Przesyłanie pracy innych osób do arXiv

To delikatne pytanie mające na celu ustalenie, co ludzie uważają za najlepszą praktykę zawodową w zakresie nieoryginalnej pracy nad arXiv.

Istnieje szkic artykułu [1] autorstwa Roberta Szelepcsényiego, opublikowanego w jego przestrzeni internetowej na Uniwersytecie w Chicago, najwyraźniej napisany ponad dziesięć lat temu podczas studiów podyplomowych. Praca wydaje się poprawna, modulo kilka bardzo drobnych błędów i zawiera wynik, do którego chciałbym się odnieść, niezależnie od tego, co University of Chicago zamierza zrobić z tą przestrzenią. Wydaje się, że jest dostępny tylko w tej jednej lokalizacji; i wydaje się, że nie ma żadnych publicznie dostępnych dzieł, które dublowałyby jego wyniki.

Częściowo w celu zapewnienia jego poprawności, podjąłem na siebie obowiązek napisania notatek podsumowujących wyniki i motywy tego projektu, uznając, że jest to zasadniczo podsumowanie [1] i które, miejmy nadzieję, łagodzi niektóre nierówności występujące w istniejący projekt. Z pewnością mogę umieścić te notatki w Internecie na własnej przestrzeni internetowej, ale obecnie arXiv wydaje się być najbardziej odpowiedzialnym miejscem do przedstawienia tego projektu do wykorzystania w przyszłości.

Pytanie.

Zakładając poprawne uznanie i zakładając, że wyniki te nie są powszechnie dostępne, czy istnieje jakiś szczególny powód, dla którego nie powinienem przedstawiać mojego projektu wyników Szelepcsényi w arXiv?

[1] Logspace MOD Klasy z modułami złożonymi (wersja wstępna) - plik Postscript

soft-question research-practice

— Niel de Beaudrap
źródło

Wydaje się, że to idealne pytanie dla nowego academia.SE ; w ogóle nie jest specyficzny dla TCS.

— Raphael

Pytanie to nie wydaje się dotyczyć TCS, więc IMHO Academia jest bardziej odpowiednim miejscem.

— Kaveh

czy to nie jest oczywiste - próbowałeś się z nim skontaktować bezpośrednio i poprosić o opinię na ten temat?

— vzn

@Raphael, Kaveh: to nie jest zły punkt, choć jest to coś, w którym nastawienie jest bardziej prawdopodobne w zależności od pola. Być może nie dla tych pól, w przypadku których www.arXiv.org rutynowo przyjmuje zgłoszenia.

— Niel de Beaudrap,

@vzn: Być może możesz mieć więcej szczęścia niż ja, znajdując dla niego aktualny adres e-mail (lub nawet aktualną przynależność). Trudno znaleźć adresy, które mogłyby do niego dotrzeć, a te, których próbowałem, dostają powiadomienia o niedostarczeniu.

— Niel de Beaudrap,

Odpowiedzi:

Powinno to być całkowicie akceptowalne, jeśli jest oprawione w artykuł ekspozycyjny. W matematyce istnieje długa tradycja artykułów ekspozycyjnych (jednym z przykładów, który przychodzi na myśl, jest prezentacja Thurstona metody opracowanej przez Conwaya w celu ustalenia, czy płaszczyznę można kafelkować danym kształtem, patrz tutaj ). Upewnij się tylko, że streszczenie i wstęp informują, że wszystko, co robisz, to wyjaśnienie dowodu Szelepcsényi.

— Sasho Nikolov
źródło

Być może różnica polega na tym, że nie ma zamiaru wystawienia.

— Suresh Venkat

@Suresh To prawda i pisanie tego mi przeszkadzało. Czuję, że gdy Niel zacznie pisać, nieuchronnie wymyśli modyfikacje i uproszczenia lub po prostu inny sposób prezentacji rzeczy ... co może pójść w kierunku wystawy. Z perspektywy czasu zgadzam się z komentarzem, że włączenie wyniku do rozszerzonej wersji artykułu wykorzystującego wynik, być może jako wyraźnie oznaczony dodatek, może być lepsze.

— Sasho Nikolov

Mam zamiar ekspozycyjny, ale jego artykuł nie jest szczególnie potrzebny; jego luki są domyślnie wypełnione kontekstem. Piszę opis, dlaczego wydaje się, że Szelepcsényi zdecydował się na takie podejście: ma to zasadnicze znaczenie dla czytelności, jeśli ktoś celowo i jednoznacznie apiuje artykuł innej osoby z powtarzanym cytowaniem. Ale nie jest dla mnie jasne, że granie w „archeologa matematycznego” było wystarczającym warunkiem, aby uczynić go akceptowalną praktyką. (Oczywiście refaktoryzuję niektóre z jego analiz, aby ułatwić podejście, więc może ta obawa jest dyskusyjna.)

— Niel de Beaudrap

W zależności od tego, co chcesz z tym zrobić, możliwą alternatywą jest po prostu złożenie go do pracy, którą wykonujesz, tj. Podsumowanie wyników, z wyraźnym przypisaniem, ale wewnątrz twojej pracy. Wyniki w pracy Szelepcsenyi nie wydają się zajmować zbyt wiele miejsca, aby to zrobić za pomocą gazety. Byłoby złym pomysłem w przypadku papieru konferencyjnego. Oczywiście, jeśli nie masz pewności, gdzie można to opublikować w rozsądnych ramach czasowych, lepszym pomysłem jest papier czysto ekspozycyjny.

— Luke Mathieson
źródło

Podoba mi się ten pomysł i dodam, że nawet jeśli zgłaszasz się na konferencję, nadal możesz mieć rozszerzoną wersję arxiv swojej pracy, która obejmuje ekspozycję wyników Szelepcsenyi

— Sasho Nikolov

Myślę, że to trudne terytorium. Autor każdego dzieła kreatywnego jest prawnie właścicielem praw autorskich do tego dzieła, chyba że sceduje je na inną stronę. Niezależnie od kwestii prawnych każdy badacz naturalnie miałby poczucie, że jest właścicielem swojej pracy. Więc opublikowanie go (i uważam, że umieszczenie go w arXiv jest metodą publikacji) bez ich zgody byłoby niestosowne. Umieszczenie go na własnej stronie byłoby mniej konfrontacyjne.

Jednak całkowicie dopuszczalne jest cytowanie dokumentu roboczego, który znajduje się w czyjejś przestrzeni internetowej. Cytowanie nie musi odbywać się w arXiv.

— Uday Reddy
źródło

Martwię się, w części, dla trwałości zanurzenia Szelepcsenyi użytkownika. (Prezentacja przydałaby się również trochę dopracowania). Rzeczywiście celowo skopiowałem wiele technik szkicu, a nawet strukturę jego prezentacji, ale z ciągłym powoływaniem się na dom, że nie jest to dla mnie oryginalne, oraz z pewnymi uproszczeniami, zarówno ze względu na miłość, jak i zwięzłość. Czy twoim zdaniem jest to, że fakt, iż nie zawiera oryginalnej treści ( tj. Że „wartość dodana” mojego artykułu jest zasadniczo tylko w prezentacji) oznacza, że jest to równoznaczne z plagiatem?

— Niel de Beaudrap,

@NieldeBeaudrap Nie, plagiat nie jest problemem. Problemem jest publikowanie czyichś prac bez ich zgody .

— Uday Reddy,

Trochę niepokoi mnie twierdzenie, że powiązanie dowodu innego człowieka własnymi słowami z odpowiednim przypisaniem stanowi pewnego rodzaju naruszenie praw autorskich. Z pewnością, gdybym pisał monografię, nie musiałbym kontaktować się z każdym pisarzem, którego prace opisuję za pozwoleniem, prawda? Mam nadzieję, że wystarczyłoby cytowanie

— Sasho Nikolov

@Uday Reddy: Prawa autorskie różnią się w zależności od kraju. O jakim kraju mówisz?

— Tsuyoshi Ito

bez względu na to, czy pisze monografię, czy nie, robi to, co robi autor monografii: opowiadając cudzym dowodem własnymi słowami, z odpowiednim cytatem. poważnie wątpię, że stanowi to naruszenie praw autorskich (ale chcę zostać obalony) i nie widzę w tym, co jest nieprofesjonalnego.

— Sasho Nikolov