W grze Stratego główną mechaniką gry jest atakowanie pionka przeciwnika swoim. W tym wyzwaniu Twoim zadaniem jest zasymulowanie jednej z tych bitew i określenie, kto przeżyje.

Okular

Otrzymasz jako dane wejściowe parę sznurków reprezentujących kawałki Stratego. Kawałki są jednym z "S 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 B"( Sjest Szpiegiem i Bjest bombą). Pierwszą z nich będzie atakujący, a drugą zaatakowany.

Oto zasady określania wyników bitwy:

• Im wyższa liczba bije niższą liczbę: ["4", "6"] -> ["6"].
• Jeśli oba są takie same, to zarówno matryca: ["7", "7"] -> [].
• Szpiedzy są na dole, pod spodem jeszcze 1: ["S", "2"] -> ["2"].
• Jednakże, jeśli szpiegiem atakuje 10, to szpieg wygrywa: ["S", "10"] -> ["S"].
• Ale normalne zasady nadal obowiązują, jeśli 10jest jeden atakuje: ["10", "S"] -> ["10"].
• Jeśli coś atakuje bomba, bomba wygrywa: ["5", "B"] -> ["B"].
• Jednak górnik (a 3), można rozbroić bomby ["3", "B"] -> ["3"].
• Bomba nigdy nie będzie atakującym.
• Spotter (a 1) może atakować za pomocą normalnego mechanizmu, ale może także próbować „odgadnąć” pozycję drugiego gracza, którą można oznaczyć dowolnym rozsądnym zapisem.
• Jeśli oni odgadnąć poprawnie, drugi kawałek pieczątki: ["1(5)", "5"] -> ["1"].
• Jeśli źle się domyślić, nic się nie dzieje: ["1(3)", "5"] -> ["1", "5"].
• Spotters można dostrzec bomby: ["1(B)", "B"] -> ["1"].

To jest golf golfowy , więc wygrywa najkrótszy kod w bajtach !

(Możesz użyć tych przykładów jako przypadków testowych, ponieważ jestem zbyt leniwy, aby zebrać je wszystkie w jedną listę).

Haskell, 131 bajtów

To rozwiązanie ma postać funkcji infiksowej #z typemString -> String -> String

Dane wejściowe są akceptowane przez dwa argumenty łańcuchowe. Format wejścia Spotter to 1 xgdzie xjest guess.Output jest podana jako ciąg znaków. W przypadku, gdy obie jednostki przetrwają, zwrócony ciąg zawiera obie oddzielone spacją.

Moje oryginalne rozwiązanie zostało niestety naprawione, a poprawka kosztowała mnie kilka bajtów.

('1':' ':x)#y|x==y="1"|1>0="1 "++y
"S"#"10"="S"
"3"#"B"="3"
_#"B"="B"
x#y|x==y=[]
t@"10"#_=t
_#t@"10"=t
"S"#x=x
x#"S"=x
x#y=max x y

Python, 180 153 bajtów

def f(a,d,g=0):T=([[d]],[[a]]);return([[a]+[d]*(g!=d)]*(g!=0)+[[]]*(a==d)+T[d=="10"]*(a=="S")+T[1]*(d=="S")+T[a=="3"]*(d=="B")+T[int(a,36)>int(d,36)])[0]

Ta funkcja przyjmuje argumenty atakującego, obrońcy i opcjonalnie zgadywającego (jeśli atakujący jest obserwatorem). Zwraca tablicę zawierającą żywe fragmenty, które pozostały.

Nie golfił

def f(a,d,g=0):
 if g: return [a] if g==d else [a,d]
 if a==d: return []
 if a=="S": return [a] if d=="10" else [d]
 if d=="S": return[a]
 if d=="B": return [a] if a=="3" else [d]
 return [a] if int(a)>int(d) else [d]

Próbny

https://repl.it/C6Oz/2

JavaScript ES6, 98 86 bajtów

(a,b,g)=>a==1?b==g?a:[a,b]:b=="B"?a==3?a:b:a=="S"?b==10?a:b:b=="S"?a:a==b?[]:+a>+b?a:b

Akceptuje 3 argumenty (atakujący, obrońca, zgadywanie).

Przykładowe przebiegi:

f("4","6")     -> "6"
f("7","7")     -> []
f("S","2")     -> "2"
f("S","10")    -> "S"
f("10","S")    -> "10"
f("5","B")     -> "B"
f("3","B")     -> "3"
f("1","5","5") -> "1"
f("1","5","3") -> ["1","5"]
f("1","B","B") -> "1"

JavaScript, 179 166 160 bajtów

f=(a,c,b,n="")=>{if(c)if(c==b)return[a];else return[a,b];if(a==b)return[];a+b=="3B"&&(b=n);a=b=="B"?n:a;b=b=="S"?n:b;a+b=="S10"&&(a=n,b="S");return[+a>+b?a:b]}

Ta funkcja przyjmuje 3 argumenty - pierwszy to atakujący, drugi służy do obserwatorów (ich przypuszczenie), a trzeci to obrońca.

f = ( a, c, b, n = "" ) =>
{
	//Takes attacker (a), guess (c) and defender (b), n is only declaration
	//c should never be set unless a == 1 
	if ( c )
		if ( c == b ) return [ a ];
		else return[ a, b ]; //Spotters
	
	if( a == b ) return [ ]; //Kill each other if same

	a + b == "3B" && ( b = n ); //Miners destroy bombs
	a = b == "B" ? n : a; //Bomb kills almost everything
	b = b == "S" ? n : b; //Spy dies if anything attacks him
	a + b == "S10" && ( a = n, b = "S" ); //Spies kill 10s

	console.log( JSON.stringify( [a,b] ) );

	return [ +a > +b ? a : b ] //Higher number wins
}

function fight( )
{
	var input = [ [ attacker.value, guess.value], defender.value ];
	out.innerHTML += JSON.stringify( input ) + "   ->   " + JSON.stringify( f( input[0][0], input[0][1], input[1] ) ) + "<br>";
}

#sword
{
	width: 40px;
	height: auto;
	margin: 10px;
	cursor: pointer;
	
}

#guess
{
	width: 40px;
}

textarea
{
	height: 20px;
	margin-top: 0px;
}

.panel
{
	background-color: #DDDDDD;
	padding: 5px;
	border: 3px solid black;
}

#out
{
	border: 3px solid black;
	font-family: monospace;
	padding: 10px;
}

<table>
	<tr>
		<td class=panel>
			<textarea id=attacker placeholder="Attacker"></textarea>
			<textarea id=guess></textarea>
		</td>
		
		<td>
			<img onclick="fight()" id=sword src="http://cliparts.co/cliparts/8cx/Kjq/8cxKjqAKi.png"></img>
		</td>
		
		<td class=panel>
			<textarea id=defender placeholder="Defender"></textarea>
		</td>
	</tr>
		
	<tr>
		<td colspan=3>
			<div id=out></div>
		</td>
	</tr>
</table>

_{^{Ikona miecza pochodzi z cliparts.co}}

TSQL, 162 124 bajty

Gra w golfa:

DECLARE @1 varchar(2)='1',@ varchar(2)='3',@s varchar(2)='4'

PRINT IIF(@s>'',IIF(@=@s,@1,@1+','+@),IIF(@1=@,'',IIF(@1+@
IN('S10','3B')or'S'=@,@1,IIF(@='B'or'S'=@1,@,IIF(@1/1<@,@1,@)))))

Nie golfowany:

DECLARE 
  @1 varchar(2)='1', -- first piece
  @  varchar(2)='3',  -- second piece
  @s varchar(2)='4'  -- spotter(only fill this value for spotters)

PRINT
  IIF(@s>'',
    IIF(@=@s,@1,@1+','+@),
      IIF(@1=@,'',
        IIF(@1+@ IN('S10','3B')or'S'=@,@1,
          IIF(@='B'or'S'=@1,@,
            IIF(@1/1<@,@1,@)))))

Skrzypce