Czy różne narodowości mają „zauważalnie” różne style gry?

W szachach, zauważając bardziej popularne kraje, w które grałem (indyjska Rosja, Australia, Francja, USA, Chiny, Japonia itp.) Zauważyłem pewne podobieństwa w ich stylu gry. Jak japońscy gracze, z tego, co widziałem, grają agresywnymi pionkami; Francja i USA stosują bardziej typową taktykę, Chiny nie grają w gry hazardowe i ogólnie nie są bogate w strategię.

Choć może to być po prostu zbieg okoliczności, czy narodowość jest wystarczająco podobieństwa, aby była zauważalna?

Rozważ ten cytat z wikipedii dotyczący radzieckiej szkoły szachowej:

Głównym wkładem radzieckiej szkoły szachowej nie był styl graczy, ale ich nacisk na rygorystyczne szkolenie i studiowanie gry , tj. Uznanie szachów za sport, a nie sztukę lub naukę.

Nacisk jest mój.

Biorąc pod uwagę, że szachy są nauczane jako przedmiot szkolny w Rosji, oznacza to, że nie ma trendów w stylu szachowym według kraju.

Co więcej, wydaje się, że niewiele jest dowodów na to, że otwory nazwane po regionach zostały wykonane z powodu ich popularności. Gdyby tak było, Skandynawowie mieliby tendencję do graniaobrona skandynawska, który ma inny styl niż gra włoska. W rzeczywistości skandynawski jest tak nazywany, ponieważ został poważnie przeanalizowany przez skandynawskich mistrzów .

Ciekawe pytanie, również to zauważyłem. W pewnym sensie na przykład niemieccy i angielscy gracze grają odpowiednio solidne i zwariowane rzeczy, jak w piłce nożnej. Żartuję :)

Ważną rolę odgrywają również Trompovsky attackczołowi GMi z ich krajów, został spopularyzowany przez Johna Nunna i innych silnych MG, zachęcając angielską szkołę szachową do jej przyjęcia. Silni niemieccy GM, tacy jak Jan Gustaffson, zwykle grają bardziej solidne otwarcia. Ale są oczywiście wyjątki.

Szachy to bardzo międzynarodowa gra, w której granice geograficzne mają bardzo ograniczony wpływ na style gry. Każdy silny gracz z dowolnej części świata będzie studiował gry z Capablanki, Euwe, Fischera, Kasparowa i Carlsena, a to nie uczyni ich stylu bardziej kubańskim, holenderskim, amerykańskim, rosyjskim i norweskim.

Co więcej, w każdym wystarczająco dużym kraju znajdziesz bardzo różnych graczy. Najlepsi radzieccy arcymistrzowie w latach 60., w których Stein, Petrosian, Smyslov, Taïmanov, Tal, Korchnoï i Spassky [ edytuj: i Geller, Keres, Botvinnik i tak wielu ... Powinienem był wybrać inny kraj jako przykład! ]: ale ze względu na to, że wszyscy byli super silnymi graczami, bardzo trudno byłoby wskazać jakiekolwiek podobieństwo między ich „stylami” (jeśli coś takiego w ogóle istnieje). Jeśli już, ich otwarcia były bardzo różne. Później Karpov i Kasparov też byli bardzo różnymi graczami itp.

Przez pewien czas doskonała książka opublikowana w określonym języku lub doskonały trener ćwiczący w określonym obszarze mógł mieć wpływ na rozwój graczy w danym obszarze i na wybór przez nich miejsc: na przykład spotkałbyś Tarrascha obrona częściej w Szwecji (dziedzictwo Gedeona Stahlberga) i króla Indian w Jugosławii (na wzór Svetovara Gligorica i Borisa Ivkova). W naszej erze powszechnych informacji nie sądzę jednak, aby granice państw miały jakikolwiek znaczący wpływ.