Towarzysząc dzieciom na drodze - z przodu, obok czy z tyłu?

Towarzysząc dzieciom (w moim przypadku w przybliżeniu w przedziale od 5 do 9) na umiarkowanie ruchliwej (zgodnie ze standardami wiejskimi) drodze w drodze do ich szkoły dojeżdżam czasem do przodu, czasem obok (przynajmniej mniejszej), a czasem z tyłu.

Jaka jest najlepsza praktyka?

Pamiętając:

• przed nimi mogę kontrolować ich prędkość i pokazać im bezpieczną jazdę na rowerze

• obok jest dobre, ale to zajmuje się tylko jednym dzieckiem (jeżdżę na rowerze z dwójką)

• za nimi widzę, co się dzieje

Trzecią opcją jest to, co lubię najbardziej.

Ze względów bezpieczeństwa wolę być za nimi. W ten sposób mogę ustawić się nieco dalej na drodze. Zmusza to wszelkie wyprzedzające pojazdy do pokonania najpierw mnie i sprawia, że ​​moje dziecko z przodu ma nieco więcej przestrzeni do oddychania. Z pewnością wydaje się, że nie pozwala im to przecisnąć się przez przeszłość.

Moje dzieci mają 5, 9 i 11 lat, a ponieważ najstarsze z nich są dość sprawne, moja 5-latka nie jeździ na rowerze bardzo długo, więc jest trochę nieobliczalna, więc zazwyczaj wybieram:

Najstarszy z przodu - wiem, że mogę mu ufać, że poprawnie zatrzyma się na skrzyżowaniach. Następna dziewięcioletnia - jest dobra w jeździe na rowerze, ale nie zawsze zwraca uwagę, więc jej brat zatrzymuje się na skrzyżowaniach przed nią bardzo pomaga. Następna 5 lat, obok mnie, więc bez względu na to, jak daleko się posunie, nie będzie najdalej na drodze. W nagłych przypadkach mogłem ją również złapać lub popchnąć na krawężnik (nie jest to idealne, ale lepiej jest wsiąść pod samochód ...)

Oznacza to również, że zawsze mogę zobaczyć wszystkie trzy.

Podążam za nimi, ale niektóre tematy wymagają przeglądu przed i podczas jazdy. Poza tym, wbrew naszym najlepszym intencjom, grupa zostaje podzielona, ​​albo wybiegasz naprzód, albo dryfuje z tyłu. Zazwyczaj przeglądam te punkty z rodziną lub grupą piknikową:

• Planowana trasa, a ja próbuję zapytać dzieci, czy wiedzą, o czym i gdzie mówię. Ważne jest, aby dzieci zastanawiały się nad swoją lokalną geografią, a nie bezmyślnie podążały za mamą i tatą.

• Kolejność marszu: jeśli jestem solo z dziećmi, zwykle śledzę. Jeśli jestem z żoną lub innym rodzicem, często mamy rodzica prowadzącego lub na drugim miejscu i rodzica jako kambuza. Dzieci, które dryfują w lewo na linię, czasami muszą być umieszczone bezpośrednio za głównym rodzicem, aby dać im wyraźniejszy cel do naśladowania.

• Ustnie uzgodnij, przypisz lub opisz następny przystanek. To nie tylko pozwala dzieciom uczestniczyć w nawigacji, daje im pewną dozę niezależności w prowadzeniu, ale jest również dobrą praktyką dla rodziców, aby myśleć z wyprzedzeniem o tym, jakie jest następne skrzyżowanie i czy dzieci powinny przez niego poprowadzić. Nie uzgodnienie punktu zatrzymania prowadzi do tego, że dzieci błąkające się daleko przed rodzicami zmieniają kurs w pogoni za kumplami, którzy po prostu „chcieli to sprawdzić”.

• Prowadzenie, gdy nie możesz jasno opisać trasy. Często prowadzi to powoli, aby zwolnić pedałów. Czasami ruch uliczny jest głośny, a krzyki z tyłu nie działają dobrze, więc widząc, że prowadzisz, może być również skuteczny.

• Jeśli prowadzisz, prowadź nie więcej niż blok / sygnał. Czasami, szczególnie jeśli płyniesz z góry lub Twoja grupa jest podzielona przez zmieniający się sygnał, musisz poczekać po drugiej stronie światła. Uważam, że na moim rowerze ciężarowym ląduję na wybiegu znacznie szybciej, niż dzieci mogą pedałować. Przekonałem się, że mogę złapać się na momentach jazdy po prostu patrząc na ruch wokół ciebie i nagle nikt cię nie wyprzedza.

• Jak poradzić sobie ze skręceniem w lewo na zielonym świetle. Ta kwestia pierwszeństwa nie jest intuicyjna dla dzieci ze szkół podstawowych. Takie skrzyżowania są ważne, aby zgodzić się na zatrzymanie się na bloku lub przed nim i ewentualnie zmianę kolejności marszu, abyś prowadził, gdy nastąpi odpowiednia przerwa w ruchu.

Ciekawe, że to, co opisujesz, co właściwie robisz, wydaje mi się w porządku.

Biorąc pod uwagę to, że jeśli ufam 9-latkowi, że zatrzyma się na znakach stopu, światłach, skrzyżowaniach itp.,… Zwykle pójdę z tyłu. Mianowicie, ponieważ możesz zobaczyć, co się dzieje.

Problem z „naprzód” polega na tym, że dziecko pozostaje w tyle i nie zdajesz sobie z tego sprawy. Poza tym ciągle patrzysz wstecz; co może równie dobrze oderwać wzrok od doświadczonej drogi.

Mówię z tyłu, ale blisko, abyś miał przynajmniej kontrolę głosu.

Jeśli chodzi o „obok”, będzie to zależeć od sytuacji na drodze lub ścieżce. Jazda obok siebie może być, ale nie musi być bardziej niebezpieczna, więc musisz dokonać oceny sytuacji. Obok jechałem obok mniej doświadczonego dziecka z bardziej doświadczonym dzieckiem przed sobą.

Jeśli wybiegniesz naprzód, zdecydowanie powinieneś mieć jakieś lustro.