Wyzwanie

Napisz kompletny program, który zapisuje na standardowym wyjściu dwa razy więcej bajtów niż długość programu.

Zasady

• Program musi zapisać znaki ASCII na standardowym wyjściu.

• Zawartość wyniku nie ma znaczenia.

• Dane wyjściowe, mierzone w bajtach, muszą być dokładnie dwukrotnie dłuższe od programu, również mierzone w bajtach, chyba że bonus zostanie spełniony.

• Każda nowa linia jest wliczana do liczby bajtów danych wyjściowych.

Premia

Twój program może opcjonalnie przyjąć liczbę njako dane wejściowe. Jeśli tak, dane wyjściowe muszą być dokładnie n * program lengthbajtami. Możesz założyć, że n zawsze będzie dodatnią liczbą całkowitą. Jeśli nie podano danych wejściowych, ndomyślnie musi to być 2.

Jeśli to zrobisz, możesz odjąć 25 bajtów od wyniku.

Najkrótszy program wygrywa.

Ograniczenia

• Brak standardowych luk.

• Program musi mieć co najmniej 1 bajt.

• Bez dodawania niepotrzebnych białych znaków do kodu źródłowego w celu zmiany jego długości. Podobnie komentarze się nie liczą.

• O ile nie zrealizujesz bonusu, program nie może przyjmować żadnych danych wejściowych. Jeśli spełnisz premię, jedyną wartością wejściową musi być liczba całkowita.

Najniższy wynik (długość programu w bajtach - bonus) wygrywa.

Najkrótsza odpowiedź dla każdego języka wygrywa dla tego języka .

Liderów

Oto fragment kodu, który pozwala wygenerować zarówno zwykłą tabelę wyników, jak i przegląd zwycięzców według języka.

Aby upewnić się, że twoja odpowiedź się pojawi, zacznij od nagłówka, korzystając z następującego szablonu Markdown:

# Language Name, N bytes

gdzie Njest rozmiar twojego zgłoszenia. Jeśli poprawić swój wynik, to może zachować stare porachunki w nagłówku, uderzając je przez. Na przykład:

# Ruby, <s>104</s> <s>101</s> 96 bytes

Jeśli chcesz umieścić w nagłówku wiele liczb (np. Ponieważ twój wynik jest sumą dwóch plików lub chcesz osobno wymienić kary za flagi tłumacza), upewnij się, że rzeczywisty wynik jest ostatnią liczbą w nagłówku:

# Perl, 43 + 2 (-p flag) = 45 bytes

Możesz także ustawić nazwę języka jako link, który pojawi się we fragmencie tabeli wyników:

# [><>](http://esolangs.org/wiki/Fish), 121 bytes

var QUESTION_ID=59436,OVERRIDE_USER=41505;function answersUrl(e){return"https://api.stackexchange.com/2.2/questions/"+QUESTION_ID+"/answers?page="+e+"&pagesize=100&order=desc&sort=creation&site=codegolf&filter="+ANSWER_FILTER}function commentUrl(e,s){return"https://api.stackexchange.com/2.2/answers/"+s.join(";")+"/comments?page="+e+"&pagesize=100&order=desc&sort=creation&site=codegolf&filter="+COMMENT_FILTER}function getAnswers(){jQuery.ajax({url:answersUrl(answer_page++),method:"get",dataType:"jsonp",crossDomain:!0,success:function(e){answers.push.apply(answers,e.items),answers_hash=[],answer_ids=[],e.items.forEach(function(e){e.comments=[];var s=+e.share_link.match(/\-?\d+/);answer_ids.push(s),answers_hash[s]=e}),e.has_more||(more_answers=!1),comment_page=1,getComments()}})}function getComments(){jQuery.ajax({url:commentUrl(comment_page++,answer_ids),method:"get",dataType:"jsonp",crossDomain:!0,success:function(e){e.items.forEach(function(e){e.owner.user_id===OVERRIDE_USER&&answers_hash[e.post_id].comments.push(e)}),e.has_more?getComments():more_answers?getAnswers():process()}})}function getAuthorName(e){return e.owner.display_name}function process(){var e=[];answers.forEach(function(s){var r=s.body;s.comments.forEach(function(e){OVERRIDE_REG.test(e.body)&&(r="<h1>"+e.body.replace(OVERRIDE_REG,"")+"</h1>")});var a=r.match(SCORE_REG);a&&e.push({user:getAuthorName(s),size:+a[2],language:a[1],link:s.share_link})}),e.sort(function(e,s){var r=e.size,a=s.size;return r-a});var s={},r=1,a=null,n=1;e.forEach(function(e){e.size!=a&&(n=r),a=e.size,++r;var t=jQuery("#answer-template").html();t=t.replace("{{PLACE}}",n+".").replace("{{NAME}}",e.user).replace("{{LANGUAGE}}",e.language).replace("{{SIZE}}",e.size).replace("{{LINK}}",e.link),t=jQuery(t),jQuery("#answers").append(t);var o=e.language;/<a/.test(o)&&(o=jQuery(o).text()),s[o]=s[o]||{lang:e.language,user:e.user,size:e.size,link:e.link}});var t=[];for(var o in s)s.hasOwnProperty(o)&&t.push(s[o]);t.sort(function(e,s){return e.lang>s.lang?1:e.lang<s.lang?-1:0});for(var c=0;c<t.length;++c){var i=jQuery("#language-template").html(),o=t[c];i=i.replace("{{LANGUAGE}}",o.lang).replace("{{NAME}}",o.user).replace("{{SIZE}}",o.size).replace("{{LINK}}",o.link),i=jQuery(i),jQuery("#languages").append(i)}}var ANSWER_FILTER="!t)IWYnsLAZle2tQ3KqrVveCRJfxcRLe",COMMENT_FILTER="!)Q2B_A2kjfAiU78X(md6BoYk",answers=[],answers_hash,answer_ids,answer_page=1,more_answers=!0,comment_page;getAnswers();var SCORE_REG=/<h\d>\s*([^\n,]*[^\s,]),.*?(\-?\d+)(?=[^\n\d<>]*(?:<(?:s>[^\n<>]*<\/s>|[^\n<>]+>)[^\n\d<>]*)*<\/h\d>)/,OVERRIDE_REG=/^Override\s*header:\s*/i;

body{text-align:left!important}#answer-list,#language-list{padding:10px;width:290px;float:left}table thead{font-weight:700}table td{padding:5px}

<script src="https://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/2.1.1/jquery.min.js"></script> <link rel="stylesheet" type="text/css" href="//cdn.sstatic.net/codegolf/all.css?v=83c949450c8b"> <div id="answer-list"> <h2>Leaderboard</h2> <table class="answer-list"> <thead> <tr><td></td><td>Author</td><td>Language</td><td>Size</td></tr></thead> <tbody id="answers"> </tbody> </table> </div><div id="language-list"> <h2>Winners by Language</h2> <table class="language-list"> <thead> <tr><td>Language</td><td>User</td><td>Score</td></tr></thead> <tbody id="languages"> </tbody> </table> </div><table style="display: none"> <tbody id="answer-template"> <tr><td>{{PLACE}}</td><td>{{NAME}}</td><td>{{LANGUAGE}}</td><td>{{SIZE}}</td><td><a href="{{LINK}}">Link</a></td></tr></tbody> </table> <table style="display: none"> <tbody id="language-template"> <tr><td>{{LANGUAGE}}</td><td>{{NAME}}</td><td>{{SIZE}}</td><td><a href="{{LINK}}">Link</a></td></tr></tbody> </table>

HQ9 + , 2 bajty

QQ

wyjścia

QQQQ

Myślę, że nie jest to tutaj zabronione.

Szekspir, 768

Tak, Szekspir nie jest zbyt golfistą. Wyprowadza 1536 spacji.

Rosencrantz and Guildenstern: A Series of Tedious Events.

Rosencrantz, a count of extraordinary determination.
Guildenstern, a spacy character.

Act I: The Long Conversation

Scene I: A Tortured Friendship

[Enter Rosencrantz and Guildenstern]

Rosencrantz:
 You are a gentle, noble, valiant, loyal, loving companion.

Guildenstern:
 You are nothing!

Scene II: Asking the Hard Questions

Rosencrantz:
 Speak your mind.

Guildenstern:
 You are as fair as the sum of yourself and a daisy. Are you as
 daring as the sum of a big, bold, fiery, feisty, rough, rowdy,
 ham-fisted, hawk-eyed, broad-shouldered, bright-eyed lad and a
 large, yellow, vicious, hairy, wild, scary, long-tailed,
 sharp-clawed, small-eared lion?

Rosencrantz:
 If not, let us return to scene II.

Edycja: 256

Okej, właściwie to zagram w golfa. Zauważ, że powyższe nie kompiluje się w żadnej istniejącej implementacji Szekspira, ponieważ napisałem ją starannie z ręcznie (ale jestem gotowy bronić jej poprawności).

Poniżej tłumaczy się na C z jednym ostrzeżeniem w spl-1.2.1 i wyświetla 512 spacji:

Ummm.Ajax,1.Puck,2.Act I:I.Scene I:A.[Enter Ajax and Puck]Ajax:You old old old old old cow.Puck:You are zero!Scene II:B.Ajax:Speak thy mind.Puck:You are the sum of you and a red cat.Are you as big as the square of me?Ajax:If not, let us return to scene II.

Przypomnijmy, 17 bajtów

................!

16 NOOP. Następnie !wywoływany jest debuger i zrzuca pamięć do konsoli. Pamięć jest pusta, ale nagłówek ma 34 bajty:

-- STATE DUMP --
----------------

Wypróbuj tutaj .

Mathematica REPL, 1 bajt

#

Wydruki #1.

CJam, -17 bajtów

r2e|i8,*

Kod źródłowy ma 8 bajtów i kwalifikuje się do bonusu -25 bajtów .

Wypróbuj online w interpretatorze CJam .

Jak to działa

r         e# Read a token from STDIN.
 2        e# Push 2.
  e|      e# Logical OR; keep the token if it's not empty, 2 otherwise.
    i     e# Cast to integer.
     8,   e# Push [0 1 2 3 4 5 6 7].
       *  e# Repeat the array the corresponding number of times.

Python 2.6, 10

print`-.1`

Drukuje -0.10000000000000001, czyli 20 znaków.

Zauważ, że napis repr wykazuje większą precyzję. print-.1po prostu daje -.1i print.1/3daje 0.0333333333333tylko 13 cyfr dokładności.

Ziarno , 10 bajtów

4 56111240

To kompiluje się do programu Befunge (znalezionego przez brutalną siłę)

9k.@

która po uruchomieniu generuje następujące 20 bajtów (testowane w CCBI, zwróć uwagę na spację końcową):

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 

Nie znając Befunge 98, musiałem kilka razy dwukrotnie sprawdzić specyfikację tego:

• k wydaje mi się dość zepsuty, wykonując go jeszcze raz, niż zamierzałem, ze względu na przejście IP do powtarzającej się instrukcji
• Stosy Befunge 98 mają na dole nieskończone zera
• . wyprowadza jako liczbę, po której następuje spacja

R, 3 2 bajty

Kod

!0           # NOT FALSE

Wyjścia

TRUE

Wow, wreszcie R., w końcu.

Wygląda na to, że {}też działa, wydajeNULL

Premia 33 16 bajtów:

Kod

rep(1,number*16)

Wyjścia

# if number is not defined
> rep(1,number*16)                     
> Error: object 'number' not found     # output is 32 (or 2*16) bytes long error

# if number is defined
> number = 3                            
> rep(1,number*16)                     # output is 16*number bytes long
> 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1

Matlab, 7 5 bajtów

2 bajty mniej dzięki @flawr!

123;3

Wynik:

Dane wyjściowe zawierają więc 10 bajtów.newline ans = newline newline 3 newline

JavaScript, 2 bajty!

Rozwiązanie nawet krótsze niż 3 bajty:

!0

Zwraca truepo uruchomieniu.

Python 2, 11

print`id`*1

Wydrukuj reprezentację ciągu wbudowanego id, która ma 22 znaki:

<built-in function id>

Ma *1to na celu uzyskanie kodu do 11 znaków. Ty też możesz to zrobić print id;00.

Bardziej nudne alternatywy 11 to:

print'1'*22
print 9**21

dc, 10-25 = -15

2?A*Ar^1-n

Zajmuje pusty wiersz dla „brak danych wejściowych”.

Oblicza 10 ^ (10 * n) - 1, gdzie n jest wejściem, lub 2, jeśli wejście jest puste. Drukuje ciąg 9s o wymaganej długości.

• 2 pchnij 2 na stos, jeśli dane wejściowe są puste
• ? wypychaj dane wejściowe do stosu
• Apchnij 10 na stos (dc ma skróty A- Fdla 10-15)
• * pop dwukrotnie i pomnóż (pomnóż wejście przez 10)
• A pchnij 10 na stos
• r odwróć górne dwa elementy stosu
• ^ wykładnik 10 ^ (10 * wejście)
• 1- odejmij 1 od góry stosu
• n drukuj bez nowej linii.

TI-Basic, 3 bajty

1ᴇ5

Wydruki 100000.

Brainfuck, 14 bajtów

+++++++[....-]

To jest małe ćwiczenie matematyczne. Oznaczmy liczbę +znaków w kodzie przez ai liczbę .znaków przez b.

Kod generuje a*bbajty, z wartościami od ado do 1(są to bajty inne niż ASCII, ale zgodnie ze specyfikacją wydaje się OK). Długość kodu wynosi a+b+3. Więc mamy

a*b = 2 * (a+b+3)

Próbując różnych wartości dla ai b, widzimy, że minimalne dla a+b+3jest osiągane dla

a = 4       or       a = 7
b = 7                b = 4

gs2 , -18 bajtów

CP437 :W↕0!↨.2

Zrzut szesnastkowy: 57 12 30 21 17 2e 32

Wwczytuje liczby ze STDIN do listy. ↕0dodaje 2 do listy i !wyodrębnia pierwszy element. Następnie ↨.(lista [0,1,2,3,4,5,6]) jest powtarzana ( 2) tyle razy.

Jest to bardzo podobne do Dennisa CJam odpowiedź - GS2 tylko łączy ri ido jednego bajta.

Uwaga : Musiałem naprawić błąd w gs2implementacji, aby to działało: wcześniej do każdego programu dołączono ukryty znak nowej linii na wyjściu, co było całkowicie niezamierzone. Pojawił się dopiero po tym, jak spróbowałem rozwiązać ten program (język został zaprojektowany dla anarchii golfa, która ignoruje końcowe linie we wszystkich problemach), a teraz tylko poprawiłem, aby opanować, więc nie wahaj się wziąć tej odpowiedzi z odrobiną Sól.

Perl 5, 16 bajtów - 25 = -9

$_ =$]x($_*2||4)

To dziwne podejście do problemu.

Uruchom z -pargumentem wiersza poleceń.

Poniżej zobaczyłem odpowiedź Perla, która użyła specjalnej zmiennej do wydrukowania większej ilości tekstu - a tym samym skróciła ich liczbę bajtów. Użyłem więc dużo bardziej szczegółowej zmiennej specjalnej. Drukuje 8 znaków z 2-znakową nazwą zmiennej. Tak więc, z liczbą bajtów 16 (wypełnioną jednym białym znakiem, aby uzyskać 16), drukuje 2 * $], gdzie $]jest drukowana wersja Perla 5.xxxxxx, w zależności od wersji Perla. Bez danych wejściowych drukuje go cztery razy, równa się 8*4lub 32, co jest dwukrotnością liczby bajtów kodu.

Kocham Perla.

Pyth , 10 9 - 25 = -16

-1 przez Dennis

**N9?zvz2

Drukuje [dane wejściowe] * 9 znaków cudzysłowu lub 2 * 9, jeśli dane wejściowe są puste.

isaacg ma tutaj krótszą odpowiedź

Pyth , 1 bajt

T

Wydruki 10. Jest to wbudowana zmienna, która inicjuje się do 10.

Makaron 0.0.2 , 23 znaków

print tobase pow 32 9 2

Drukuje binarnie 32 ⁹ , co okazuje się dogodnie mieć długość 46 znaków (it 1000000000000000000000000000000000000000000000), bez końca nowej linii.

JavaScript, 4 bajty

~$ cat main.js
+1/0
~$ nodejs main.js
Infinity

Myślę, że jest to najkrótsze możliwe rozwiązanie JS bez ES6: P

C, 27 25

main(){printf("%50f",0);}

• Dzięki @Titus za strącenie 2 bajtów

A dla mojego niekonkurencyjnego 16-bajtowego rozwiązania w C przejdź tutaj: https://codegolf.stackexchange.com/a/111330/16513

^ Mówię, że nie konkuruje, ponieważ kod błędu może zależeć od twojego kompilatora. Pamiętaj też, że używam GCC w tym rozwiązaniu. Nie jestem też pewien, czy łamie to zasadę 1, czy nie, myślę, że tak, więc poszedłem naprzód i oznaczyłem ją jako niekonkurencyjną

V , 2 bajty

4é

To wychodzi

ÿÿÿÿ

Wypróbuj online!

Wyjaśnienie

To jest naprawdę cholerna odpowiedź i działa poprzez nadużywanie wewnętrznych elementów V. Zasadniczo działa to, że ÿjest to polecenie w V, które sygnalizuje zakończenie programu, a wszelkie oczekujące polecenia muszą zostać zakończone. W przeciwnym razie niektóre domniemane zakończenia nie działałyby, a interpretacja wisiałaby częściej. To polecenie jest automatycznie wysyłane kilka razy na koniec programu i przez większość czasu nie ma wpływu na wynik.

éto polecenie, które wstawia pojedynczy znak. Robi to jednak, chwytając nieprzetworzony bajt, więc nie interpretuje go ÿjako „koniec”, interpretuje to jako „to znak, który należy wstawić”. 4ésprawia, że ​​wstawia ten znak 4 razy zamiast jednego.

bash, 11 bajtów

Oto przyjemnie ironiczne użycie narzędzia do kompresji danych :) ...

gzip -f<<<2

Oto zrzut heksowy danych wyjściowych (22 bajty) ...

0000000: 1f 8b 08 00 e3 ce 32 59 00 03 33 e2 02 00 90 af  ......2Y..3.....
0000010: 7c 4c 02 00 00 00                                |L....

dc, 19-25 = -6

2?19*[1n1-d0<l]dslx

Pobiera liczbę (2 jest wypychany na stos jako kopię zapasową) i mnoży ją przez 19. Drukuje 1(bez nowej linii) i zmniejsza liczbę. Pętle, gdy liczba jest większa niż 0.

C ++, 80 bajtów

#include<iostream>
int main(){int i=0;while(i<20){std::cout<<&i;i++;}return 0;}

zwróć uwagę, że znak nowej linii to dwa znaki. (jeśli nie chcesz, aby tak było, zmień i <20 na i <= 19, aby wrócić do tej samej liczby bajtów).

Przykładowe wyjście (zmieni się za każdym razem)

0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C0088FA0C

ten sam adres pamięci 8 znaków 20 razy.

CJam, -9

q_,{i}{;2}?G*'X*

Wyjaśnienie

• q_,

Odczytuje całe dane wejściowe i przesuwa je, a następnie przesuwa długość.

• {i}{;2}?

Jeśli długość wejścia jest większa od zera, przekonwertuj go na liczbę całkowitą. W przeciwnym razie pop wejdź i wciśnij 2.

• G*

Naciska 16 (długość programu), a następnie mnoży przez 2, jeśli nie ma danych wejściowych, lub przez dane wejściowe.

• 'X*

Przesuwa X i mnoży go przez górę stosu.

> <> , 19 + 2 (flaga -v) - 25 = -4 bajty

l?!2f4+*v
-1o;!?::<

przetestuj to tutaj!

Dzięki Cole i Sp3000

Najpierw sprawdza długość stosu, jeśli wynosi 0, umieść 2 na stosie. Mnoży to przez 21 (długość kodu), a następnie wyświetla reprezentację Unicode tej liczby i zmniejsza ją o 1, zapętla do 0. (będziesz musiał sprawdzić wynik, aby zobaczyć znaki, ponieważ przeglądarka ich nie wyświetli)

JavaScript (ES5), 68 bajtów - 25 bonusów = 43

alert(Array(1+(+prompt()||2)).join(document.scripts[0].textContent))

(jeśli Twoja przeglądarka nie zezwala na uruchomienie fragmentu ze względów bezpieczeństwa, wypróbuj ten skrzypek http://jsfiddle.net/thePivottt/c3v20c9g/ )

Ten skrypt działa tylko w przeglądarce po co najmniej DOM3 (z Node.textContent) i ECMAScript 5 (lub może starszej wersji). Starałem się, aby był jak najbardziej zgodny i zgodny z normami. Zakłada również, że skrypt znajduje się w pierwszym scriptelemencie dokumentu.

W rzeczywistości łączy wiele kopii samego skryptu, co jest dość niesamowite . Zauważ, że narzędzie fragmentu w SE umieszcza dodatkowe spacje wokół skryptu. Możemy zignorować ten biały znak, .trim()ale nie uważam tego za konieczne, biorąc pod uwagę, że program jest idealny bez ingerencji SE. Po prostu zapisz ten plik HTML5, jeśli chcesz, aby działał idealnie.

<!DOCTYPE html>
<html>
  <head>
    <title>Minimalist HTML5 page</title>
    <script>alert(Array(1+(+prompt()||2)).join(document.scripts[0].textContent))</script>
  </head>
</html>

Ten skrypt używa prompti alertponieważ console.lognie jest częścią żadnego standardu, nawet jeśli używa go większość współczesnych przeglądarek. Jeśli liczba przekazanych powtórzeń nie jest prawidłową liczbą lub jest pusta, domyślnie jest to 2. Jeśli wejście jest liczbą dziesiętną, program ulega awarii z powodu nieprawidłowej długości tablicy.

Kod wykorzystuje kilka interesujących funkcji JavaScript:

• Array(1+(+prompt()||2))

  • Array(INT) tworzy tablicę komórek INT.

  • +prompt()przyjmuje dane wejściowe i przekształca je w liczbę. Gdybyśmy przekazali dane wejściowe jako ciąg, Arrayfunkcja po prostu zawinąłaby je w tablicę jednoelementową.

  • +prompt()||2zwraca dane wejściowe, jeśli są prawdziwe , w przeciwnym razie zwraca 2.

  • Cały ten kod tworzy tablicę N pustych elementów, gdzie N jest o jeden większy niż liczba żądanych powtórzeń.

• .join(document.scripts[0].textContent)

  • Metoda tablicowa join(STRING)tworzy ciąg łącząc wszystkie komórki, umieszczając podany STRING między wartościami. W tym programie jest N + 1 pustych elementów w tablicy lub dokładnie N między punktami. Wynik będzie ciągiem zawierającym N razy podany STRING.

  • document.scripts[o]jest pierwszym <script>elementem dokumentu.

  • textContentO Nodeprzypadkach zwraca cały tekst znajdujący się wewnątrz nich i ich potomnych, w tym skrypty.

JavaScript ES6, 33–25 = 8

(a=2)=>Array(a*33).fill(0).join``

Wypróbuj online!

Julia, 42 bajty - 25 = 17

print("@"^42((r=readline())>""?int(r):2))

Odczytuje wiersz ze STDIN za pomocą readline(). Jeśli jest pusty, tzn. Nie podano danych wejściowych, wówczas n jest definiowane jako dane wejściowe przekonwertowane na liczbę całkowitą. W przeciwnym razie n wynosi 2. Następnie wydrukować 42 n @ s na standardowe wyjście.

Perl, 18–25 = -7

print$=x(<>*9||18)

Specjalna zmienna $=, znana również jako $FORMAT_LINES_PER_PAGE, zaczyna swoje życie jako 60i dlatego musi być powielona tylko o połowę tyle razy, ile potrzeba danych wyjściowych bajtów.