Twoje programy:

Napiszecie dwa programy (oba w tym samym języku). Program pamięci pobiera ciąg znaków ze STDIN i przechowuje go w trwałym miejscu (patrz poniżej), a następnie kończy działanie bez błędu. Program pobierający nie pobiera danych wejściowych, pobiera zapisany ciąg i drukuje go do STDOUT.

Obiektywny test trwałości:

Powinno być możliwe uruchomienie programu pamięci masowej na komputerze lokalnym, a następnie wyłączenie i wyłączenie komputera lokalnego, a następnie wywołanie programu pobierania na komputerze lokalnym. Możesz ukryć ciąg znaków, jak chcesz (nawet w Internecie), pod warunkiem, że przejdziesz ten test ponownego uruchomienia.

Przypadki testowe:

Przechowywanie, a następnie pobieranie:

echo foo | Store
Retrieve
foo

Powtarzające się sklepy powinny nadpisywać (jak metoda set ()):

echo foo | Store
echo bar | Store
Retrieve
bar

Powtarzane pobieranie jest nieniszczące (jak metoda get ()):

echo foo | Store
Retrieve
foo
Retrieve
foo

Pobieranie przed wywołaniem Storage:

Nie musisz się tym martwić. Twój program pobierania może założyć, że program pamięci masowej został uruchomiony w pewnym momencie w przeszłości.

Elastyczność wejścia / wyjścia.

Ludzie prosili mnie o rozszerzenie tego ze ścisłego STDIN / STDOUT na standardowe zasady IO. Nie mogę, ponieważ wprowadziłoby to zbyt wiele luk. Niektóre standardowe opcje We / Wy już przechowują dane wejściowe w trwały sposób, np. „Programy mogą pobierać dane z pliku”. Chciałbym być bardziej elastyczny niż tylko ścisłe STDIN i STDOUT, ale bez otwierania zastawek.

Ze standardowego wątku zasad IO wybieram te, które nie łamią wyzwania:

• Programy mogą pobierać dane za pośrednictwem monitów GUI i wierszy poleceń, jeśli chcesz

• Programy mogą wyświetlać dane wyjściowe, wyświetlając je na ekranie. Obejmuje to okna dialogowe GUI

• Programy mogą pobierać dane za pomocą argumentów wiersza polecenia

• Programy mogą wyświetlać dane wyjściowe w STDERR, ale nadal nie mogą zgłaszać błędów.

Jeśli użyjesz alternatywy, musi ona być interaktywna dla użytkownika. Użytkownik nie powinien wykonywać żadnej innej pracy poza przesyłaniem danych wejściowych do programu, wpisywaniem go w wierszu polecenia programu lub wpisywaniem danych wejściowych jako argumentu wiersza polecenia programu. Użytkownik nie powinien nic robić poza uruchomieniem programu do pobierania, aby wyświetlić dane wyjściowe wyświetlane na ekranie lub wysyłane do STDOUT lub STDERR.

Dozwolone założenia:

• Twoje dwa programy będą działać w tym samym katalogu
• Twoje programy mają uprawnienia do odczytu i zapisu dla tego katalogu
• Pliki, które utworzysz, przetrwają ponowne uruchomienie (nie w katalogu tymczasowym)
• Dozwolony jest jeden znak nowej linii, który nie był częścią ciągu. Żadnych innych białych spacji

To jest golf golfowy, a twój wynik to suma bajtów z obu programów.

zsh, 4 bajty

Zapisz: >f(odczytuje ze STDIN i zapisuje do pliku o nazwie f)
Pobierz: <f(zapisuje zawartość fdo STDOUT)

TI-BASIC (Z80), 1 bajt ?

Store:  (wystarczy wpisać ciąg)
Retrieve: Ans(byte 27)

Ale jeśli to nie jest poprawne:

TI-BASIC (Z80), 7 6 bajtów

-1 dzięki Jakobowi.

Sklep: Prompt Str0(bajty DD AA 09)
Pobierz: disp Str0(bajty ED AA 09)

Przeglądarka JS, 44 bajty

Sklep :

localStorage.a=prompt()

Odzyskaj :

alert(localStorage.a)

Powłoka POSIX sh / bash / ... 8 bajtów

sklep:

dd>f

otrzymać:

dd<f

Python 3 , 46 bajtów

sklep, 45 bajtów:

open(*'fw').write('print(%r)'%open(0).read())

Program pobierania jest budowany przez komendę store, plik o nazwie f. ( 1 bajt dla nazwy pliku )

Partia, 16 bajtów

COPY CON A
TYPE A

PowerShell - 4 bajty

Przechowywanie:

ac

(także alternatywnie sc)

Wyszukiwanie

gc

Edycja: Właśnie zauważyłem, że dane wyjściowe nie są dozwolone przez użytkownika ... więc przeskakuje z 4 do 6 lub 8 bajtów

Przechowywanie:

ac f

(alternatywnie również sc f) dla wersji 8-bajtowej

ac

(i określ fjako ścieżkę) dla wersji 6-bajtowej

Wyszukiwanie

gc f

Rdza, 136 bajtów

Sklep (84 bajty)

use std::{fs::*,io::*};

||{let mut v=vec![];stdin().read_to_end(&mut v);write("a",v)}

Odzyskaj (52 bajty)

||print!("{}",std::fs::read_to_string("a").unwrap())

Podziękowanie

• -1 bajt dzięki Esolanging Fruit

Grzmotnąć, 12 11 10 bajtów

sklep, 7 6 5 bajtów

cat ->f# nie ma potrzeby -, domyślne jest standardowe wejście

cat >f# nie potrzeba miejsca, również się >oddziela

cat>f

odzyskać, 5 bajtów

cat f

HP 49G RPL, 48 bajtów

Aby zapisać: :2: A DUP PURGE STO26,5 bajtów

Aby przywrócić: :2: A RCL21,5 bajtów

Jeśli możemy zostawić baterię zapasową, otrzymujemy:

HP 49G RPL, 0 bajtów

Aby zapisać :, 0 bajtów

Aby przywrócić: 0 bajtów, ponieważ HP 49G pozostawia stos nietknięty podczas ponownego uruchamiania.

APL (APLX) , 5 bajtów

Sklep: ⍞⍈1
Retrieve:⍇1

⍞ pobierz wiersz ze standardowego
⍈1 zapisu do następnego dostępnego komponentu pliku o numerze 1

⍇1 przeczytaj pierwszy * ostatni składnik pliku o numerze 1

* Dokumentacja mówi pierwsza, ale eksperymenty pokazują ostatnie .

bash, 10 bajtów (niekonkurencyjny)

touch $@
ls

Nazwy plików uniksowych mogą zawierać dowolny znak oprócz NULi /, a ich nazwy mogą mieć długość do 255 bajtów, dzięki czemu będzie w stanie przechowywać tylko ciągi znaków do tej długości (weź pod uwagę ograniczenie nośnika pamięci) i które nie zawierają „/ ' w nich. To jeden z powodów, dla których nie jest konkurencyjny, innym jest to, że zakłada, że ​​katalog, w którym jest uruchamiany, jest pusty (lub że lsdozwolone są dodatkowe dane wyjściowe z ). Nadal chciałem to opublikować, ponieważ wydawał się po prostu fajnym i nieoczywistym sposobem przechowywania informacji.

Innym o podobnym charakterze, który nie miałby takich samych ograniczeń długości i znaków, byłoby:

35 33 bajtów

mkdir -p $@
find|sed '$!d;s/..//'

Pozwala to na /znak w ciągu i obsługuje o wiele więcej znaków (dokładnie ile zależy od implementacji).

(-2 bajty na ten temat dzięki kwakowi @Cows)

Python 3, 56 bajtów

Przechowuj (33 bajty)

open(*'aw').write(open(0).read())

Odzyskaj (23 bajty)

print(open('a').read())

Drukuje z końcowym znakiem nowej linii.

Japt, 46 30 bajtów

^{-16 bajtów dzięki Shaggy .}

Jeden z pierwszych przypadków, w których próbowałem użyć Japt. Ewaluacja JS może czasami być niespokojna. Korzysta z przeglądarki window.localStorage.

Przechowuj (16 bajtów)

Ox`lo¯lSÈSge.P=U

Odzyskaj (14 bajtów)

Ox`lo¯lSÈSge.P

Haskell, 46 bajtów

Przechowuj (26 bajtów):

getContents>>=writeFile"t"

Pobierz (20 bajtów):

readFile"t">>=putStr

Rubin (26 bajtów)

Zestaw (16 bajtów)

IO.write'a',gets

Zdobądź (10 bajtów)

IO.read'a'

MATLAB (30 bajtów)

Zestaw (22 bajtów)

a=input('','s');save a

Można ogolić 4 bajty, zmieniając na input(''), ale będzie to wymagało wprowadzania danych w pojedynczych cudzysłowach:'input string'

Uzyskaj (8 bajtów)

load a;a

C (GCC), 98 bajtów

Sklep (46 bajtów)

Dane wejściowe są przez argument pierwszego wiersza poleceń.

main(c,v)char**v;{fputs(v[1],fopen("a","w"));}

Odzyskaj (52 bajty)

c,d;r(){for(d=open("a",0);read(d,&c,1);)putchar(c);}

Brak możliwości przenoszenia

• Wymaga dopasowania kilku typów wskaźników int.

Podziękowanie

• -2 bajty dzięki pułapkowi cat
• -10 bajtów dzięki Peterowi Cordesowi

APL (Dyalog Unicode) , 18 bajtów

Sklep: ⍞⎕NPUT⎕A 1 Wypróbuj online!
Pobierz: ⊃⎕NGET⎕A Wypróbuj online!

⍞ pobierz wiersz ze stdin
⎕NPUT umieść go w pliku rodzimym zwanym
⎕A wielkimi literami 1 i zastąp, jeśli plik istnieje

⊃ pierwsza część (dane, kolejne części to kodowanie i typ zakończenia linii) z
⎕NGET pliku natywnego,
⎕A aby uzyskać wielkie litery alfabetu

R (27 bajtów)

przechowuj (21 bajtów)

x=readLines('stdin')

obciążenie (6 bajtów)

cat(x)

Aby to zadziałało, pierwszy skrypt musi zostać wywołany z opcją wiersza poleceń --save, a drugi z --restore(chociaż w trybie interaktywnym nie jest to konieczne: te opcje są domyślne).

Można to skrócić o 7 bajtów, gdyby nie fakt, że błąd w R uniemożliwia domyślnemu argumentowi readLinedziałanie w trybie nieinteraktywnym. W trybie interaktywnym nie jest to konieczne, dlatego rozwiązanie wykorzystuje tylko 20 bajtów .

Java (JDK 10) , 204 bajtów

Ostrzeżenie: nadpisuje wszelkie preferencje zapisane w programach Java dla Twojej nazwy użytkownika!

Sklep, 94 bajty:

interface S{static void main(String[]a){java.util.prefs.Preferences.userRoot().put("",a[0]);}}

Wypróbuj online!

Odzyskaj 110 bajtów:

interface R{static void main(String[]a){System.out.print(java.util.prefs.Preferences.userRoot().get("",""));}}

Wypróbuj online!

java S foo
java R
foo

Działa to poprzez przyjmowanie danych wejściowych jako argumentu i przechowywanie go w archiwum preferencji użytkownika dostarczonym przez java.util.prefs . Nadpisuje węzeł główny użytkownika, aby zaoszczędzić jeden bajt na nazwie węzła. Jeśli chcesz przetestować go nieniszcząco, albo uruchom go z nazwy użytkownika, którą chcesz wyrzucić, albo zmień klucz z „” na nazwę węzła.

C #, 157 bajtów

Zestaw, 74 bajty:

class P{static void Main(string[]a){System.IO.File.WriteAllLines("a",a);}}

Uzyskaj, 83 bajtów:

class P{static void Main(){System.Console.Write(System.IO.File.ReadAllText("a"));}}

-1 bajtów dzięki VisualMelon
-2 bajtów dzięki LiefdeWen

Perl 5, 48 26 23 bajtów

Napisz, 20 + 1 (-n) bajtów

-3 bajty dzięki mobowi

open f,">>f";print f

Właściwie nie jestem pewien co do tego jednego punktu, ale spełnia on kryteria. W poprzednich wpisach liczono tylko opcje cli, więc o to właśnie chodzi.

Odczyt, 0 + 2 bajty

perl -pe "" f

Attache , 23 + 16 = 39 bajtów

Po prostu zapisuje STDIN do pliku A, a następnie odczytuje plik A.

store.@:

$A&FileWrite!AllInput[]

retrieve.@:

Echo!FileRead!$A

Testowanie

C:\Users\conorob\Programming\attache (master -> origin)
λ echo testing | attache store.@

C:\Users\conorob\Programming\attache (master -> origin)
λ attache retrieve.@
testing

Lua, 57 53 51 bajtów

Sklep, 27 bajtów

io.open("x","w"):write(...)

Odzyskaj, 24 bajty

print(io.open"x":read())

RUBIN

Przechowuj (24 bajty)

File.write('a', ARGV[0])

Odzyskaj (16 bajtów)

p File.read('a')

C (Unix / GNU), 23 + 23 = 46 bajtów

Sklep, 27 23 bajtów

main(){system("dd>f");}

Odzyskaj, 27 23 bajtów

main(){system("dd<f");}

Zasadniczo otacza to odpowiedź Jofela w programie C.

Uwaga: ddPolecenia stderrgenerują statystyki , więc zobaczysz dodatkowe wyniki, gdy naiwnie uruchomisz je w powłoce. Jednakże, ponieważ tylko wyzwanie, mówi, że składowany ciąg musi być przedstawiony na stdoutnie stderr, biorę go, że może mieć dodatkowe wyjście na stderr... W każdym razie, tłumiąc stderrwyjście jest tak proste jak wymiana ddz cat, zwiększając liczbę bajt dwa programy po jednym, każdy.

PHP, 26 + 1 + 21 = 48 bajtów

Store.php:

<?fputs(fopen(s,w),$argn);

Uruchom z echo <input> | php -nF Store.php.

Retrieve.php:

<?=fgets(fopen(s,r));

Uruchom z php -n Retrieve.php.

C (gcc) , 77 67 + 25 = 92 bajty

Kompiluje z kilkoma ostrzeżeniami na moim gcc.

store.c

#include<stdio.h>
main(int c,char**v){fputs(v[1],fopen("f","w"));}

Prawdopodobnie mogę zagrać w golfa, ale nie wiedziałem, jak to zrobić. Segfaults, jeśli nic nie zdasz, ale cokolwiek.

Peter Cordes: -1

czytaj. c

main(){system("cat f");}

Partia - 11 bajtów

%12>f
type f

Dane wejściowe są odbierane jako argument wiersza polecenia i są kontynuowane (z komunikatem o błędzie utworzonym podczas próby wykonania, ponieważ CMD próbuje wykonać parametr) w f.

Partia - 7 bajtów (niekonkurencyjne)

'>%1
dir

W nazwie pliku jest mnóstwo nieprawidłowych znaków, więc nie działałoby to w przypadku niektórych ciągów, ale zasadniczo zapisuje dowolny znak w nazwie pliku podanej przez parametr. Aby go przeczytać, po prostu wyświetla wszystkie pliki w katalogu, w tym nasz ciąg.