Zidentyfikuj problem polegający na tym, że dobiega potencjalnie wygrywający ruch z powodu reguły 50 ruchów

Próbuję przypomnieć sobie konkretny problem szachowy. Jest to związane z analizą wsteczną. Wszystko, co pamiętam, to: gra końcowa, w której jest tylko jeden sposób na osiągnięcie pozycji, a podczas ostatnich 49 ruchów nie było żadnych chwytów, więc zamiast tego dobiera się potencjalnie zwycięski ruch.

Istnieją dziesiątki problemów, które ilustrują potencjalnie zwycięskie ruchy, które zamiast tego prowadzą do remisu z powodu reguły 50 ruchów.

Jednym z przykładów jest następujący kolega z czterech opublikowany przez Léona Loewentona w 1956 roku:

Widoczny kolega występuje w trzech ruchach: 1. Nf3, a następnie 2. Qg1 (+) i 3. Kolega Qg3 .

Jednak po 1. Nf3 Rg7! 2. Czarny Qg1 + twierdzi, że remis jest zgodny z zasadą 50 ruchów (analiza wsteczna pozostawia się jako ćwiczenie dla czytelnika!).

Jeśli biały gra 2. Kxg7! , przechwytywanie przerywa łańcuch 50 ruchów i białe mogą kojarzyć się z 3. Qg1 (+), a następnie 4. Qg3 mate .

Witamy na stackexchange.com, dveim.

Jest już świetna odpowiedź, ale myślę, że mogę dodać kilka interesujących kwestii.

Po pierwsze, w świecie kompozycji istnieje konwencja, która określa, czy reguła 50 ruchów ma domyślnie zastosowanie tylko do problemów retro. Zobacz artykuł 17 Kodeksu Problemów Szachowych . Więc wszystkie te bardzo długie „przeklęte zwycięstwa” znalezione w podstawkach nie zostają przerwane. Jednak problemy retro opierają się głównie na zasadzie. Ale w przypadku niektórych problemów konwencja działałaby w niewłaściwy sposób, aw tych przypadkach konwencja byłaby ignorowana, np. Słynny problem Elkiesa .

Teraz niektórzy kompozytorzy problemowi uważają, że castling powinien zresetować liczbę ruchów. Osobiście uważam, że jest to nielogiczne: gdyby tak było, to każdy ruch króla lub wieży, który zakłócałby prawa roszowania, powinien zresetować liczbę ruchów. Ale są tacy entuzjaści tej interpretacji.

Innym przypadkowym przypadkiem jest to, co dzieje się, gdy 50. ruch zapewnia matowi? Zasady FIDE dla remisu z 75 ruchami są jasne: losowanie partnera atutów. Jednak, aby stwierdzić to samo w przypadku reguły 50 ruchów, należy przyjrzeć się mechanizmowi zgłaszania remisów. Zakłada się, że nikt, kto dostarczył mat, nie chciałby zamiast tego ubiegać się o remis, a to w połączeniu z faktem, że ktoś zostałby matowany, zanim będzie mógł ubiegać się o remis we własnej turze, skutecznie oznacza, że ​​„partner atutów losuje” dla reguły 50 ruchów . Ale chociaż taka jest intencja FIDE, nie mówi tego wprost, a niektórym kompozytorom podoba się pomysł dwuznaczności twórczej. Osobiście uważam, że atuty partnera dobierają się do reguły 50 ruchów.

Wreszcie, w bazie danych problemów szachowych PDB znajduje się obecnie 160 problemów. Zobacz przegląd tutaj , z czego niesamowitą część 94 stanowią nieżyjący już wielki rosyjski kompozytor Nikita Plaksin.

EDYCJA: ZATRZYMAJ NACIŚNIĘCIE: Celowo pominąłem fakt, że w Kodeksie Kompozycji Problemów Szachowych nie było formalnego pojęcia reguły 50 ruchów (lub losowania przez powtórzenie)! Sekcje przepisów FIDE, które je dotyczą, zostały uznane przez Kodeks za nieistotne. W ostatnich dniach, w Wilnie, na dorocznym Kongresie Problemistów, poprawiono przypis 12 Kodeksu. Nadal istnieje problem z przetłumaczeniem tych zasad na świat problemów - problemy castling i mat są problemami dla świata 50 ruchów, a szczęśliwa akceptacja, że ​​kompozytorzy są „wolnymi duchami”, oznacza, że ​​możesz skończyć z niejasnymi kompromisowymi twierdzeniami, które stanowią barierę dla analizy wstecznej.