Odpowiedź na to pytanie jest trudna ze względu na politykę UE wobec jej państw członkowskich. Jak można się domyślać, kraje UE są patriotyczne w stosunku do własnych interesów o wiele bardziej niż do rzeczywistej „Unii Europejskiej”. UE jest konstrukcją gospodarczą. Pamiętaj o tym, zadając to pytanie, ponieważ niektóre odpowiedzi będą pochodzić od patriotycznych Greków i Bułgarów, a nawet od ludzi o takich dziedzictwach, mimo że nie są obywatelami tych krajów.
Przejdź do pytania. Odpowiedź polityczna, która dotyczy krajów UE, jest również odpowiedzią opartą na legalności używania słowa „Feta”. Dlaczego? Ponieważ Grecja ostatecznie uzyskała status „chroniony” dla sera o nazwie „feta”, a tym samym jedynym krajem, który może produkować ten rodzaj białego sera i nazwać go „feta”, jest Grecja. Inne kraje UE, które również produkują ten sam ser, nawet stosując te same składniki i procesy, nie mogą nazwać swojego produktu „feta”.
Czym bułgarska „feta” różni się lub przypomina grecką feta? Różnice będą dotyczyć podstawowego profilu smaku użytego mleka. Zasadniczo oba te sery są „feta”, ponieważ stosują tę samą podstawową recepturę i proces, o ile używają co najmniej 70% owiec i 30% koziego mleka. „Feta” z mleka krowiego wykorzystuje ten sam proces, ale jego profil smakowy jest zupełnie inny.
Z drugiej strony, co jest prawdziwszą fetą, bułgarskim lub francuskim serem wykorzystującym 100% mleka owczego lub greckim serem zawierającym 70% mieszanki owiec i 30% koziego mleka? Prawda jest taka, że ten słony biały ser, znany na całym świecie jako „Feta”, jest produkowany na Bałkanach od stuleci. Bułgaria leży na Bałkanach, podobnie jak Grecja, podobnie jak wszystkie kraje dawniej będące częścią Jugosławii i Albanii.
W słowiańskich krajach bałkańskich feta nazywa się po prostu „sirenje / sirene”. To słowo dosłownie tłumaczy się na „ser”, tak, po prostu „ser”. Wynika to z tego, ile lat i miejscowy ten produkt był w całym regionie Bałkanów. Ten ser jest serem tego regionu, tak jak ludy tego regionu.
Twierdzenie przez Grecję, że wszystkie sery w stylu „feta” są pochodzenia greckiego i można je naprawdę nazwać „feta” tylko wtedy, gdy są wytwarzane w Grecji, po prostu stawia politykę i patriotyzm przed historyczną rzeczywistością. Słowo „Feta” pojawiło się w języku greckim i leksykonie dopiero od XVII wieku, a nie tysiące lat, jak twierdzi Grecja. I w dużej mierze uzgodniono, że słowo „feta” pochodzi od włoskiego słowa „fetta” oznaczającego „plasterek”. Tak więc nawet słowo „feta” jest stosunkowo nowe w porównaniu do tego, jak długo ten ser był produkowany w regionie.
Grecja z powodzeniem gra w politykę, aby teraz zdobyć rynek sera „feta”, ponieważ stał się bardzo popularnym serem na całym świecie. W USA wiele restauracji podaje „sałatkę grecką”. Sałatka ta ma różne składniki, ponieważ w USA nie ma uniwersalnej „sałatki greckiej”, ale powodem, dla którego jest „grecka”, jest włączenie sera feta. Widziałem „grecką sałatkę”, która jest w zasadzie sałatą lodową, pomidorami i oliwkami z odrobiną pokruszonego sera feta, a to włączenie sprawia, że jest to „greckie”. Globalny marketing jest powodem, dla którego „feta” stała się znana jako „grecka”.
Myślę, że UE myliła się, kiedy podjęli decyzję. Ale jeśli czują się zmuszeni rzucić Grecji kość, nie powinni wykluczać innych krajów bałkańskich, które również mają historyczne roszczenia do tego rodzaju sera. Niech Grecja zatrzyma i użyje słowa „Feta” dla tego sera wyprodukowanego w Grecji. Ale pozwól także innym krajom, które sprawiają, że ten ser nazywa go serem „w stylu Feta”. Zmuszenie ich do użycia zupełnie innego słowa zaszkodzi również ich gospodarce. Dlaczego grecka gospodarka powinna być ważniejsza od innych?
Zjadłem dużo sera feta w ciągu 47 lat i zacząłem je jeść jako stabilne pożywienie w mojej diecie, ponieważ byłem w stanie jeść tego rodzaju pokarmy. Nie wszystkie greckie fety są identyczne. Nie cała francuska feta jest identyczna. Nie wszystkie wyczyny jugosłowiańskie są identyczne i nie wszystkie bułgarskie fety są identyczne. Wspaniale, mówię. Tak właśnie powinno być, o ile przestrzegana jest podstawowa receptura i procedura, wynikające z tego różnice w fakturze i profilu smakowym sprawiają, że świetnie jest wypróbować różne fety. Jeśli wszystko, co mamy dla fety, to przepis na grecki rząd, zastanów się, jak nudny byłby ten ser. Posiadanie różnych poziomów mleka owczego lub koziego, lub jednego lub drugiego, nadaje temu typowi sera wyjątkowy charakter. Różne trawy oraz różne minerały i zawartość w wodzie, którą konsumenci owiec i kóz bezpośrednio przełożą na profil smakowy konkretnej fety. Po co ograniczać to tylko do jednego kraju, zwłaszcza że cały region ma do niego pretensje? Nawet francuska feta dodaje jej wyjątkowości do świata fety. Bardzo podoba mi się kremowość i słodycz francuskiej fety. Ale nie jest to najlepsza feta dla niektórych przepisów i zastosowań. To jest piękno pozwalania na zmiany. Jestem zwolennikiem produktu mającego konkretną bazę, którą należy uhonorować, aby można go było nazwać „fetą”, na przykład używając wyłącznie mleka owczego i koziego. Jest nawet miejsce na fetę z mleka krowiego, o ile producent wyraźnie pokazuje na opakowaniu, że nie sprzedaje prawdziwej fety z owiec i kóz, ale inną fetę z mleka krowiego.
Ponownie problemem jest polityka, patriotyzm i protekcjonizm tam, gdzie nie należy.