Co robić po wypadku?

Dziś rano byłem prawie świadkiem wypadku. Byłem kilkaset metrów za tym wydarzeniem, ale dotarłem na miejsce, gdy pieszy wybiera rower ze środka drogi, zrozpaczony kierowca parkuje swoją furgonetkę, a rowerzysta leży na chodniku bardzo oszołomiony i wypasany.

Kilku pieszych zatrzymało się, jeden zwany karetką pogotowia, kierowca furgonetki wsadził kurtkę pod głowę rowerzysty dla wygody, ale poza tym go nie ruszaliśmy, mówiliśmy, nie narzekał na zimno. Chciał wiedzieć o swoim motocyklu, bardziej martwił się tym niż wyprostowaną nogą.

Ale co powinniśmy zrobić? Czy przegapiliśmy coś kluczowego? Czy robimy źle?

Kodeks drogowy zawiera porady dotyczące pierwszej pomocy na drodze . To mówi:

1. Radzenie sobie z niebezpieczeństwem - rowerzysta był na chodniku, a furgonetka była zaparkowana, więc to zrobiłeś.

2. Uzyskaj pomoc - wezwano karetkę, więc to zrobiłeś.

3. Pomóż zaangażowanym - nie poruszyłeś rowerzysty i zapewniłeś mu wygodę, więc to zrobiłeś.

4. Zapewnij opiekę w nagłych wypadkach - nie wspominasz o urazach rowerzysty, ale wygląda na to, że nie musiałeś tego robić.

Nie sądzę, żebyś przeoczył coś ważnego, zakładając, że rowerzysta nie miał poważnych obrażeń (np. Ciężkiego krwawienia).

Oto dobrze napisany przewodnik po tym, co robić na miejscu wypadku . Zajmuje się znacznie poważniejszymi sytuacjami niż te, które napotkałeś.

Jedyne, co do tego dodałbym, to „być świadkiem”. Mając sam wypadek, w którym nikt, kto był świadkiem, nie podałby (prawdziwych) danych kontaktowych, mogę powiedzieć, że brak frustracji jest bardzo frustrujący.

Zdarzają się wypadki polegające na uderzeniu i ucieczce, w których kierowca zauważa, że ​​nikt tego nie zauważył, i robi to na nogach, pozostawiając ofiarę w spokoju, jednak są to wyjątki. Ogólnie rzecz biorąc, większość wypadków zbiera mały tłum w krótkim czasie, a jedna lub dwie osoby przejdą na prowadzenie, pomagając najlepiej jak potrafią. Dlatego do czasu przybycia na miejsce lub krótko potem mogą być lepszymi osobami do opieki nad kontuzjowanym rowerzystą.

„Jak tam mój rower?” pytanie będzie zwykle trywializowane przez tych, którzy „dzwonią po karetkę” i tych, którzy przybywają do karetki, jednak dla cierpiącego jest to najważniejsze pytanie, nawet jeśli wydaje się to trochę głupie, biorąc pod uwagę stan, w którym się znajdują. jako rowerzysta najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to być całkowicie uczciwym wobec ich stanu roweru i szczegółowo. Nawet jeśli jest to zła wiadomość, uspokoi ich umysł.

Jeśli masz aparat w telefonie, zrób kilka zdjęć sceny i roweru. Po wykonaniu tej czynności możesz wziąć odpowiedzialność za to, co stanie się z rowerem w następnej kolejności.

Jeśli wygląda na to, że tego dnia będzie używana karetka (np. W celu kontroli wstrząsu mózgu), zapytaj ich, czy mają krewnego zdolnego przyjść i odebrać rower. Zaoferuj, aby poczekać z rowerem lub zapytać lokalny adres, czy mogą się nim zająć, dopóki nie zostanie odebrany. Uzyskaj i zwróć klucze D-lock, aby zabezpieczyć rower, jeśli to konieczne. Zamknięty w budynku, ale nic nie znaczy, że jego krewni nadal będą mogli odebrać rower, rowerzysta będzie wiedział, że nigdzie się nie wybiera, dopóki nie zostanie odebrany.

Jeśli nie jest wymagana podróż karetką, poinformuj ich, że możesz im pomóc z drugą opinią, czy rower jest w porządku. Jeśli masz narzędzia do prostowania prętów itp., Zaoferuj swoją pomoc.

Należy pamiętać, że rower może być przyczyną winy, a nie kierowcy, deszczu, jednorożców na ulicy lub czegokolwiek innego. Sprawdź, czy na rowerze nie ma czegoś śmiertelnego, na przykład złamanego przedniego błotnika, który mógł zostać złapany w widelec i przerzucić go przez pręty. Jeśli ustalisz odpowiedzialną przyczynę, rowerzysta będzie chciał się o tym dowiedzieć, aby uniknąć powtarzającego się incydentu. Powiedz im o swoich podejrzeniach dyplomatycznie.

Oczywiście będą chwile, kiedy będziesz pierwszy na scenie i będziesz musiał zrobić coś więcej niż dbać o rower. Jako rowerzysta masz możliwość natychmiastowego zaparkowania, a także jesteś lepiej przystosowany niż piesi do przejęcia kontroli nad sytuacją na drodze. Jeśli nie jesteś w szczerym polu, ekipa ad hoc szybko się zmaterializuje, zagraj w swoje mocne strony jako kolarz w tej drużynie i bądź oczami i uszami dla każdego, kto przejmie prowadzenie w opiece nad kimkolwiek, kto został ranny. Pamiętaj, że jesteś bardzo mobilny na rowerze i możesz dostać rzeczy w najbliższej okolicy szybciej niż pieszo lub samochodem.

Miałem szczęście, że nigdy nie musiałem angażować się w pierwszą pomoc, ponieważ ktoś bardziej sprawny ode mnie pojawił się na scenie w krótkim czasie. Mam nadzieję, że inny współpracownik może zamieścić ABC pierwszej pomocy jako komplementarną odpowiedź na to pytanie.

Pamiętaj, aby zachować dane kontaktowe rowerzysty, na wypadek, gdybyś musiał być świadkiem na rozprawie. Zaznacz także numer rejestracyjny samochodu. Może to nie być potrzebne, jeśli kierowca współpracuje, ale nigdy nie wiadomo. Jeśli wypadek zostanie zarejestrowany, rowerzysta może złożyć roszczenie do firmy ubezpieczeniowej kierowcy, aby uzyskać odszkodowanie (zakładam, że winien był tu kierowca).

Poleciłbym również przeczytać ten artykuł o doświadczeniach z firmami ubezpieczeniowymi: http://www.dcrainmaker.com/2011/05/what-i-learned-about-getting-hit-by-car.html

Moja rada jest podobna. Oto jak mi się to kiedyś zdarzyło po drobnym wypadku:

• Rowerzysta spada
• Ruch zatrzymuje się
• Zaniepokojeni kierowcy wysiadają i pomagają poległym (i ich rowerowi) zjechać na pobocze
• Jest oh i tut-tutting i „czy jesteś pewien, że wszystko w porządku?” i ostatecznie (może tylko minuta lub dwie) osoby odjeżdżają.
• Trzymam się trochę dłużej, oboje jesteśmy teraz sami na chodniku. Chcę być dostępny, ale nie przeszkadzać jej: wciąż wraca do zdrowia i nie wraca na swój rower (więc jeszcze nie w porządku, imo).

Próbowała zadzwonić do swojego chłopaka (podczas gdy ja czekałem), ale nie odebrała.

Wkrótce zobaczyłem, że ma pewne krwawienie wewnętrzne (nienormalny obrzęk) w łokciu, chociaż nie ma krwawienia zewnętrznego; i zasugeruj, żeby to obejrzała (mówiąc: „Przepraszam, to będzie bolało bardziej, później… i nie mogę tego dotknąć, myślę, że powinieneś to zobaczyć u lekarza, będziesz potrzebować bandaża” lub coś"); uzyskać jej zgodę; zgłosić taksówkę, aby odwiozła ją do szpitala (i sprawdzić, czy ma opłatę za taksówkę); zamknij rower tam, gdzie jest (dziękuję, że wcześniej przeczytałeś porady Matthew w tym wątku); i zapytaj, czy wie, gdzie ona jest (aby ona lub jej SO mogły później odzyskać rower).

Na początku wydawała się zachowywać trochę automatycznie: „tak, wszystko w porządku ...” wobec ludzi, którzy przestali. Trochę szoku, czy coś równie odważnego.

Kierowcy powiązali ją z nią jako osobą, istotą społeczną, autonomicznym dorosłym i pozwól jej się pozbyć.

Może to, że byłem rowerzystą, pomogło mi się porozumieć, być bliższym / bardziej intymnym lub fizycznym: i zostać trochę dłużej, gdy inni czuli, że nadszedł czas, aby wrócić do samochodu i pozwolić na wznowienie ruchu.

FWIW, kiedy zostałem zrzucony z roweru (samochód uderzył mnie od tyłu), nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak bardzo zostałem ranny (spuchnięta noga) ani jak został uszkodzony mój rower (zniszczone tylne koło) aż do momentu, gdy kierowca przestał męczyć mnie swoimi pytaniami i przeprosinami oraz jego „O mój Boże!”: odjechał i zostawił mnie samego, aby odkryć, jak zamierzam kontynuować - podobny objaw: powolny (nieistniejący lub automatyczny) myślący; szok czy coś takiego.