Wydaje się, że istnieje literówka; Zakładam, że masz zamiar znaleźć który nie jest sumą wektorów wśród (nie ). ( log n ) O ( 1 ) v 1 , … , v m nu∈{0,1}n(logn)O(1)v1,…,vmn
Nie jest dla mnie jasne, czy jakaś stała w działa dla Ciebie. Jeśli możesz zadowolić się sumami mniejszymi niż wektorów, być może jest coś do zrobienia. Ale jeśli chcesz, aby ta ilość była , to myślę, że jest to dość trudne (pracowałem nad tym problemem od dłuższego czasu). log m ( log m ) 1 + δ(logn)O(1)logm(logm)1+δ
Nadal możesz zainteresować się tym, że jest to przykład problemu zdalnego punktu Alona, Panigrahy i Yekhanina („Deterministyczne algorytmy aproksymacyjne dla problemu najbliższego słowa kodowego”) dla niektórych parametrów. Niech i będą kolumnami macierzy kontroli parzystości kodu liniowego w wymiaru (jeśli ta macierz nie miała pełnej rangi problem byłby trywialny). Wtedy twój problem jest równoznaczny ze znalezieniem , czyli daleko od kodu. To ustawienie parametrów, w których wymiar jest bardzo zbliżony do m, nie zostało zbadane w pracy. Mogą jednak tylko osiągnąć oddaleniev 1 , … , v m { 0 , 1 } m d = m - n u ∈ { 0 , 1 } n ( log n ) O ( 1 ) log m d = c mm>nv1,…,vm{0,1}md=m−nu∈{0,1}n(logn)O(1)logmdo wymiaru dla pewnej stałej . W rzeczywistości nie sądzę, abyśmy znali jakiś certyfikat wielomianowy, który pozwala nam udowodnić, że jakiś wektor jest większy niż daleko od przestrzeni wymiaru , nie mówiąc już o znalezieniu to.d=cmω ( log m ) Ω ( m )cω(logm)Ω(m)
Innym połączeniem jest uczenie się parzystości w modelu błędnym. Jeśli można skutecznie nauczyć się -parities (zdefiniowanych na ) z błędem związanym ściśle mniej niż , wówczas można ustawić dowolne wartości na pierwsze bity i `` wymuszają błąd '' na ostatnim bicie, ustawiając wartość przeciwną do przewidywanej przez ucznia. Wydaje się to jednak znacznie silniejsze.0 , 1 m n n - 1 u(logn)O(1)0,1mnn−1u
Problem związany jest również z oddzieleniem EXP od niektórych redukcji do rzadkich zestawów.