Jest to rozszerzenie Simulate a Minsky Register Machine (I) . Nie zamierzam powtarzać tam całego opisu, więc proszę najpierw przeczytaj opis problemu.

Gramatyka w części (I) była tak prosta, jak to możliwe, ale skutkuje dość długimi programami. Ponieważ jest to strona z kodem do golfa, wolelibyśmy gramatykę golfową, prawda?

Na wysokim poziomie zmiany w stosunku do oryginalnej gramatyki są następujące:

• Etykieta w pierwszym wierszu jest opcjonalna
• Biała spacja jest opcjonalna, z wyjątkiem przypadków, gdy wymagane jest oddzielenie dwóch sąsiadujących identyfikatorów
• Stany można wstawić. Aby zapewnić jednoznaczną analizę, jeśli pierwszym stanem operacji dekrementacji jest stan wbudowany, musi być ujęty w nawiasy. Oznacza to, że każdy program może być rozgrywany w jedną linię.

Na przykład w oryginalnych przypadkach testowych mieliśmy:

b + = a, t = 0

init : t - init d0
d0 : a - d1 a0
d1 : b + d2
d2 : t + d0
a0 : t - a1 "Ok"
a1 : a + a0
a=3 b=4

W gramatyce golfowej można to skrócić do:

init:t-init d
d:a-(b+t+d)a
a:t-(a+a)"Ok"
a=3 b=4

lub nawet:

init:t-init d:a-(b+t+d)a:t-(a+a)"Ok"
a=3 b=4

Nowy BNF dla linii „programowych” (w przeciwieństwie do ostatniej linii, którą są dane) to:

program    ::= first_line (newline line)*
first_line ::= cmd
line       ::= named_cmd
state      ::= state_name
             | cmd
             | '"' message '"'
delim_state::= '(' cmd ')'
             | '"' message '"'
cmd        ::= raw_cmd
             | named_cmd
named_cmd  ::= state_name ' '* ':' ' '* raw_cmd
raw_cmd    ::= inc_cmd
             | dec_cmd
inc_cmd    ::= reg_name ' '* '+' ' '* state
dec_cmd    ::= reg_name ' '* '-' ' '* delim_state ' '* state
             | reg_name ' '* '-' ' '* state_name ' '* delim_state
             | reg_name ' '* '-' ' '* state_name ' '+ state
state_name ::= identifier
reg_name   ::= identifier

Identyfikatory i komunikaty są elastyczne, jak w poprzednim wyzwaniu.

Wszystkie przypadki testowe z poprzedniego wyzwania nadal obowiązują. Ponadto następujące rozwiązanie Josepha Golfa z golfem powinno ćwiczyć większość gramatyki:

in:k-(r+t+in)in2:t-(k+in2)r-(i+n-0"ERROR n is 0")"ERROR k is 0"
0:n-(i+2:k-(r+t+2)5:t-(k+5)7:i-(r-(t+7)c:t-(i+r+c)i+0)a:t-(i+a)7)"Ok"
n=40 k=3

Oczekiwany wynik:

Ok
i=40 k=3 n=0 r=27 t=0

I myślę, że dotyczy to pozostałej sprawy:

k+k-"nop""assert false"
k=3

Oczekiwany wynik:

nop
k=3

Możesz założyć, że wszystkie programy będą miały sensowną semantykę. W szczególności będą miały co najmniej jeden stan i nie zdefiniują go ponownie. Jednak, jak poprzednio, stan może być użyty przed jego zdefiniowaniem.

Punktacja jest wariantem golfa kodowego. Możesz napisać samodzielny program, który uzyska wynik jako długość programu w bajtach po kodowaniu UTF-8. Alternatywnie, ponieważ ponowne użycie kodu jest Dobrą Rzeczą, jeśli zaimplementowałeś część (I) w n1bajtach, możesz napisać program, który zamienia program części (II) w program części (I), gotowy do potokowania do oryginału. Twój wynik będzie wtedy równy długości twojego programu transformacji plus ceil(n1 / 2).

Uwaga: Jeśli zdecydujesz się na transformację, będziesz musiał wygenerować nazwy stanów anonimowych w taki sposób, aby zagwarantować, że nie będą one kolidować z nazwanymi stanami.

Haskell, 552 499 493 znaków

import Control.Monad.RWS
import Data.Map
main=interact$z.lines
z x=let(s:_,w)=evalRWS(mapM(q.t)x)w[]in s.f.i.t$last x 
p=get>>=q
q(l:":":x)=x%do a<-p;tell$f[(l,a)];r a
q(v:"+":x)=x%fmap(.a v 1)p
q(v:"-":x)=x%liftM2(d v)p p
q(('"':s):x)=x%r(\w->unlines[init s,do(v,x)<-assocs w;v++'=':show x++" "])
q(n:x)|n<"*"=x%p|1<3=x%asks(!n)
d v p n w|member v w&&w!v>0=p$a v(-1)w|1<3=n w
t[]=[];t x=lex x>>= \(y,x)->y:t x
i(v:_:x:t)=(v,read x):i t;i[]=[]
x%m=put x>>m;r=return;a=insertWith(+);f=fromList

Wykonałem mniej więcej pełne przepisanie. Zamieniono CPS na monadę RWS, która odczytuje własne dane wyjściowe w celu sprawdzenia stanów, których jeszcze nie przeanalizowała (tak dla lenistwa!), A także kilka innych poprawek.