Czy wszystkie, czy właściwie wszystkie przerzutki tylne faktycznie mają liniowe przełożenia zadziałania?

Urządzenia adapterowe, takie jak Jtek Shiftmate i Wolf Tooth Tanpan, zostały zaprojektowane z myślą, że współczynnik zadziałania przerzutek tylnych, do których są mocowane, jest liniowo martwy. Tak więc, na przykład, mnożąc siłę wejściową dźwigni zmiany biegów przez odpowiedni nowy stosunek, ta dźwignia będzie działać dokładnie tak, jakby miała inny ciąg linki pod względem tego, w jakiej pozycji kliknij koło-kliknięcie, w którą zwijane jest koło pasowe. Czy to faktycznie dokładnie prawda? Czy są to ich przykłady z przeszłości lub obecnie, w których stosuje się istotnie nieliniowe wskaźniki aktywacji?

W ciągu ostatnich dziesięcioleci praktycznie wszystkie tylne przerzutki były oparte na tej samej geometrii równoległoboku. Jego ruch jest zbliżony do liniowego nad zębami, ale kiedy narysujesz półkola, poruszają się różne części, jasne jest, że współczynnik zadziałania zmienia się w pobliżu krawędzi zakresu.

Obliczanie rzeczywistej pozycji kół pasowych na podstawie pozycji kabla jest dość skomplikowane, ponieważ istnieją trzy stałe i trzy ruchome czopy (jeden dla każdego kabla, dwa dla równoległoboku. Wymiary różnych przerzutek są dość zbliżone, więc mała nieliniowość zachowuje się w podobny sposób między różnymi markami.

Z drugiej strony kasety Campagnolo o prędkości 10 i 11 mają nieco nierówne odstępy między zębami. Oznacza to, że nawet idealna konwersja z systemu o równych odstępach nie byłaby idealnie dopasowana. Różne odstępy są udokumentowane w arkuszach łóżeczka Sheldona Browna i na tym zdjęciu .