Podany ciąg zwraca tabelę, w której pierwsza kolumna ma unikalne litery ciągu w kolejności występowania, a kolejne kolumny zawierają listę indeksów tej litery w łańcuchu, stosując indeksowanie zerowe lub jeden. Poziome białe znaki nie mają znaczenia, o ile kolumna najbardziej po lewej stronie jest wyrównana pionowo. Wskaźniki muszą być w porządku rosnącym od lewej do prawej.

Przykłady

Korzystając z indeksowania zerowego i podając „abrakadabra”, zwróć

a 0 3 5 7 10
b 1 8       
r 2 9       
c 4         
d 6   

Korzystając z indeksowania opartego na jednostkach i podanego „3141592653589793238462643383279503”, zwróć:

3  1 10 16 18 25 26 28 34
1  2  4                  
4  3 20 24               
5  5  9 11 32            
9  6 13 15 31            
2  7 17 22 29            
6  8 21 23               
8 12 19 27               
7 14 30                  
0 33                     

APL (Dyalog) , 4 bajty

,⌸

Wypróbuj online!

( ⌸ma 3 bajty)

Wykorzystuje indeksowanie 1.

⌸jest kluczowym operatorem. Tutaj zachowuje się jak operator monadyczny. Stosuje funkcję ,, łącząc lewy argument z prawym argumentem, do każdego unikalnego elementu w swoim prawym argumencie i indeksów tego unikalnego elementu w oryginalnym argumencie.

Haskell , 86 bajtów

import Data.List
f s=unlines[x:concat[' ':show i|i<-[0..length s-1],s!!i==x]|x<-nub s]

Definiuje funkcję, fktóra zwraca ciąg zawierający to wyjście.

Wypróbuj online!

W jaki sposób?

import Data.List                                                            -- Imports Data.List. This contains the nub method which is necessary
f s =                                                                       -- Define a function, f, which takes one argument, s
            [                                               |x<-nub s]      -- Loop through nub s with the variable x. Nub removes duplicates from a list, in this case the input.
                     [          |i<-[0..length s-1]        ]                -- Go thourgh the list [0,1,2...] until the length of the input - 1. Basically a indexed for-loop
                                                   ,s!!i==x                 -- Filter out everything where the char at this index isn't x
                      ' ':show i                                            -- i as a string with a space before it
               concat                                                       -- Flatten the whole list
             x:                                                             -- Append x before it
     unlines                                                                -- Insert newlines between every element in the list and flatten it, effectively putting every element on it's own line

kdb + / q , 5 bajtów

group

Wbudowane są super

q)group"abracadabra"
a| 0 3 5 7 10
b| 1 8
r| 2 9
c| ,4
d| ,6

Zwykle gram w golfa w k , ale 2-bajtowa wersja k ( =:) nie ładnie formatuje wyniku

k)=:"abracadabra"
"abrcd"!(0 3 5 7 10;1 8;2 9;,4;,6)

Wyniki są dokładnie takie same, ale formatowanie zostało utracone. Aby sformatować i usunąć obiekt zwracany, faktycznie pobieramy więcej bajtów niż wersja q

k)f:{1@.Q.s x;} //11 bytes!
k)f"abracadabra"
a| 0 3 5 7 10
b| 1 8
r| 2 9
c| ,4
d| ,6

Python, 96 bajtów

def f(s,r=[]):
 for c in s:
  if c not in r:print(c,*(i for i,l in enumerate(s) if l==c));r+=[c]

spróbuj online!

MATL , 11 bajtów

u"@0hG@=fVh

Wskaźniki wyjściowe są oparte na 1.

Wypróbuj online!

Pyth , 13 bajtów

jmj;+dxCdCMQ{

Wypróbuj online!

Galaretka , 7 bajtów

Q;"ĠṢ$G

Wypróbuj online!

05AB1E , 14 bajtów

ÙvSyQƶ0Ky¸ìðý,

Wypróbuj online!

Wyjaśnienie

Ùv              # for each unique char y in input
  S             # split input into a list of chars
   yQ           # compare each to y for equality
     ƶ          # multiply each by its 1-based index
      0K        # remove zeroes
        y¸ì     # prepend y to the list of indices
           ðý,  # join by spaces and print

Mathematica, 85 bajtów

za pomocą indeksowania opartego na jednym

(t=#;j=First/@t~StringPosition~#&/@(s=First/@Tally@Characters@t);Row[Column/@{s,j}])&

JavaScript (wersja robocza ES), 77 bajtów

s=>s.replace(/./g,(c,i)=>a[c]=(a[c]||c)+` `+i,a={})&&Object.values(a).join`
`

88 bajtów w starszych przeglądarkach:

f=
s=>s.replace(/./g,(c,i)=>a[c]=(a[c]||c)+` `+i,a={})&&Object.keys(a).map(c=>a[c]).join`
`

<input oninput=o.textContent=f(this.value)><pre id=o>

PHP , 82 bajty

for(;~$c=$argn[$i];)$r[$c].=str_pad(++$i,5," ",0);foreach($r as$k=>$v)echo"$k$v
";

Wypróbuj online!

QBIC , 95 bajtów

dim X(126)[_l;||i=asc(_sA,a,1|)┘X(i)=X(i)+@ `+!a$][_lA||_SA,b,1|i=asc(C)~X(i)<>D|?C,X(i)┘X(i)=@

Wyjaśnienie

Kopiuje to znaczną część mojej odpowiedzi na to wyzwanie :

dim x(126)      Create an array of 126 elements (one for each ASCII element)
[_l;||          Read cmd line input, loop over its length
i=asc(_sA,a,1|) Read the next char's ascii value
┘               (Syntactic linebreak)
X(i)=           Set the value for this ascii-codepoint to
 X(i)             everything we've put in before
 +@ `             and a literal space
 +!a$             and the current (1-based) index cast as string
 ]              close the FOR loop
 [_lA||         Loop over the original string again (to preserve order of appearance)
 _SA,b,1|       Read 1 char, assign to C$ (note the capital S in the function call,
                this auto-creates C$ abd assigns it the value of the substring-call)
 i=asc(C)       Get the index in our storage array from C$'s ascii value
 ~X(i)<>D       IF the storage array holds data for i (<> D$, which we'll set to "" in a second), 
 |?C,X(i)       THEN PRINT the character, followed by the indices saved for this char
 ┘              (Syntactic linebreak)
 X(i)=@         Clear out the data stored for C$
                @ declares a string lit, ` would close it and that gets auto-added at EOF, 
                creating the literal @`, which gets assigned to D$

Przykładowy przebieg:

Command line: abracadabra
a              1 4 6 8 11
b              2 9
r              3 10
c              5
d              7

C (brzęk) , 176 bajtów

G(S,V,c,g,i,H,L)char*S,*V;{for(V=malloc(8),H=strlen(S),c=g=-1;++g<H;){if(strchr(V,L=S[g]))continue;printf("%c ",V[c++]=L);for(i=-1;++i<H;printf(S[i]==L?"%d ":"",i));puts("");}}

Oczywiście jest to najdłuższa odpowiedź tutaj ...

Wypróbuj online!

Python 3, 111 106 bajtów

def q(f):
 d={a:[]for a in f}
 for a,b in enumerate(f):d[b]+=[a]
 [print(p,*d.pop(p))for p in f if p in d]

repl.it

C # , 138 bajtów

using System.Linq;s=>Console.Write(string.Join("\n",s.Distinct().Select(c=>c+string.Join("",s.Select((d,i)=>d==c?i:-1).Where(i=>i>-1)))));

F # , 120 bajtów

let f s=s|>Seq.indexed|>Seq.groupBy(fun(a,b)->b)|>Seq.iter(fun(a,b)->
 printf"\n%c"a 
 Seq.iter(fun(c,_)->printf"%i"c)b)

Bardziej czytelna wersja:

let f s =
    s
    |> Seq.indexed
    |> Seq.groupBy (fun (idx, char) -> char)
    |> Seq.iter (fun (char, charIdxSeq) ->
         printf "\n%c" char 
         Seq.iter (fun (idx, _) -> printf "%i" idx) charIdxSeq)

Seq.indexed tworzy nową sekwencję zawierającą krotki złożone z oryginalnego elementu i jego indeksu 0 w oryginalnej sekwencji.

Reszta jest dość oczywista, co nigdy nie jest dobre dla golfa!

R , 80 77 bajtów

function(s)for(i in (z=unique(s<-strsplit(s,'')[[1]])))cat(i,which(s==i),"
")

Wypróbuj online!

anonimowa funkcja; wypisuje wynik 1-indeksowany z końcowym znakiem nowej linii.

J , 11 bajtów

~.,.":@I.@=

Wypróbuj online!

Łuska , 10 bajtów

§mȯ§:;ms¥u

Wypróbuj online!

Uwaga: Łuska (a przynajmniej polecenie ¥) jest nowsza niż to wyzwanie.

Wyjaśnienie

§mȯ§:;ms¥u  Implicit input, say S = "ababbc".
         u  Remove duplicates: "abc"
§m          Map over this string:
             Argument is a character, say 'b'.
        ¥    1-based indices in S: [2,4,5]
      ms     Convert each to string: ["2","4","5"]
     ;       Wrap argument in a string: "b"
  ȯ§:        Prepend to list of index strings: ["b","2","4","5"]
            Result is a list of lists of strings
             [["a","1","3"],["b","2","4","5"],["c","6"]]
            Implicitly print, separating strings by spaces and lists by newlines.