Czy analiza gry oparta jest na „kwadratach” zamiast „pionach” jakiejkolwiek wartości?

Większość analiz, które widziałem w szachach, koncentruje się na rozwoju pionków, a nie na rozwoju niezajętych przestrzeni. Czy analiza tego sposobu gry ma jakąkolwiek wartość, a jeśli tak, to jak to zrobić?

UWAGA: Patrzę na to: istnieją cztery rodzaje niezajętych miejsc: atakowalne, atakowane, atakowalne ORAZ atakowane i wolne od ataku. Poza tym naprawdę nie mam pojęcia, poza tym, że ludzie zwykle koncentrują się na przestrzeni dodatniej, a następnie ujemnej, i że zasady dotyczące dodatniej przestrzeni w szachach są znacznie bardziej złożone niż przestrzeń ujemna; tak naprawdę jestem w stanie wymyślić tylko jedną zasadę, która ma zastosowanie do przestrzeni ujemnej, że będąc królem, nie możesz wejść na pole ataku.

Myślę, że to dobre pytanie, ale także, że najbardziej pouczającym sposobem odpowiedzi może być wskazanie, co, jak sądzę, jest niewielkim błędnym przekonaniem. Mówisz, że większość analiz, które widziałeś, koncentruje się na rozwoju elementów, a nie na rozwoju niezajętych przestrzeni. Ale kiedy skupia się na rozwoju elementów, co to oznacza? W szczególności jaki jest ogólny cel rozwoju swoich dzieł?

Istnieje oczywiście wiele aspektów, ale jednym (bardzo) trudnym sposobem na wyrażenie tego jest stwierdzenie, że właściwy rozwój elementów jest tylko jednym, który pomaga graczowi uzyskać jak największą kontrolę nad planszą lub „ niezajęte miejsca ”, jak to wyrażasz w swoim pytaniu. Tak więc, krótka odpowiedź, myślę, że zaproponowane przez ciebie dwa sposoby analizy gry są tak naprawdę tylko jednym. Ale myślę również, że twoje pytanie wskazuje na potencjalnie bardzo przydatny, wiodący sposób myślenia o rozwoju utworu.

Klasycznym źródłem, które może być postrzegane jako szczególnie podkreślające ten tok myślenia, jest praca Arona Nimzowitscha (np. Mój system , blokada i gra w szachy ), w którym podkreśla on w dość jednolity sposób znaczenie powstrzymywania gry przeciwnika poprzez rozwijanie własnego tak, aby kontrolować środek, nadopiekuńczość ważnych kwadratów, blokować pionki przeciwnika, ustawiając je na odpowiednich, niezajętych kwadratach itp.

Oczywiście nie należy zbyt daleko posunąć się do takich pomysłów, jak nadmierna ochrona kluczowych kwadratów, co ilustruje klasyczna kompozycja parodii Hansa Kmocha Nimzowitsch vs. Systemsson (kliknij link do kluczowych adnotacji w stylu Kmocha do gry):

Mimo żartobliwej przesady Kmoch nad pomysłami Nimzowitscha na temat nadopiekuńczości, najnowsza gra na najwyższym poziomie przypomniała o parodii Kmocha; mianowicie zniszczenie Topałowa przez Caruanę podczas jego niewiarygodnej passy podczas trwającego Pucharu Sinquefield 2014. W szczególności, jeśli porównamy pozycję po ruchu „Nimzowitsch” 21 powyżej z ruchem po ruchu Caruana 22 poniżej, zobaczymy, że Caruana ma podobny szereg sił podpierających pionek e5, który dociska pozycję Topałowa (choć nie ekstremalne nagromadzenie każdego pojedynczego elementu bezpośrednio go wspierającego).

Po 22 ruchu Caruany Topałow nie ma dobrego sposobu na kontratak poprzez złamanie pionka, ponieważ jeśli pionek e5 miałby przejąć na f6, siła jego elementów wspierających zostałaby uwolniona (jak widać w 25...Kg7liniach podanych powyżej; 25...Kg7był Pierwotna intencja Topałowa, zanim znalazł 27.Rf6!odpowiedź w swojej analizie). Z tego powodu jedyną produktywną próbą Topałowa jest przekierowanie rycerza na d4; ale przeoczył, 23.Re3!że 23...Nc6?taktyka jest niewykonalna.

W rzeczywistości użyłbym terminu „linie” (z których „kwadraty” są szczególnym przypadkiem). Każdy z twoich elementów jest połączony z określonym rodzajem linii.

W przypadku wież, potrzebujesz otwartych plików, prowadzących cię w głąb terytorium wroga, lub przynajmniej otwartych szeregów, wzdłuż których możesz przechodzić z jednego otwartego pliku do drugiego.

W przypadku biskupów chcesz dobrych przekątnych, albo z dużą ilością otwartych „kwadratów”, albo z wielu pionków wroga, które mogą być pokarmem dla twoich biskupów. Chcesz, aby twoje pionki były w innym kolorze niż twój biskup, aby nie blokowały go.

Rycerze chcą dobrych „kwadratów”, szczególnie w „dziurach”, których pionki wroga nie mogą zaatakować. Każdy izolowany pionek wroga ma przed sobą taką „dziurę”.

Wreszcie pionki lubią dobre kwadraty. Biały pionek na e5, szczególnie jeśli „przeszedł”, może być wart dwóch zwykłych pionków zamiast jednego. Biały pionek „do tyłu” na e3 może być wadą.