W 1978 roku Edwin Catmull i Jim Clark zdefiniowali rekurencyjny proces podziału, który nosi ich nazwy, i chociaż zasady te obowiązują do dziś, jakie postępy nastąpiły w zakresie optymalizacji i dokładności?
Na SIGGRAPH 2014 podczas postępów w renderowaniu w czasie rzeczywistym mówiono o podziale zastosowanym w wezwaniu do służby. Nie pamiętam szczegółów, ale prawdopodobnie jest tam kilka dobrych informacji!
—
Alan Wolfe,
To brzmi jak pytanie, na które najlepiej odpowiedzieć w ankiecie na temat powierzchni podziału, i rzeczywiście, wyszukiwanie w Google hasła „podział powierzchni podziału” zawiera szereg odpowiednich publikacji. Na przykład „Opracowano algorytmy oceny bezpośredniej [Sta98, ZK02], edycji [BKZ01, BMBZ02, BMZB02, BLZ00], teksturowania [PB00] i konwersji do innych popularnych reprezentacji [Pet00] oraz obsługi sprzętowej do renderowania powierzchni podobszaru został zaproponowany [BAD + 01, BKS00, PS96] ”- Boier-Martin i in., 2005 .
—
Rahul,
„Badamy również powód niskiej adaptacji nowych schematów z zaletami teoretycznymi [i] wyjaśniamy, dlaczego powierzchnie Catmull – Clark stały się de facto standardem w modelowaniu geometrycznym” - Cashman, 2011 .
—
Rahul,
Przepraszam @NoviceInDisguise za to, że nie mam czasu, ale WRT dla Catmull-Clark, być może jednym z powodów tego, że wciąż jest bardzo używany, było rozszerzenie go przez DeRose i in., Np. Czynniki ostrości w teselacji, aby umożliwić zagniecenia itp. . cs.rutgers.edu/~decarlo/readings/derose98.pdf IIRC z tych rozszerzeń początkowo nie można było swobodnie korzystać (ale niektóre narzędzia komercyjne licencjonowały je od Pixar), jednak, o ile się mylę, wydaje się, że jest ono darmowe np. graphics.pixar.com/opensubdiv/docs/…
—
Simon F
Mam podniesiony na ten meta , aby zobaczyć, co ludzie myślą.
—
trichoplax