Long-time lurker, plakat po raz pierwszy. No i proszę.

Na stronie Wikipedii dotyczącej quine napisano , że „quine jest uważane za„ oszustwo ”, jeśli patrzy na swój własny kod źródłowy”. Twoim zadaniem jest stworzenie jednego z tych „oszustów”, które będą czytały własny kod źródłowy.

To jest golf golfowy , więc wygrywa najkrótszy kod w bajtach - w każdym języku . Oznacza to, że 5-bajtowy skrypt Pyth nie pobiłby 21-bajtowego skryptu Python - ale 15-bajtowy skrypt Python.

Aby odczytać kod źródłowy, musisz użyć pliku I / O, więc następujący kod JavaScript, pobrany z oficjalnej strony Wikipedii, jest nieprawidłowy:

function a() {
    document.write(a, "a()");
}
a()

Musi uzyskać dostęp do kodu źródłowego pliku na dysku .

Nie możesz podać nazwy pliku. Musisz wykryć samą nazwę pliku.

Czy wszystko jasne? Iść!

Zsh , 4 bajty

<$0

Powłoka Z ma wbudowane funkcje kotów. Czwarty znak to linia.

Wypróbuj online!

Kod nie zależy w żaden sposób od nazwy pliku; działa, nawet jeśli nazwa pliku zawiera znaki specjalne, takie jak spacje lub znaki nowej linii.

Testowe uruchomienie

$ cat "my quine.sh"
<$0
$ zsh "my quine.sh" 
<$0
$ diff -s <(zsh "my quine.sh") <(cat "my quine.sh")
Files /dev/fd/63 and /dev/fd/62 are identical

Bash, 6 bajtów

cat $0

Gruntownie.

Program ładujący wykonywalny UNIX, 10 bajtów

#!/bin/cat

Jeśli nie obchodzi Cię spam związany ze standardowym błędem, możesz go skrócić o jeden bajt:

#!/bin/dd

C, 52

s[99];main(){read(open(__FILE__,0),s,99);printf(s);}

Oczywiście, to czyta kod źródłowy, a nie skompilowany program - zakładam, że jest to zgodne ze specyfikacją.

PHP, 21 bajtów

<?=file(__FILE__)[0];

fileczyta plik linia po linii do tablicy, a plik ma tylko jedną linię. To oszczędza bajt w porównaniu do readfile(__FILE__).

Perl, 15 bajtów

open 0;print<0>

Zaoszczędzono 3 bajty dzięki @ ThisSuitIsBlackNot !

Perl 6, 20 bajtów

print slurp $?FILE

Nie pracowałem bardzo długo z Perlem 6, więc nie jestem pewien, czy są jakieś sztuczki, które mogłyby go skrócić.

osascript (AppleScript z wiersza poleceń), 40 33 32 bajty

(przeczytaj ścieżkę do mnie) akapit 1

Wykonanie na pliku o nazwie z osascript a.

Pobiera pierwszy akapit (linię) pliku i drukuje go do STDOUT ze znakiem nowej linii, a zatem nowej linii w kodzie.

Python 2, 32 bajty

Na końcu pliku znajduje się nowa linia.

print open(__file__).readline()

Python 3, 33 bajty

Na końcu pliku znajduje się nowa linia.

print(open(__file__).readline())

Dzięki feersum za złapanie problemu i dostarczenie __file__, Loovjo za nowe podejście do rozwiązania Python 2, które pozwoliło zaoszczędzić 17 bajtów, a Skyler za rozwiązanie, które pozwoliło zaoszczędzić kolejny bajt i działało zarówno w Pythonie 2, jak i 3 (w oczekiwaniu printna funkcję w Pythonie 3)!

Link do dokumentu dla readline

Partia, 9 8 bajtów

@type %0

Zapisano bajt dzięki @Joshua

Python 2.7, 30 bajtów

print open(__file__).read(29)

Edycja: Żeby było jasne, powyższy kod powinien mieć nowy wiersz na końcu jako 30 bajt. Nie znam wystarczająco znaczników, aby dowiedzieć się, jak wyświetlić go w bloku kodu.

Używam tutaj tej samej sztuczki, co w moim przesłaniu C. Odczytuje to cały plik źródłowy z wyłączeniem końcowego nowego wiersza, aby uwzględnić dodatkowy nowy wiersz, który printzostanie dołączony do wyniku.

Java, 212 196 bajtów (171 bajtów z wątpliwymi regułami kodowania twardego)

Dzięki @Cruncher za skrócenie go o ~ 15 bajtów!

Nie mam wątpliwości, że można grać w golfa.

import java.nio.file.*;class A{public static void main(String[]a){new A();}A(){try{System.out.print(new String(Files.readAllBytes(Paths.get(getClass().getName()+".java"))));}catch(Exception e){}}}

Lub inną metodą, używając metody statycznej (i nazwy klasy), otrzymuję 171 bajtów. Nie jestem jednak pewien, czy to kwalifikuje się jako zakodowane na stałe.

import java.nio.file.*;class A{public static void main(String[]a)throws Exception{System.out.print(new String(Files.readAllBytes(Paths.get(A.class.getName()+".java"))));}}

Używa konstruktora, aby uzyskać nazwę klasy metodą niestatyczną. Zastosowanie metody statycznej ( A.class.getName()) było naprawdę mocno zakodowane, więc użyłem „właściwej” metody. Za pomocą A.class.getName()tego kodu skraca się do 171 bajtów.

Wersje czytelne:

Korzystanie z konstruktora i this.getClass():

import java.nio.file.*;
class A{
    public static void main(String[]a) {
        new A();
    }
    A(){
        try{
            System.out.print(
                new String(
                Files.readAllBytes(
                Paths.get(
                getClass().getName()+".java"))));
        }
        catch(Exception e) {}
    }
}

Za pomocą metody statycznej A.class.getName():

import java.nio.file.*;
class A {
    public static void main(String[] a) throws Exception {
        System.out.print(
             new String(
                  Files.readAllBytes(
                       Paths.get(
                            A.class.getName()+".java"))));
    }
}

Pobiera wszystkie bajty pliku na raz i wysyła je do STDOUT. Całkiem proste.

AutoIt, 34 bajty

Wysyła się do schowka:

ClipPut(FileRead(@ScriptFullPath))

Ruby, 14 lat

$>.<<IO.read$0

Idź, 111 105 bajtów

package main
import("io"
."os"
."runtime")
func main(){_,p,_,_:=Caller(0)
f,_:=Open(p)
io.Copy(Stdout,f)}

Mój pierwszy golf w Go w Go - chyba kilka sztuczek, których możesz tu użyć.

PowerShell, 39 36 31 25 bajtów

O tak ciasno, jak tylko mogę:

gc $MyInvocation.MyCommand.Path | oh

W związku z popularnym żądaniem zmieniono to na:

gc $PSCommandPath|echo -n

wypisuje na bieżące standardowe wyjście powłoki powłoki .

Rubin, 15 bajtów

$><<IO.read($0)

Źródło: https://stackoverflow.com/questions/2474861/shortest-ruby-quine

C, 49 bajtów

s[];main(){read(open(__FILE__,0),s,48);puts(s);}

Edycja: Aby wyjaśnić, 49 bajt jest znakiem nowej linii.

Odczytuje kod źródłowy minus nowy wiersz na końcu, aby uwzględnić nowy wiersz, który putszostanie dołączony na końcu wyniku.

Mathematica, 16 bajtów

FilePrint@$Input

Uruchom go w trybie skryptowym .

Pyth, 25 bajtów

$import sys$h'e$sys.argv

To czyta jego nazwę pliku. Zasadniczo wyszukuje argv, otwiera plik odpowiadający jego ostatniemu argumentowi i wypisuje swój pierwszy wiersz.

Idź, 133 bajtów

Czy wszystko jasne? Iść!

package main
import("fmt"
"io/ioutil"
"runtime")
func main(){_,f,_,_:=runtime.Caller(0)
s,_:=ioutil.ReadFile(f)
fmt.Print(string(s))}

> <> , 13 bajtów

0:0go:c=?;1+!

Testowany zarówno na tłumaczach online, jak i offline. gKomenda znajduje się najbliżej jest w stanie odczytać z pliku źródłowego, a jeśli to się nie liczy dla celów tego wyzwania będę oznaczyć wpis zakaz konkurowania; Uważam, że normalnie uważa się to za „oszukiwanie” dla quines.

Wypróbuj online.

Haskell, 63 bajty

Dla nauki!

import System.Environment
main=getProgName>>=readFile>>=putStr

> <> , 31 bajtów

Oświadczenie: nie ma we / wy pliku w> <>, ale pomyślałem, że byłoby interesujące zaprezentowanie we / wy przestrzeni kodowej odziedziczonej po Befunge, jednym z języków, który zainspirował> <>.

00voa0+1;!?$~<
1+> :r:@g: ?!^o$

Samouczące się Quine, które stworzyłem jakiś czas temu, możesz spróbować tutaj .

Właśnie widziałem, że jest krótszy samouczący się quine . Chociaż jest wyraźnie lepszy w standardach golfa kodowego, chciałbym zauważyć, że ma on zakodowaną długość kodu, podczas gdy moje kopiowałyby dodatkowe wiersze lub kolumny kodu (o ile nie łamią oryginalnego kodu).

F #, 54 bajtów

printf"%s"(System.IO.File.ReadAllText __SOURCE_FILE__)

Stosowanie:

fsi --exec a.fsx

Perl 5, 15 13 bajtów

Podziękowania dla rozwiązania Bash za inspirację:

print`cat $0`

EDYCJA: Nie potrzebujesz średnika ani pierwszej spacji.

Node.js, 66 63 bajtów

p=process;p.stdout.write(require('fs').readFileSync(p.argv[1]))

Nie używa console.log, który dodaje nowy wiersz.

C, 31 bajtów

main(){system("cat "__FILE__);}

Rozwiązanie bash jest tak krótkie, więc dlaczego nie oprzeć na nim rozwiązania C?

Haskell , 49 bajtów

{-#LANGUAGE CPP#-}main=putStr=<<readFile __FILE__

Wypróbuj online!

(GHC) Haskell ma rozszerzenie do korzystania z preprocesora C (powszechnie używanego do przenoszenia między wersjami i architekturami.) Mam nadzieję, że to oczywiste.

HTML z JavaScript, 115 bajtów (tak naprawdę się nie liczy)

<!DOCTYPE html><html><title>x</title><script>alert(new XMLSerializer().serializeToString(document))</script></html>

Czy to się liczy? Nie mam nic przeciwko, było fajnie :)

Technicznie nie otwiera pliku. Jest to również dobrze sformułowany dokument HTML5. XMLSerializer był jedynym narzędziem, które również zwróciło część DOCTYPE, ale jest niestandardowe. Mimo to działa na Chrome i Firefox, i założę się o inne przeglądarki.

I jako bonus:

JavaScript, 41 bajtów

alert(document.currentScript.textContent)