Najlepsza metoda korekcji błędów w dystrybucji klucza kwantowego

O ile wiem, prawie wszystkie implementacje QKD wykorzystują algorytm CASCADE Brassarda i Salvaila do korekcji błędów. Czy to naprawdę najbardziej znana metoda poprawiania błędów we wspólnej sekwencji losowych kubitów, czy może jest lepsza propozycja, aby zamiast tego stosować implementacje QKD?

W rzeczywistości dużo się dzieje w badaniach nad lepszymi i szybszymi kodami korekcji błędów dla QKD. Największym wąskim gardłem protokołu CASCADE jest to, że wymaga dużo klasycznej komunikacji między Alicją i Bobem.

Dużo pracy włożono w kody LDPC. Możesz zajrzeć do następujących dokumentów:

- Wydajny protokół uzgadniania dla dystrybucji klucza dyskretnego kwantowego (arXiv: 0901.2140v1)

- Oceń kompatybilny protokół uzgadniania informacji: Aplikacja do QKD (arXiv: 1006.2660v1).

Ponadto sugeruję, aby spojrzeć na slajdy na https://sqt.ait.ac.at/software/projects/hipanq/wiki/Schedule, gdzie jest wiele rozmów na temat korekcji błędów w QKD.

Na koniec, jeśli chodzi o aplikacje, chciałbym zauważyć , że demostration, który został wykonany w Tokio, został również zaimplementowany przy użyciu kodów LDPC (odnośnik znajduje się w arXiv: 1103.3566v1 na stronie 13).

Tutaj znajdziesz listę publikacji na temat korekcji błędów (uzgadnianie informacji) dla QKD: http://gcc.ls.fi.upm.es/en/publications.html

Wydajność z wykorzystaniem znormalizowanych kodów kontroli parzystości o niskiej gęstości została niedawno opublikowana w następującej pracy: Uzgodnienie klucza dla wysokiej wydajności kwantowej dystrybucji klucza, raporty naukowe 3, numer artykułu: 1576

Niektóre dane liczbowe dotyczące wydajności i macierzy kontroli parzystości są również dostępne na stronie http://www.dma.fi.upm.es/jmartinez/qkd_error_correction.html