jeśli masz kilka dobrych prac z tym samym starszym współautorem, współautor powinien napisać do ciebie list, ponieważ mogą szczegółowo wyjaśnić twój wkład. Pomaga również, jeśli masz własny jasny plan badań. Wiele artykułów na twój temat, z rotacyjną obsadą współautorów, pokazuje, że kierujesz badaniami, w przeciwieństwie do serii artykułów na różne tematy, z których każdy znajduje się w programie badań różnych współautorów.

— Aaron Roth
źródło