Jakie rzeczy gracz z 2000 roku wie, że gracz z 1800 nie wie?

Utknąłem na 1600-1800 w chess.com. Moja ocena waha się w tym zakresie. Musi być coś, czego wciąż nie rozumiem, co jest już zrozumiałe dla gracza 1900-2000.

Proszę o wskazówki. Jak mogę dotrzeć do Elo 2000? Czy powinienem skupić się na otwarciu?

AKTUALIZACJA
Dziękuję bardzo za autorów. Wszystkie odpowiedzi są świetne i naprawdę doceniam twój wysiłek w dzieleniu się swoimi pomysłami.

Czy powinienem skupić się na otwarciu?

Czy regularnie nie wychodzisz z otwarcia? Czy jesteś regularnie bity podczas otwarcia? Jeśli tak, to zdecydowanie musisz popracować nad swoimi ofertami.

Czy zazwyczaj wychodzisz z otwarcia z grywalną pozycją? Jeśli tak, to marnujesz czas spędzając więcej czasu na pracy nad otworami, jeśli Twoim celem jest poprawa.

Czy czerpiesz przyjemność z pracy nad otworami? Wiem, że tak i dlatego wciąż tracę na nie czas, chociaż wiem, że lepiej byłoby spędzić czas na innych rzeczach.

Gdy dojdziesz do czegoś takiego jak 2300, wtedy otwarcia stają się o wiele ważniejsze. Na tym poziomie i wyżej gry są znacznie częściej wygrywane i przegrywane dzięki lepszemu przygotowaniu do otwarcia, często ukierunkowanemu na konkretnego przeciwnika i jego znany repertuar otwarcia.

Dwa razy w ciągu ostatnich 15 lat przygotowałem specjalne otwarcie dla konkretnego przeciwnika, a oni poszli i zagrali to, co chciałem / przygotowałem. W obu przypadkach wynikowa pozycja była tym, co według mnie było znacznie lepszą pozycją. W jednym meczu z pewnością wyglądało to tak, ponieważ mimo że grałem z kimś o około 100 punktów silniejszym ode mnie, wygrałem.

W drugim przypadku znów osiągnąłem pozycję, która miała być dla mnie lepsza, ale tak naprawdę nie mogłem zobaczyć, co robić, i poszedłem dalej i przegrałem. Kiedy wrzuciłem drugą grę do komputera, nie myślałem o „znacznie lepszej pozycji dla mnie”. Nie zawsze możesz więc ufać książkom otwierającym. Najlepsi gracze oczywiście piszą te książki. Czy oni wciąż grają? Czy naprawdę zamierzają oddać swoje najlepsze ruchy? A może zapisz je na następny raz, gdy zagrają Kramnik lub Carlsen?

Konkluzja: równanie wysiłku i nagrody nie jest zbyt dobre. To, co ostatnio robiłem na otwarciu, to po prostu upewnienie się, że mam repertuar, który bezpiecznie prowadzi mnie do środkowej gry, w której rozpoczyna się prawdziwa walka na moim / naszym poziomie.

Oto kolejne pytanie dla ciebie. Czy możesz współpracować z KNB v K? Jeśli nie, to zdecydowanie zalecam przestudiowanie tej gry końcowej, dopóki nie wygrasz 100% czasu z komputerem.

Teraz wiem, co powiesz. „Ale nigdy nie miałem takiej gry końcowej i prawdopodobnie umrę, nie widząc jej w prawdziwym życiu” To prawda. Ale celem poznania tej konkretnej gry końcowej jest zaokrąglenie, zebranie, a następnie skojarzenie króla przeciwnika tylko z biskupem i rycerzem, wymaga niezwykłej koordynacji między trzema pionkami. Ważną rzeczą, jaką można uzyskać od opanowanie tej endgame nie jest zdolność do współpracy z KBN VK ale zdolność do koordynowania króla, biskupów i rycerzy w końcówce i to będzie wymyślić wiele.

Pamiętam lata temu, kiedy bardzo cieszyłem się z osiągnięcia czegoś, co wyglądało na wyrównaną grę końcową, w której każdy z nas miał króla, rycerza, biskupa i kilka pionków przeciwko znacznie silniejszemu graczowi. Oferowałem remis, tak jak ty. Był bardzo uprzejmy i nie wybuchnął śmiechem. Po tym, jak mnie pobił, wyjaśnił. „Spójrz” - powiedział - „Nie lekceważ, ale jesteś znacznie słabszym graczem. Ten rodzaj pozycji jest w rzeczywistości dość trudny. Oczywiście powinien to być remis, ale wiem, jak grać, a ty pewnie nie. , oczywiście grałem dalej ”.

Mógłbym właśnie dać ci standardową odpowiedź na „Studia gier końcowych”, ale to by nie pomogło, ponieważ jest zbyt ogólne.

Teraz odejdź i naucz się, jak współpracować z KBN v K. Ćwicz, aż będziesz w stanie pokonać komputer w 100% przypadków i zdobędziesz o wiele więcej punktów. Nie tylko zaczniesz rysować gry, które wcześniej przegrałeś i wygrałeś, które pozwoliłbyś uciec do losowania, ale także rozpoznasz wcześniej w grze, w jaki sposób możesz pokierować grą do pozycji, o których wiesz, jak dobrze grać. na końcu i unikaj tych, które nie są tak dobre.

Ostatnio awansowałem z turnieju USCF z 1800 do 2000. Nie wiem, jak to porównać do ocen chess.com. Oto kilka różnic, które, jak sądzę, dostrzegam między moją grą (nie jestem pewien, jakie są względne znaczenia):

1. Zapamiętałem wiele początkowych wierszy za pomocą powtarzania w odstępach (wiem, że nie powinieneś tego robić z tak niską oceną). W rezultacie często wyprzedzam czas po fazie otwarcia, a także często lepiej orientuję się w stosownej taktyce i strategii pozycji, na których się znajduję. Oczywiście czasami też mam kłopoty.
2. Używałem również powtórzeń z odstępami, aby zapamiętać rozwiązania wielu ćwiczeń, w szczególności Podręcznik kombinacji szachów Iwaszenki, Build Jubup i jego współautor Jusupowa oraz Mastering Chess Strategy Hellstena . Chodziło o to, aby stać się znacznie lepszym w rozpoznawaniu wzorów zarówno w taktyce, jak i strategii. Wydaje mi się, że rozpoznaję wzorce taktyczne i strategiczne bardziej niż kiedyś i rzadziej jestem na morzu w środkowej fazie gry.
3. Wydaje mi się, że lepiej sobie radzę z układaniem swoich pionków na dobrych polach i nie rzucaniem się na kuszące taktyki niż w 1800 roku. Kiedy patrzę na moje gry z tamtych czasów, często widzę, że walczę z jakąś taktyką, zamiast tracić czas na ustawienie dobrze wszystkie moje kawałki. Kiedy twoje pionki są na dobrych polach i pracują razem, o wiele łatwiej jest znaleźć taktykę, taktyka tak naprawdę działa, trudniej jest przeciwnikowi znaleźć dobrą taktykę przeciwko tobie, a kiedy coś przeliczysz, łatwiej jest przypadkowo mieć szczęście i mieć trochę oszczędzającego ruchu. Kiedy ostatnio gram w kiepską grę, często dzieje się tak, ponieważ nie pamiętam tego!
4. W związku z nr 2 czuję się, jakbym był lepszy w mówieniu o tym, co jest ważne na danym stanowisku i odrzucaniu tego, co jest nieistotne niż kiedyś. Wydaje mi się, że podejmuję lepsze decyzje szybciej i tracę mniej czasu, biorąc pod uwagę złe ruchy.

Szczerze mówiąc, nie wydaje mi się, żeby moje obliczenia były znacznie lepsze niż wtedy, gdy miałem 1800 lat, choć może uda mi się lepiej przyciąć moje drzewo odmian.

Mam wrażenie, że grając w graczy poniżej 2000 roku, zazwyczaj brakuje im poczucia pilności. Często grają w przyzwoite szachy, gdy jest coś do zrobienia, na przykład atakując króla, ale nie rozumieją, że jeśli pozwolą na pewne ustawienie, zawsze będą nieco gorzej.

Kiedy zdają sobie sprawę, że nie powinni byli pozwolić na pewien ruch, często przesadzają i dochodzą do wniosku, że są znacznie gorsi, a nawet przegrywają.

Zatem pragmatyczna umiejętność zrozumienia, kto jest nieco gorszy i dlaczego tak wcześnie, jak to możliwe, wydaje się być dość ważna, jeśli chcesz przekroczyć granicę 2000 roku. Dla mnie pomocne było po prostu czytanie książek otwierających, bez faktycznego uczenia się tego otwarcia, aby wiedzieć, które pozycje są „normalne”, a zatem zrównoważone.

Uważam, że przekroczenie rankingu 2000 oznaczałoby zaangażowanie i poświęcenie, analizowanie wszystkich gier i badanie słabości.

Gdy zegar tyka, ocena będzie rozpraszać uwagę, ocena nie będzie miała później znaczenia.

Moim zdaniem, spędzaj więcej czasu w szachach, analizuj, graj i czytaj więcej. Oceny same się zajmą.

Zawsze jestem zdezorientowany, czy powinienem naprawić / zachować, czy zmienić obecną strukturę pionków

To bardzo trudne pytanie, z którym często zmagają się znacznie silniejsi gracze, a nawet arcymistrzowie. Dlatego nie jest możliwe udzielenie konkretnej odpowiedzi, którą można zabrać i zawsze podjąć właściwą decyzję. Najlepsze, co mogę zrobić, to podać kilka ogólnych wskazówek, które pomogą ci myśleć we właściwym kierunku. Ostatecznie nie ma prawdziwego substytutu dla znacznie większego doświadczenia i ciężkiej pracy, jaką włożyli najlepsi gracze.

Kluczową rzeczą w zmianie lub zachowaniu struktury pionka jest to, że jest to dynamiczna rzecz. Jeśli zmienisz w jakiś sposób strukturę pionka, albo przesuwając pionka, albo łapiąc pionka (nie musi to być jeden z pionków), w jaki sposób zmienia dynamikę pionków dla każdej strony i, co ważniejsze, w jaki sposób zmienia dynamikę elementów z każdej strony?

Podam kilka przykładów, ale nie mogą być wyczerpujące, ponieważ tak naprawdę jest to temat całej książki, której nie jestem wystarczająco dobry do napisania.

1) Przekazane pionki

Wszyscy znamy zasadę „przekazywane pionki muszą być popychane”. Dynamika pozycji dla mnie jako białej jest bardzo różna, jeśli mam zaliczonego pionka na a7 niż na a2. W pierwszym przypadku mój przeciwnik będzie się pocił, w drugim przypadku będzie spokojny. Oczywiście upewnij się, że przeciwnik nie może tego po prostu wziąć.

2) Otwarcie pozycji / danie moim utworom większej swobody

Dwa najczęstsze ruchy otwierające to e4 i d4. Te ruchy uwalniają biskupa i pozwalają mu się poruszać, ale ta zasada występuje wiele razy w różnych postaciach w trakcie gry. Jeśli mogę otworzyć plik, który mogę kontrolować za pomocą moich wież, jeśli mogę otworzyć przekątną dla jednego z moich biskupów, szczególnie jeśli są one skierowane w stronę wrogiego króla, to zwykle jest to dobre.

3) Otwarcie pozycji / zwiększenie liczby elementów moich przeciwników

Jeśli mam pionka na półotwartej teczce lub przekątnej kontrolowanej przez mojego przeciwnika, powinienem starać się unikać chwytania za pomocą tego pionka, jeśli to w ogóle możliwe. I odwrotnie, możesz mieć pozycję, w której przeciwnik ma zablokowany pionek na środku planszy, który blokuje również jednego z jego biskupów, co drastycznie zmniejsza skuteczność tego biskupa. W takim przypadku zabranie tego pionka kawałkiem może być dużym błędem, nawet jeśli pion jest wolny.

4) Kwadraty wzmacniające

Wspomniałem wcześniej, że e4 i d4 są najczęstszymi ruchami otwierającymi. Poza wypuszczeniem biskupa są to dobre ruchy, ponieważ wzmacniają ważne kwadraty na środku planszy. e4 wzmacnia na przykład d5 i f5. W dalszej części gry możesz dostać szansę na przesunięcie pionka w celu wzmocnienia lub przejęcia kontroli nad ważnym polem. Na przykład twój przeciwnik (czarny) zaatakował królewską stronę i pchnął g6. Jeśli masz szansę zagrać w g5, będziesz miał dużą kontrolę nad słabymi kwadratami f6 i h6.

5) Słabnące kwadraty

Powiedzmy, że (biały) zamieniłeś się w królewską stronę. Twój biskup z białym kwadratem został wymieniony. Chcesz przesunąć pionek przed królem, aby dać mu trochę powietrza. g3 często byłby złym pomysłem ze względu na sposób osłabienia f3 i h3. h3 byłby zwykle lepszą opcją.

6) Aby zablokować lub pozostać otwartym

Masz pionki na g6 i h6 naprzeciwko pionków na g7 i h7. Twój przeciwnik gra w g6. Czy powinieneś grać w hg lub h6, czy robić coś innego i pozostawić pozycję napiętą (nierozwiązaną)? Wszystko zależy od tego, jakie inne elementy są na planszy i gdzie się znajdują. To zależy od dynamiki pozycji. Jeśli masz już swoje wieże dwukrotnie w pliku h lub możesz je tam szybko dostać, to bardzo szybko odetniesz hg i przebijesz się. Jeśli nie pozostało już wiele pionków, królowe i wieże są wyłączone, tylko dziwny rycerz i / lub biskup wraz z królami i kilkoma pionkami, prawdopodobnie faworyzujesz h6 ustalając pozycję. Masz wtedy możliwość późniejszej próby zagrania w Nxg6 lub Bxg6, tak że jeśli on powtórzy z pionkiem h, twój pionek trafi do królowej. Jeśli ustawisz swoją królową i biskupa w szeregu na przekątnej a1-h8, prawdopodobnie zechcesz pozostawić napięcie nierozwiązane, aby jeśli on weźmie gh, możesz wziąć pion h7. Próbowałbyś wywierać większy nacisk na swoje inne elementy.

To, co powinieneś zabrać ze sobą, to kilka pytań, które musisz sobie zadać, rozważając jakiś ruch struktury pionka.

1) Czy zbliża mnie to do kolejkowania pionka?

2) Jak to wpływa na mobilność i możliwości moich elementów?

3) Jak to wpływa na mobilność i możliwości pionków mojego przeciwnika?

4) Czy to wzmacnia niektóre ważne kwadraty?

5) Czy osłabia to niektóre ważne kwadraty?

Dość często tylko jedno z tych pytań będzie naprawdę ważne, ale czasami kilka z nich może być ważnych i konieczne są kompromisy. Na przykład ten ruch zmniejsza mobilność i możliwości ataku mojego przeciwnika, ale także zmniejsza moją mobilność i może osłabia ważny kwadrat, jednocześnie wzmacniając inny ważny kwadrat. Bilansowanie tych wszystkich rzeczy jest trudne.

Na tym poziomie decyzje o grach są często (lub mogłyby być podejmowane) za pomocą środków taktycznych. Jeśli przeanalizujesz swoje obecne gry za pomocą komputera, będzie wiele okazji do wygrania pionka (co może być prawie decydujące) lub więcej.

Tak więc moją propozycją byłoby rozwiązanie wielu zagadek taktycznych. Istnieje wiele książek i (bezpłatnych) stron internetowych na ten temat.

Zasadniczo wiedzą, jak ukończyć: wiedzą, jakiego rodzaju pozycji końcowych potrzebują, i wiedzą, jak użyć środkowej części, aby się tam dostać. Przynajmniej grając przeciwko 1600s.

2300 są dobre w dokładnie tym samym, tym bardziej. :)

Wypłukać i powtórzyć

EDYCJA: poza tym szachy są SPOSOBEM na skompletowanie gry, aby kiedykolwiek istniało rozwiązanie Magic Bullet do pokonania następnego faceta. Jest 64 kwadratów, kilka kawałków i ilość ruchów - każdy z nich jest ważny.

Jeśli już, to częścią gry, która może doprowadzić do trwałej poprawy w grze, jest gra końcowa.

Na bardzo „najwyższych” poziomach mistrzowie są bardzo podobni pod względem siły i umiejętności, a tym, co zwykle wyróżnia jedną z drugiej, jest zdolność gry końcowej. Oznacza to, że najwyższy mistrz może wejść w grę końcową z niewielką niekorzystną pozycją i „wyciągnąć” remis, a nawet zwycięstwo, od innego gracza, który jest gorszy w tej części gry.

Co więcej, zrozumienie zakończeń pozwoli ci lepiej „sterować” swoimi środkowymi grami, a nawet otwarciami, ponieważ będziesz wiedział, w jakich „końcowych” pozycjach grać.

Jose Raul Capablanca, były mistrz świata, nie był znany ze swojej wiedzy o otwarciu, ale był najlepszym graczem końcowym swoich czasów. O ile nie zdołasz go pokonać we wczesnej środkowej fazie gry, prawdopodobnie nie wygrasz od niego zakończenia, a tym samym meczu.

Na jednym ze swoich DVD GM Nick Pert oferuje interesującą analizę typowych problemów związanych z umiejętnościami graczy w zakresie 1800-2000. Zakładam, że implikacja jest taka, że ​​wyżej oceniani gracze wyświetlają mniej tych problemów. Oto moja skrócona wersja głównych punktów (poniżej podam link do DVD):

• Brak możliwości konwersji korzyści
• Nie przewidywanie planów przeciwnika
• Nie wiem, kiedy (i jak) wymieniać elementy
• Nie znam twoich otworów
• Nie zastanawianie się nad możliwymi odpowiedziami przeciwnika lub nie analizowanie ich wystarczająco głęboko
• Nie wykorzystuj słabych elementów przeciwnika
• Nie wiem, jak wykorzystać strukturę pionka i kiedy ją zmienić
• Nie naciskać na przewagę
• Nie unikanie religijnie szpilek
• Nie trzymasz swojego najlepszego kawałka

Jeśli brzmią jak niektóre z rzeczy, na które cierpisz, może pomóc skupić się na nich. Mogę polecić jego doskonałe DVD na ten temat, typowe błędy 1800-2000 graczy . Oferuje przykłady, wskazówki dotyczące rozwiązywania problemów i ćwiczenia. Uważam, że jest to bardzo pomocne w mojej grze.

Z całego serca zgadzam się, że kompetentna gra końcowa jest znakiem rozpoznawczym mistrza. W rzeczywistości historia szachów jest zaśmiecona zwłokami gier, które zostały utracone, ponieważ MG nie miał pojęcia, jak wygrać lub zremisować czysto teoretycznie wygraną lub zremisowaną grę końcową. Abyś mógł sobie wyobrazić, jaką przewagę daje ta umiejętność w porównaniu z typowym graczem klubowym lub turniejowym.

Aby wykonać kopię zapasową tego, co powiedziałem o niektórych GMach, oto przykład:

Oto kolejny:

Jeśli dobrze sobie radzisz w grach końcowych, po osiągnięciu jednego z nich pokonasz prawie każdego gracza, którego spotkasz na turniejach w swojej klasie, aż osiągniesz około 2100 lub więcej.

Nie zaniedbuj całkowicie innych aspektów, bo nigdy nie dojdziesz do końca, ale zainwestuj czas, a twoje wyniki się poprawią.

Jeśli chodzi o mnie, zaczynam grę końcową w około 40% moich gier, a odrobina teorii zdecydowanie przechodzi długą drogę.