Czy są jakieś ruchy w szachach, które są uważane za niesportowe?

W wielu dyscyplinach sportowych często znajdują się taktyki prawne, które są uważane za niesportowe przez fanów, widzów i / lub przeciwników. Na przykład w piłce nożnej (piłka nożna) często uważa się za niesportowe podawanie piłki wokół obrońców zamiast próbowania ataku. Czy są podobne sytuacje w szachach?

Oto kilka przykładów, które mogę wymyślić: być może uważa się za niesportowe lub wskazujące na brak umiejętności, aby promować 5 pionków i zmiażdżyć przeciwnika, zamiast szukać bardziej eleganckiego partnera na zwycięskiej pozycji. Poza tym w czasach szkolnych uważaliśmy partnera za ucznia za trochę ... niezadowalającego. Kiedyś istniał mem, który krążył wokół kolegi uczonego, który nie jest dozwolony (prawdopodobnie trener zaczął trenować dzieci, aby grały w „właściwe” szachy).

Mówiąc wprost, nie tyle szukam niesportowego zachowania, co niesportowe ruchy . Mogę sobie wyobrazić, że bardzo niesportowe jest, na przykład, pozwolić zegarowi skończyć się, gdy masz jeszcze 40 minut, zamiast rezygnować z utraconej pozycji, zmuszając przeciwnika do zatrzymania się na wypadek, gdybyś rzeczywiście wykonał ruch.

Czy są jakieś inne przykłady, o których możesz pomyśleć? A może szachy to przypadek - jeśli jest legalny, to dobrze?

Aktualizacja: Kiedy zaczynałem myśleć, że niesportowe ruchy są nieliczne, Kamsky i Gareev zagrali w kontrowersyjny remis trzykrotnym powtórzeniem w pierwszej rundzie mistrzów USA. Według analizy przeprowadzonej przez GM, Kamsky był prawie zmuszony do remisu, ale Gareev miał okazję zagrać w alternatywny ruch, aby kontynuować grę.

Powiedzmy, że masz następującą sytuację: gracz A gra przeciwko znacznie silniejszemu przeciwnikowi B. Szczęściem lub cudem gracz A znajduje się w grze i widzi możliwość wymuszenia remisu (a może jest tak daleko, że wie, że gracz B zaakceptowałby remis, jeśli zostanie zaoferowany). Czy to nie jest niesportowe, żeby narysował grę?

Co to jest „niesportowanie”? Moim zdaniem (poparte dwiema lub trzema definicjami, które szybko przejrzałem), chodzi głównie o zachowanie . Działać sportowo, to być uczciwym i pełnym szacunku, grać dla (wzajemnego) czerpania przyjemności z tego sportu, i - tutaj jest podstępna część - nie nadużywać zasad dla nieuczciwej przewagi.

Niesportowe zachowanie w ogóle, a zwłaszcza ten ostatni, często prowadzi do wprowadzenia nowych zasad. („Brak kręgli pod pachami w jednodniowym świerszczu” to pierwszy przykład, jaki przychodzi mi do głowy).

Nie mogę sobie wyobrazić niczego na planszy (w przeciwieństwie do zachowania graczy lub nadużywania zegara ), co mogłoby mnie wydać niesportowe. Wydaje się, że brak nowych zasad przeciwdziałania czegokolwiek na planszy potwierdza ten pogląd.

Zasadniczo nie: w standardowych szachach „jeśli jest to legalne, to jest dobre”. Ludzie mogą narzekać na to, że jakiś styl gry (cokolwiek nowego, modnego i skutecznego) zmienia ducha gry lub cokolwiek innego, ale jak dotąd wszystko wydaje się być fair play.

Możliwe sytuacje niesportowe, o których myślę:

• Podczas grania w gry online (od 1 do 3 minut na stronę) poruszasz jednym kawałkiem wiele razy, jak 1. Nf3 ... 2. Ng1 ... 3. Nf3 ... 4. Ng1itp. (Aby zyskać trochę czasu przeciwko przeciwnikowi)
• Gdy czekasz, aż stracisz czas zamiast rezygnować (aby uniknąć sytuacji, w której przeciwnik gra w inną grę i zmusić go do ciągłego myślenia bez powodu)
• Kiedy czekasz w ostatniej chwili, masz czas, aby zmusić partnera i wygrać (aby wywrzeć presję psychologiczną na przeciwnika)
• Grając w gry typu bullet online, promujesz wszystkie swoje pionki do królowych, aby zmusić partnera z dużą przewagą (aby wywrzeć presję psychiczną na przeciwnika)
• Grając w gry online, próbujesz odwrócić uwagę przeciwnika, na przykład rozmawiając (aby zmusić go do złego ruchu)
• Kiedy wielokrotnie prosisz o remis w trakcie gry, a najprawdopodobniej przegrasz (odwrócisz uwagę przeciwnika, a tym samym zmusisz go do wykonania złego ruchu)

Wszystkie te sytuacje są legalne w szachach, ale można je uznać za podejście niesportowe.

Dwie sytuacje, które widziałem w turniejach z oceną FIDE:

• Obaj gracze wykonują bzdury (głównie ruchy króla) w trakcie gry. Około 20 ruchu arbiter wkroczył i dał mu wynik 0: 0. [Wydaje mi się, że w pewnym momencie zgodzą się na remis.] W tym przypadku arbiter nie zgodził się z pomysłem „jeśli jest to legalne, to dobrze”.

• Dwóch juniorów kontynuowało grę po osiągnięciu końcowej gry K + R vs. K + R, ani nie zgadzając się na remis, ani nie ubiegając się o remis poprzez powtórzenie 50 ruchów [kiedy stało się to możliwe]. Grali godzinami w tej sytuacji, opóźniając kolejną rundę turnieju. (NB. W swojej obronie obaj zostali pouczeni przez trenerów, aby w żadnym wypadku nie oferowali ani nie przyjmowali remisów).

  (W rzeczywistości podobna sytuacja zdarzyła mi się kiedyś w Internecie: mój przeciwnik grał w grę końcową K + R vs. K + R, i byłem tak bezinteresowny, że wieża została wypaczona i wygrali grę. Czułem, że to raczej niesportowe, ale Muszę uznać, że to naprawdę działało.)

Uważam, że intencja (a więc i zachowanie) stojąca za ruchem jest tym, co może spowodować, że ruch nie będzie się wydawał. Nawet w przypadku piłki nożnej (piłka nożna) zamiar podania piłki obrońcy sprawia, że ​​podanie jest sportowe lub niesportowe. Samo podanie piłki nie jest niesportowe.

Również wspomniany przykład jest bardzo widoczny , co oznacza, że ​​możemy stwierdzić bez uzasadnionej wątpliwości, że podanie piłki obrońcy ma na celu marnowanie czasu (na przykład), a tym samym niesportowanie.

Aby ruch szachowy został uznany za niesportowy, musimy być dość pewni co do zamiaru ruchu. Zatem błędy nie są niesportowymi ruchami. To tylko błędy.

Po ustaleniu, jest to jeden przykład niesportowego ruchu (ruchów) (warunki wyjaśnione poniżej).

Jeśli silny gracz (ELO 2200+) o zdrowych zmysłach dokonuje takiego otwarcia w klasycznej lub szybkiej grze, możemy rozsądnie stwierdzić, że celowo próbuje obrazić przeciwnika , mówiąc zasadniczo tymi ruchami - „Jesteś tak zły, że mogę cię pokonać nawet po wykonaniu takich ruchów otwierających śmieci” . Możemy też dojść do wniosku (choć mniej prawdopodobne), że gracz nie jest zainteresowany grą i tym samym działaniem nieprofesjonalnym, a zatem niesportowym.

Tutaj nie chodzi tylko o to, że wiemy, że te ruchy otwierające są obiektywnie złe, ale wiemy również, że gracz, który wykonuje te ruchy, również wie, że są obiektywnie złe. Tak więc nie różni się to od królewskich ruchów Steinitza , które zmusiły ich do myślenia, że ​​są obiektywnie dobrzy.

Jako silny zawodnik klubowy, kiedy mój przeciwnik tworzy świetną kombinację, czasami daję mu / jej (i publiczności) okazję do zaobserwowania matowego piękna gry. Zatem wykonywanie bezużytecznych ruchów nie zawsze jest niesportowe.

Na przykład w piłce nożnej (piłka nożna) często uważa się za niesportowe podawanie piłki wokół obrońców zamiast próbowania ataku. Czy są podobne sytuacje w szachach?

Myślę, że podobna sytuacja do podania piłki w twojej połowie to bardzo pasywna gra z białymi, myślę, że KIA (King's Indian Attack) jest jednym z przykładów. Można oczywiście dyskutować, czy jest to zły sport, ale jest wielu ludzi, którzy nazywają ten styl „kulawym”.

Wszystkie ruchy są sprawiedliwe, jak dotąd nie odkryto niczego niesportowego.

Są tylko dwie sytuacje, które naprawdę dobrze pasują:

• Przesunięcie zajmuje dużo czasu, gdy możliwy jest tylko 1 ruch.
• Nie rezygnuje po przegraniu gry. (Np. Zmuszanie przeciwnika do przejścia przez mechanikę przymusowego partnera, np. King + Queen vs. King, jest dość lekceważące).

Być może od samego początku można rozważyć grę na remis jako niesportową, np. Jeśli masz przewagę w turnieju, ale bycie przewidywalnym jest słabością, więc jeśli uważasz, że ktoś gra w remisie, musisz znaleźć sposób na ewentualnie wykorzystując to na swoją korzyść.

1. „Torturuj” przeciwnika, promując wszystkie swoje pionki gawronami / biskupami / rycerzami i łącząc z nim przeciwnika.

2. Oferuj mu remis, gdy jesteś na pozycji przegranej, aby zirytować przeciwnika.

3. Wymieszaj szachy, gdy on / ona idzie do toalety.

Imho niesportowe, ale legalne zachowanie na pokładzie odbywa się głównie przez nie rezygnację:

• Jeśli grasz do mate w pozycji, w której mate nie jest natychmiast bliskie, ale jesteś całkowicie zagubiony.

• Jeśli nie skończysz rezygnować ze swojego czasu, skutecznie zmuszając przeciwnika do niepotrzebnego oczekiwania.

Z punktu widzenia gracza turniejowego. Przypadkowi gracze mogą mieć inne podejście, szczególnie jeśli chodzi o punkt. Wspomniane „torturowanie przeciwnika poprzez promowanie wszystkich pionków przed matowaniem” jest naprawdę możliwe tylko wtedy, gdy przeciwnik powinien już zrezygnować. (I może to być odpowiedni sposób, aby pokazać mu, że nie może cię dotknąć niesportowym zachowaniem, że tak naprawdę lubisz grać na całkowicie wygranej pozycji).

Pozwólcie, że wspomnę o grach online na czas, w których przeciwnik wydaje się znikać, a następnie wykonuje ruch z kilkoma sekundami w nadziei, że nie będziecie już oglądać planszy i sami stracicie.

Nie jestem zwykłym szachistą (znam zasady i terminologię), ale z filmów, które obejrzałem, i z tego, co przeczytałem, wygrywanie przez uwięzienie króla na linii z twoim wieże lub wieża i królowa.

I z jakiegoś powodu (nie widzę żadnej wiarygodnej logiki za tym), jeśli schwytasz rycerza (na przykład) ze swoim biskupem (na przykład), bardzo ciężko jest sprzeciwić się różnym ludziom, aby wziąć wrogiego rycerza z jednym dłoń i przenieś swojego biskupa drugim. Był jeden słynny mecz pomiędzy jakimś sławnym graczem, gdy był młody (chyba Rosjaninem), a arcymistrzem / starszym facetem, a ten stary poprosił sędziego o unieważnienie meczu, ponieważ młody chłopak użył dwóch rąk, aby zrobić ruszaj się (kwaśny przegrany, jeśli mnie pytasz).

Robienie ruchów z zamiarem przegrania jest niesportowe.

Reguła touch-move zależy od intencji gracza. Błędne jest przedstawianie swoich intencji po zmianie zdania i zmianie ich kierunku.

Tego rodzaju sytuacja jest prawie nigdy nie do udowodnienia, ponieważ przeciwnik bardzo rzadko przepuszczałby, gdyby to podejrzewał, ale przynajmniej podejrzewa się go w Linares 1994 między Polgár a Kasparovem lub w Sousse Interzonal w 1967 roku między Matulovićiem a Bile K.

W takim przypadku ruch taki byłby niesportowy, ponieważ gracz wykonał już inny ruch.

Inne możliwości to oszustwo przy użyciu elektroniki, przekupstwo, zmowa do fałszywego losowania, nadmierne przedłużanie gry, której wynik, biorąc pod uwagę poziom graczy, jest już bardzo jednoznaczny i wiele innych. W szachach turniejowych obowiązują zasady, zgodnie z którymi gracz „nie stara się wygrać w zwykły sposób”, więc wszystkie te przypadki są ściśle nielegalne, a nie niesportowe; ale ruch ostatecznie dokonany na samej płycie może nadal być legalny.

O ile wiem, gra na czas, gdy gra jest oczywiście przegrana (tj. Próba przedłużenia jej ogólnie bezużytecznymi ruchami) jest uważana za niesportową, ale bezpośrednio zabronioną w zawodach.

• Celowe rozgrywanie ruchu nieoptymalnego jest zawsze nieobsługujące, np. W grze o równej pozycji, jeśli masz wybór, aby wziąć wieżę przeciwnika lub biskupa + pionka, a jeśli nie weźmiesz wieży, raczej weź biskupa + pionka, to jego nieobsługiwanie, ponieważ próbujesz udowodnij, że znasz szachy lepiej (tj. próbując udowodnić, że (biskup + pion)> wieża)
• Celowe rezygnowanie z przewagi otwierającej jest uważane za niesportowe, np. Upadek King's Gambit itp. - taki jest styl Carlsena.
• Grając złą otwarcie na początku np h3,e3,d3lub h4,a4ETCS są niesportowego.
• Rezygnacja z tempa.
• Nie podejmowanie gambitu, gdy przeciwnik proponuje taktyczne wyzwanie, poświęcając materiał.
• Wykonanie słabego pozycjonująco ruchu jest niesportowe, np. Blokowanie własnego biskupa za pomocą pionka.
• Niedocenianie strategii przeciwników, np. Pozwalanie przeciwnikowi na otwarcie akt do wieży.

Zasadniczo niewłaściwa gra celowa jest uważana za nieobsługującą, np. W poprzednich mistrzostwach świata Anand pozwolił Carlsenowi wypromować swojego pionka, aby stworzyć nową Królową, ponieważ była za tym długa taktyka. Taktyka polegała na tym, że w kilku ruchach Carlsen musiał poświęcić swoją nową Królową, aby uniknąć przymusowego partnera. Ale to, co zrobił Anand, było błędem . Zagrał 28.Nf1, co otworzyło drogę Carlsenowi do zabicia wieży. Pamiętam, jak kiedyś była gra Kramnic vs komputer, a Kramnik nie widział partnera w 1. Taki rodzaj błędów od super GMów jest bardzo niesportowy.

Krótko mówiąc, można powiedzieć, że gra w błąd lub próba zrobienia czegoś innego niż zwykle (głównie niewłaściwa strategia) jest uważana za niesportową. Czasami próba zrobienia czegoś niezwykłego to sport. Tylko wtedy, gdy kryje się za tym głęboka analiza, np. W tej grze Anand rozegrał 12.Ng5, głęboko przeanalizowany ruch, który na pierwszy rzut oka przypadkowemu (powiedzmy poniżej 2500) graczowi wydaje się niezwykły, ale jest to ruch bardzo wspierający. Jak Aronian grał po 12.Ng5 można nazwać niesportowym ;-)