W jaki sposób analiza pomaga mi się poprawić?

To było dla mnie bardzo frustrujące, odkąd go nie rozumiem. Kiedy przeglądam swoje gry, dostrzegam błędy i po prostu znajduję lepsze ruchy, ale to wszystko. Po prostu nie rozumiem, jak to poprawia twoją grę, wszystko, co zrobiłem, to znajdowanie błędów i poprawianie ich w grze, w którą już grałem. Ludzie powtarzają mi, że to najlepszy sposób na poprawę, ale nie mogę tego zrobić. Jeśli coś, co, jak sądzę, przejdzie przez twoje gry, może pokazać ci, czego ci brakuje, ale nie po prostu kontynuowałbyś naukę i trening we wszystkich obszarach szachów, co byłoby znacznie bardziej efektywnym sposobem na poprawę, niż marnowanie czasu na analizę? Byłbym wdzięczny za przykłady, w jaki sposób analiza pomogła ci stać się lepszym graczem.

Przede wszystkim musisz rozróżnić, jaki rodzaj błędu popełniłeś.

Błąd otwierania:

Zdecydowanie powinieneś przestudiować teorię otwarcia, aby uniknąć pułapek otwarcia lub uzyskać złe pozycje zaraz po otwarciu. Z drugiej strony, gdy przeciwnik wykonuje nietypowy / zły ruch, musisz wiedzieć, jak zareagować i ukarać ten ruch, aby uzyskać lepszą pozycję.

Błąd środkowej części gry:

Czy widziałeś już pewne możliwości taktyczne jako atakujący / obrońca?

-> Spróbuj rozwiązać zagadki taktyczne, aby zapoznać się z określonymi pozycjami. Pomoże to również łatwiej dostrzec taktykę przy następnym ich pojawieniu się.

Czy miałeś zły plan?

-> Studiuj tematy pozycyjne, takie jak formacje pionków, słabe / mocne punkty itp. W pozycji, a od razu znajdziesz odpowiedni plan.

Błąd gry końcowej:

Jeśli nie masz pojęcia, jak grać w teoretyczne gry końcowe, łatwo zrobisz zły krok i stracisz pozycje drawish lub losuj zwycięskie pozycje.

-> Weź dobrą książkę do gry końcowej, aby zapoznać się z podstawami.

Również uczenie się na błędach, które popełniasz, oznacza, że ​​nie powinieneś popełniać tego samego błędu ponownie. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku błędów otwierania i błędów gry końcowej w łatwych teoretycznych grach końcowych.

Podam przykład niektórych wstępnych analiz w jednej z moich ostatnich gier turniejowych poniżej i podam konkretny przykład tego, co mogę wziąć z tej analizy.

Jest to wstępna analiza gry, bez użycia niczego innego niż referencyjnej bazy danych na początku. Zwróć uwagę, jak niewiele odmian zawarłem w mojej analizie na tym etapie. To, co jest w zasadzie, to tylko moje wrażenia z gry wkrótce po jej zakończeniu. Zamiast tego skupiłem się na próbie zapamiętania mojego procesu myślowego podczas gry i zapisania go słowami.

Więc kiedy przeprowadzam analizę w ten sposób, czego mogę się nauczyć z mojej gry i własnego błędu?

W tym przykładzie staje się to bardzo jasne: zdałem sobie sprawę, że grałem zbyt szybko w krytycznym etapie gry, kiedy myślałem, że widziałem aż do końca. Byłem zbyt podekscytowany. W ten sposób łatwiej będzie mi rozpoznać to w przyszłych grach i będę miał szansę nieco zwolnić.

Ta konkretna lekcja nie będzie dla mnie dostępna do przeczytania w żadnej książce. Będę mógł nauczyć się tego poprzez doświadczenie tylko wtedy, gdy staram się jak najdokładniej przypomnieć sobie, co się stało podczas gry, w której coś poszło nie tak.

To jest prawdziwy powód, dla którego analiza twoich gier jest tak dobra do samodoskonalenia. Dobrze wykonana analiza ujawni rzeczy dotyczące twojej gry, których nie znajdziesz łatwo w innym miejscu. Ważne jest, aby samodzielnie analizować swoje gry, bez pomocy komputerów we wstępnych etapach. Ma to na celu zapewnienie, abyś nie pomyślał o swoich doświadczeniach podczas gry, bez rozpraszania się przez linie komputerowe.

Komputery powinny być używane jako ostateczny element, gdy czujesz, że nie możesz myśleć o niczym innym, co nie było warte uwagi w grze, aby sprawdzić, jak brzmi Twoja analiza. Nie usuwaj oryginalnej analizy! Zachowaj go i zanotuj, gdzie komputer sugeruje ulepszenia.

Edycja: Referencyjna baza danych jest używana na początku do szybkiego ujawnienia błędów otwarcia. Nie jest złym pomysłem dołączanie odniesień do gier mistrzowskich, w których mistrz grał lepszy ruch niż ruch rozgrywany w grze. Jego głównym celem jest ustalenie, jak prawidłowo zagrać w otwarcie, jeśli jeszcze tego nie wiesz.

W pewnym sensie twoje pytanie dotyczy umiejętności uczenia się w bardzo ogólnym sensie, nie ograniczając się do szachów.

Musisz znaleźć sposób na uogólnienie przynajmniej odrobiny ulepszeń, które znajdziesz, a następnie popracować nad tym, aby te ulepszenia stały się nawykami. Jak mówisz, nie jest dobrze po prostu ćwiczyć „och w tej dokładnej pozycji lepiej byłoby zabrać pionkiem”.

Na przykład z własnego doświadczenia (zastrzeżenie: jestem słabym graczem i nie analizuję wystarczająco dużo!) Stwierdziłem, że:

• nie widzę wzorów kojarzenia, chyba że są dość proste (np. kolega z korytarza)
• przegrywaj zbyt często, myląc pionki, gdy w przeciwnym razie wygrywasz

Więc teraz ćwiczę kolegów i próbuję wykonać dodatkową „kontrolę bezpieczeństwa” do wieszania elementów w dowolnej pozycji, i poprawiam się.

Krótko mówiąc, masz rację, analiza gry to dopiero początek procesu, który przebiega mniej więcej tak:

Znajdź błąd> Zidentyfikuj najczęstsze błędy> Zaplanuj usunięcie tych błędów w przyszłości.

Mam nadzieję, że to nie jest zbyt proste!

Aby móc poprawić, musisz wyodrębnić:

• Ten ruch był błędem
• Dlaczego ten ruch był błędem
• Dlaczego w szczególności wykonałeś ten ruch?
• Dlaczego nie wykonałeś (-aś) innych, lepszych ruchów

Aby lepiej analizować, chcesz samodzielnie wykryć słaby ruch. Początkowo możesz nie być w stanie zrobić tego zbyt dobrze. Ale spróbuj: przejdź od końca do tyłu i spróbuj wyizolować ostatnią pozycję, w której czułeś, że jesteś równy lub lepszy. Następnie powtórz kroki i spróbuj zidentyfikować obrażający zły ruch, który miał miejsce po tym.

Patrząc na ten ruch, dowiedz się, co zrobił twój przeciwnik, wykorzystując ten ruch (zakłada to, że pracujesz nad ruchem, który ukarał przeciwnik, a nie takim, który przegapił). Następnie spróbuj znaleźć alternatywny ruch, który mógłbyś wykonać, który udaremnia jego pomysł. Można to zrobić na kilka sposobów:

• Unikaj struktury / sytuacji, którą wykorzystał
• Zrób bardziej przekonujące zagrożenie, aby nie miał czasu go wykorzystać
• Najpierw przygotuj ruch z innym ruchem, aby wyeliminować słabość, zanim go zagrasz

Teraz spróbuj dowiedzieć się, dlaczego grałeś w ten zły ruch:

1. Czy grałeś ruch odruchowo, prawie bez zastanowienia?
2. Czy spodziewałeś się innego wyniku?
3. Nie przewidziałeś jego odpowiedzi?
4. Czy spodziewałeś się odpowiedzi, ale nie doceniłeś jej wpływu?

Każde z tych zachowań ma wiele możliwych wyjaśnień i musisz wyodrębnić te, które były skuteczne.

1. Jeśli nie zastanawiałeś się wystarczająco:

   • Po każdej odpowiedzi należy ponownie sprawdzić pozycję. Możesz zobaczyć coś, czego wcześniej nie zauważyłeś, nawet jeśli spodziewałeś się jego odpowiedzi. Powinieneś postępować zgodnie z dyscypliną co najmniej sprawdzania każdego czeku, zdobycia lub zagrożenia (CCT), które twój przeciwnik może wykonać przy następnym ruchu, jeśli nic nie zrobiłeś, oraz każdego czeku, zdobycia lub zagrożenia, które możesz wykonać natychmiast. Jest to szczególnie ważne, jeśli odpowiedź była nieoczekiwana.

   • Musisz także unikać reakcji . Jeśli odpowiedź przeciwnika była nieoczekiwana i stanowi bezpośrednie zagrożenie, istnieje naturalna tendencja do szybkiego reagowania ze strachu. Musisz tego uniknąć. Jeśli nieoczekiwanie schwytał jeden z twoich kawałków, nie chwytaj go natychmiast. Spójrz na wszystkie potencjalnie przydatne odpowiedzi .

Jeśli nadal popełniasz ten błąd, spróbuj ustawić minimalny czas do namysłu . Na przykład w 30-minutowej grze pamiętaj, aby za każdym razem wybierać ruch co najmniej 30 sekund , chyba że jest to teoria otwierania kart.

• Lub może być konieczne ograniczenie apetytu. Niektórzy gracze dokonują spekulacyjnych poświęceń, które można łatwo obalić. Jest to typowe dla wielu graczy poniżej 1600, ale niektórzy utrzymują się, nawet gdy ich oceny w jakiś sposób się zwiększają. Jeśli zauważysz, że konsekwentnie chwytasz pionki z negatywnymi wynikami, spróbuj zrozumieć swoją motywację i ją moderować. Gdy zmusisz się do uznania, że wygrywanie jest bardziej ekscytujące niż poświęcanie, a następnie przegrywanie , narzucisz nawyk.

• I odwrotnie, być może będziesz musiał poradzić sobie. Niektórzy gracze grają defensywnie, nawet z Białymi, w zależności od preferencji. Bronienie jest 4-10 razy trudniejsze niż atakowanie, ponieważ atakujący (chyba że poświęci się) ma wiele opcji, z których każda może przynieść znaczne korzyści i ponieść jedynie niewielkie koszty, podczas gdy obrońca często ma tylko jeden ruch, który pozwoli pracować, podczas gdy wszyscy inni tracą. Tak więc obrońca musi się bardziej zastanowić. Dlatego najpierw zmęczy się. Prawdopodobnie będzie także miał gorsze morale, aw rezultacie słabszego ducha walki.

Jeśli chcesz uniknąć tych niedogodności, musisz postępować zgodnie z powiedzeniem Steinitza, że musisz (nie możesz ) inicjować inicjatywy tylko wtedy , gdy masz przewagę.

2. Jeśli spodziewałeś się jego odpowiedzi, ale spodziewałeś się innego wyniku, to albo źle oceniłeś wynikową pozycję, albo nie udało ci się znaleźć ani nie przewidzieć silnego ruchu w dalszej części gry, który umożliwił ci ten ruch.

Przykładem pierwszego przypadku może być zamiana twojego lepszego biskupa na gorszego rycerza, pozostawiając twój; f z losowaną wieżą końcową, o której myślałeś, że wygrywa. Jeśli tak, musisz dowiedzieć się więcej o końcowych grach drobnych elementów oraz o końcowych grach wieżowych.

Przykładem drugiego może być to, że nie zauważysz, że 3 ruchy później, ponowne złapanie przez przeciwnika stawia cię w ryzach, gwałtownie zatrzymując twoją kombinację. W takim przypadku musisz wykonywać ćwiczenia taktyczne o długości co najmniej 3 ruchów i wykonywać je poprawnie przez co najmniej 75% czasu.

3. Jeśli nie udało się przewidzieć jego odpowiedź, nie jesteś też robi część CCT, lub nie jesteś również sprawdzenie pozornie nieprawdopodobne lub bezcelowe ruchy jak spokojnych ruchów, które pozostawiają kawałek wiszący, ruchów, które zamykają siatkę godowy wokół króla bez faktycznie sprawdzanie i ruchy przygotowujące taktykę, takie jak zamaskowanie królowej, wieży lub biskupa innym kawałkiem, który można oderwać od tempa, lub wyrównanie wieży z królową lub królem.

Aby rozwiązać ten problem, wykonaj ćwiczenia, w których zajmujesz pozycję w grze (nie musi to być Twoja), i katalogujesz wszystkie możliwe ruchy, podając powody, dla których są one przydatne lub nie. Nie ujawniaj faktycznego ruchu, dopóki nie skończysz. Następnie dowiedz się, czy wybrałeś najlepszy ruch i z właściwego powodu. Może się okazać, że kolumna Bruce'a Pandolfiniego „Twój ruch” w USCF Chess Life jest przydatna do tego rodzaju treningu.

4. Jeśli spodziewałeś się ruchu przeciwnika, ale nie doceniłeś jego wpływu, spróbuj dowiedzieć się, czy popełniłeś jeden z następujących błędów:

   • Czy znalazłeś przynajmniej jedno uzasadnienie jego ruchu? Jeśli nie, nabądź nawyku robienia tego. Każdy ruch ma co najmniej jedno uzasadnienie .

   • Czy wpadłeś na niewłaściwy powód jego ruchu? Jeśli tak, to dlaczego? Czy dlatego, że nigdy wcześniej nie widziałeś pomysłu i go nie rozpoznałeś? A może po prostu tego nie zauważyłeś? A może widziałeś jedno uzasadnienie, kiedy tak naprawdę było kilka uzasadnień dla tego przeniesienia? Zdobycie większego doświadczenia zajmie się pierwszymi dwoma, ale aby naprawić ostatni, musisz przyzwyczaić się zadawać sobie pytanie „Co jeszcze?”. Upewnij się, że odkryłeś wszystkie możliwe wyjaśnienia jego ruchu, a nie tylko jedno z nich.

   • Jeśli znalazłeś właściwy powód jego ruchu, ale twoja odpowiedź była nieskuteczna, to dlatego, że:

     • Jego pomysł był czymś, co uważałeś za niepraktyczne lub łatwe do obalenia? Jeśli tak, musisz poprawić swoje umiejętności obliczeniowe, w tym znaleźć wszystkich rozsądnych kandydatów, zastosować CCT i możliwe niespodziewane ruchy.

     • Zanim wykonał swój ruch, nie było już żadnej skutecznej obrony? W takim przypadku trzeba było wcześniej zauważyć ten pomysł; może analizując poprzednie pozycje, nie zauważyłeś końcowego ruchu, ponieważ nie rozpoznałeś zagrożenia. Dwie przyczyny są wspólne:

     • Na wcześniejszej pozycji przestałeś analizować, zanim nie było już żadnych zagrożeń. Jest to naprawione przez cięższą pracę podczas analizy i katalogowanie wszystkich rozsądnych ruchów podczas wizualizacji ostatecznej pozycji, wraz z ich potencjalnym zagrożeniem, i zatrzymywanie analizy tylko wtedy, gdy stwierdzisz, że żadne nie jest znaczące.

     • Nie byłeś zaznajomiony z tego rodzaju zagrożeniem, więc nie mogłeś go rozpoznać. Jedynym lekarstwem na to jest doświadczenie. Na podstawie rodzaju zagrożenia (taktyka, gra końcowa, wymuszanie słabości strategicznej itp.) Znajdź gry lub ćwiczenia z tego rodzaju elementem i zagraj przez nie.