Prosty: weź listę liczb całkowitych dodatnich jako dane wejściowe i wyślij moduł liczbowy ich indeks oparty na 1 na liście.
Jeśli wejściowymi liczbami całkowitymi są, {a, b, c, d, e, f, g}to wyjście powinno być {a%1, b%2, c%3, d%4, e%5, f%6, g%7}tam, gdzie %jest operator modułu.
Przypadki testowe:
10 9 8 7 6 5 4 3 2 1
0 1 2 3 1 5 4 3 2 1
8 18 6 11 14 3 15 10 6 19 12 3 7 5 5 19 12 12 14 5
0 0 0 3 4 3 1 2 6 9 1 3 7 5 5 3 12 12 14 5
1
0
1 1
0 1
Odpowiedzi:
($[1..]).zipWith modSztuczka, której flipnauczyłem się od golfa Andersa Kaseorga .
f={l=_this;r=[];i=0;while{i<count l}do{r=r+[(l select i)%(i+1)];i=i+1};r}
Zadzwoń z:
numList = [10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1];
hint format["%1\n%2", numList, numList call f];
Wydajność:
%J
Wyjaśnienie:
%J
J List 1 .. len(input). This is results in a list of the indexes.
% Modulo.
Zasadniczo, kod modulos oryginalną listę według listy indeksów.
%Jw Galaretce, zastanawiam się, czy ktoś odpowiedział na tę odpowiedź?”. Chyba ktoś inny miał ten sam pomysł :-D
pryr::f(x%%seq(x))
Ocenia funkcję:
function (x)
x%%seq(x)
Który wykorzystuje, seq_along()aby utworzyć wektor o tej samej długości co x, zaczynając od 1, a następnie %%wziąć moduł.
Domyślne zachowanie seqpo przedstawieniu z wektorem seq(along.with = x)to takie samo wyjście seq_along(x), ale o 6 bajtów krótsze.
seq(x)to przydatna rzecz dookoła, ponieważ zawsze używam 1:length(x).
x=scan();cat(x%%1:sum(1|x))zapisano 5 bajtów dzięki @Jarko
zaoszczędzono jeszcze 4 dzięki @Giuseppe
zaoszczędzono jeszcze 2 dzięki @Taylor Scott
Zaoszczędzono jeszcze 2 dzięki @returnbull
' '(spacji) na końcu cat; to domyślny separator
x<-scan();cat(x%%1:length(x)," ")- oh i kilka wskazówek dotyczących formatowania, 1) potrzebujesz tylko 4 spacji po lewej stronie kodu, aby było poprawnie wcięte i oznaczone 2) możesz dodać <!-- language-all: lang-r -->flagę zanim Twój kod zostanie podświetlony (choć w tym przykładzie niewiele się to zmienia) 3) nie potrzebujesz hamulców wokół nazwy twojego języka 4) och i nie musisz komentować, kiedy edytujesz wpis
=zamiast <-zapisać bajt. (2) Specyfikacja mówi „wyjście” zamiast „wydrukuj”, więc prawdopodobnie możesz upuścić cat(), oszczędzając 5 bajtów. (3) sum(1|x)jest o jeden bajt krótszy niż length(x).
(~T∊T∘.×T)/T←1↓⍳R ⍝ primes up to RLublife←{↑1 ω∨.∧3 4=+/,¯1 0 1∘.⊖¯1 0 1∘.⌽⊂ω} ⍝ Game of Life
(⊢~∘.×⍨)1↓⍳Ri GoL (w wersji 16.0): K∊⍨⊢∘⊂⌺3 3gdzie K jest stałą.
;ww.1I!@s%Ow;)Sow.$
; w
w .
1 I ! @ s % O w
; ) S o w . $ .
. .
. .
Dość prosta implementacja.
1 naciśnij 1 na stos, aby rozpocząć indeksI!@ uzyskaj liczbę całkowitą i zatrzymaj, jeśli 0s%Ow zamień indeks, mod, wynik wyjściowy i zmień linię;) usuń wynik i wskaźnik przyrostuSow pchnij 32, wyjdź spacją i zmień pas (kierunek od o)$O przeskoczyć wyjściew;wzmień pasmo, usuń 32 ze stosu i zmień pas na Iwejścieā%
Wypróbuj online! lub Wypróbuj wszystkie testy
ā # Push the range(1, len(a) + 1)
% # Mod each element in the input by the same one in this list
DgL%miłe.
gL%ponieważ zapomniałem o ā.
ādla mnie? Wydaje mi się, że nigdy go nie użyłem, czy to jest po prostu, for eachale w 1 to n+1sposób podobny, vy<code>})ale dorozumiany vy<code>})?
#&@@@Mod~MapIndexed~#&
Jeszcze jedno podejście Mathematica.
MapIndexed@Modjest prawie wystarczająco dobry: '(
+` , + + * + + + +* + * . + + .'
Jest to nieskończona pętla, która odczytuje liczby z wejścia i zwiększa licznik zainicjowany na 1. Dla każdej pary danych wejściowych i licznika moduł jest obliczany i drukowany.
Aby zakończyć pętlę po wyczerpaniu danych wejściowych, stosuje się następującą sztuczkę. Gdy nie ma już więcej danych wejściowych, próba odczytania jeszcze jednej liczby daje znak 0. Tak więc dzielimy odczytany numer sam, a jeśli tak, 0program kończy się błędem. W przeciwnym razie odrzucamy wynik i kontynuujemy.
+ Push 1. This is the initial value of the counter
` Mark label
, Read number from input and push it. Gives 0 if no more input
+ Duplicate top of the stack
+ Duplicate top of the stack
* Pop two numbers and push their division. Error if divisor is 0
+ Pop (discard) top of the stack
+ Swap top two numbers
+ Duplicate top of the stack
+ Push 1
* Pop two numbers and push their sum. This increases the counter
+ Rotate stack down, to move increased counter to bottom
* Pop two numbers and push their modulus
. Pop a number and print it as a number
+ Push 10
+ Duplicate top of the stack
. Pop a number (10) and print it as ASCII character (newline)
' If top of the stack is non-zero (it is, namely 10) go to label
l⟦₁;?↔z%ᵐ
l⟦₁ [1, ..., length(Input)]
;?↔z Zip the Input with that range
%ᵐ Map mod
®%°T
:Implicit input of array U
® :Map over the array
% :Modulo of the current element
°T :T (0, initially) incremented by 1
®%°T(właściwie, nadal możesz go użyć Y, jeśli chcesz)
pryr::f(x%%1:sum(x|1))
R wykonuje 1: długość (x) przed wykonaniem modułu.
sum(x|1)!
seq()zamiast seq_along()robi to samo. To znowu kilka bajtów krótszych.
for
lambda l:[v%-~i for i,v in enumerate(l)]
lambda l:[v%i for i,v in enumerate(l,1)].
#~Mod~Range@Length@#&
lub 20 bajtów (autor Martin)
#~Mod~Range@Tr[1^#]&
Tr[1^#]dla Length@#.
#pierwszej odpowiedzi brakuje a jako ostatniego znaku.
Anonimowa funkcja VBE Natychmiastowa funkcja okna, która pobiera ciąg tablicy rozdzielany spacją jako dane wejściowe z zakresu [A1]i wypisuje moduł liczb ich indeks 1 na liście początkowej do bezpośredniego okna VBE
For Each n In Split([A1]):i=i+1:?n Mod i;:NextWejście wyjście:
[A1]="10 9 8 7 6 5 4 3 2 1" ''# or manually set the value
For Each n In Split([A1]):i=i+1:?n Mod i;:Next
0 1 2 3 1 5 4 3 2 1 Subrutynowa wersjaPodprogram, który pobiera dane wejściowe jako przekazaną tablicę i wychodzi do bezpośredniego okna VBE.
Sub m(n)
For Each a In n
i=i+1
Debug.?a Mod i;
Next
End SubWejście / Ouput:
m Array(10,9,8,7,6,5,4,3,2,1)
0 1 2 3 1 5 4 3 2 1 Option Private Module
Option Compare Binary
Option Explicit
Option Base 0 ''# apparently Option Base 1 does not work with ParamArrays
Public Sub modIndex(ParamArray n() As Variant)
Dim index As Integer
For index = LBound(n) To UBound(n)
Debug.Print n(index) Mod (index + 1);
Next index
End SubWejście wyjście:
Call modIndex(10,9,8,7,6,5,4,3,2,1)
0 1 2 3 1 5 4 3 2 1 {_,,:).%}
Anonimowy blok, który oczekuje tablicy na stosie i zastępuje ją tablicą wyjściową.
{ } e# Define block
_ e# Duplicate
, e# Length
, e# Range, 0-based
:) e# Add 1 to each entry
.% e# Vectorized modulus
(⍳⍴R)|R←⎕
APL operates from right to left, hence the parentheses.
R←⎕ assigns user input to vector R.
⍴R gives the length of the vector; ⍳⍴R gives a vector with all numbers from 1 to that length (so the indices).
| is the mod operator (a|b yields b%a). APL operates on arrays, so the code snippet a vector containing each element from the user's input mod its index.
.e%bh
hk # 1-based index of (implicit) lambda variable
b # element
% # element mod (1-based index)
.e Q # enumerated map over (implicit) input
@(n)mod(n,1:nnz(n))An anonymous function that takes n as input, and performs element-wise modulus with the list 1, 2, 3.
V1R&,{v.m1+v%}&,=;
V1R&,{v.m1+v%}&,=; Implicit input from commandline args
V1R Create stack2, push 1 to it, and return to stack1
&, Reverse stack1
{.......} Foreach loop, runs for each item in stack1
v Switch to stack2
.m Duplicate last item on stack and move duplicate to stack1
1+ Increment last item on stack
v% Return to stack1, pop last 2 items and push modulus result
&, Reverse stack1
= Output stack1
; Suppress implicit output
a->{for(int i=0;i<a.length;a[i]%=++i);}
Also works in C# by replacing -> with => and length with Length:
a=>{for(int i=0;i<a.Length;a[i]%=++i);}
Explanation:
a->{ // Method with integer-array parameter and no return-type
for(int i=0;i<a.length; // Loop over the indexes of the array (0-indexed)
a[i]%=++i // And replace every integer with itself mod (1+i)
); // End of loop
} // End of method
Modifies the input-array, hence the lack of a return.
-> to => and capitaliselength.